ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 340

25/1/2021
Χθες βρέθηκε νεκρός, ως γνωστόν, ο Σήφης Βαλυράκης, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, αργότερα βουλευτής, υφυπουργός, υπουργός κ.λπ.
Ο Βαλυράκης ήταν από τα πιο δυναμικά στελέχη του ΠΑΚ, με δράση εντός και εκτός Ελλάδος, αντιπροσωπεύοντας τον πυρήνα της ιδεολογίας της οργάνωσης τού Ανδρέα Παπανδρέου... πως μόνον ο ένοπλος αγώνας θα μπορούσε να ρίξει τη χούντα, συμβάλλοντας περαιτέρω (ο αγώνας αυτός) στην πυροδότηση και την εξέλιξη τής σοσιαλιστικής επανάστασης.
Κινούμενος προς την κατεύθυνση αυτή, ο Βαλυράκης θα συλληφθεί τον Μάιο του 1971, στην Αθήνα, έχοντας πριν αλωνίσει Ιταλία (Γένοβα, Ρώμη), Δ. Γερμανία (Μόναχο) και Σουηδία (Στοκχόλμη), με βόμβες στα χέρια, θα κλειστεί στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, θα αποδράσει, θα ξανασυλληφθεί, θα περάσει από έκτακτο στρατοδικείο, θα σταλεί στις σκληρές φυλακές της Κέρκυρας, από τις οποίες θα αποδράσει εκ νέου με κινηματογραφικό τρόπο, θα κολυμπήσει από την περιοχή τής Κασσιώπης (ΒΑ Κέρκυρα) προς την κοντινή απέναντι Αλβανία (Μάιος του '72), θα συλληφθεί από τους Αλβανούς, θα σταλεί ξανά στη φυλακή και σε καταναγκαστικά έργα, αλλά κάποια στιγμή θα αφεθεί ελεύθερος. με παρέμβαση του Ανδρέα (ο μύθος λέει πως μπήκαν στο παιχνίδι οι Κινέζοι, επηρεάζοντας το φιλομαϊκό, τότε, καθεστώς του Χότζα, ώστε να απελευθερώσει τον Βαλυράκη), οδεύοντας προς Ιταλία τον Δεκέμβρη του ’73. Η αμνηστία (Αύγουστος του ’73) τον «έπιανε», αναφορικά με τα εκρηκτικά, αλλά αν ερχόταν στη χώρα θα δικαζόταν για την απόδρασή του από τις φυλακές της Κέρκυρας. Συνέπεια τούτου ήταν ο Βαλυράκης να έρθει στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση, βάζοντας υποψηφιότητα με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ’74 στα Χανιά, καταφέρνοντας να εκλεγεί βουλευτής τελικά το 1977 (για πρώτη φορά).
Υπάρχει πολύ παρασκήνιο πίσω από τον Βαλυράκη, με τους εχθρούς του ΠΑΣΟΚ, μεμονωμένους (Δήμος Μάρκος Μπότσαρης, Καμμένος κ.ά.) ή μη, να τον εμπλέκουν κατά καιρούς, στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, με τα ζητήματα της εσωτερικής και διεθνούς τρομοκρατίας (μέχρι και «Έλληνα Αμπού Νιντάλ» τον είπανε), χωρίς ωστόσο ποτέ να αποδειχθεί κάτι με αδιάσειστα στοιχεία. Πάντως οι Αμερικάνοι τον θεωρούσαν «ύποπτο» τουλάχιστον μέχρι το 2009, όταν ακύρωσαν τη βίζα του εν πτήσει, κρατώντας τον, επί αμερικανικού εδάφους, για αρκετές ώρες...
Σενάριο για σκληρό πολιτικό θρίλερ μπορεί να γίνει η ζωή τού Σήφη Βαλυράκη, αλλά δεν βρίσκεις έλληνες σκηνοθέτες, πρόθυμους και ικανούς για τέτοιες ταινίες, σήμερα.
[Αυτά τα ολίγα για την ώρα. Για περισσότερα... κάποια στιγμή στο μέλλον]

[στη φωτό, από το 1971, ο Σήφης Βαλυράκης δεύτερος από αριστερά]

25/1/2021
Σκέφτομαι πως αν ήμουν 15 ή 20 χρονών και μου κλείνανε τα γήπεδα, για κάποιο λόγο, θα είχα τεράστιο πρόβλημα. Όπως θα είχα τεράστιο πρόβλημα, σ’ αυτές τις ηλικίες, αν μου κλείνανε το οτιδήποτε. Παρότι τώρα δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου το ποδόσφαιρο θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός να μην επιτρέπεται ένας ορισμένος αριθμός φιλάθλων στα (ανοικτά) ποδοσφαιρικά γήπεδα τουλάχιστον, και εξίσταμαι, κατά μίαν έννοια, με την έκταση τής... νομιμοφροσύνης που έχουν επιδείξει επί του θέματος οι «τσουκαλάδες».

[Από τα ποδοσφαιρικά του Γιάννη Γαΐτη]

23/1/2021
«Είσαι το κλάμα της Καισαριανής
είμαι μιας μάνας δάκρυ απ’ το Χαϊδάρι
χρόνια που δεν μας χάιδεψε κανείς
χρόνια που πάμε κόντρα στο βαρδάρη»
1966, Χρήστος Λεοντής – Λευτέρης Παπαδόπουλος, πρώτη εκτέλεση Μπάμπης Τσετίνης – Λίτσα Διαμάντη, στο βίντεο από τον Δημήτρη Μητροπάνο, το 2005, πολύ καλή εκτέλεση!
Μεγάλο τραγούδι της Αριστεράς αυτό! Τιμή και δόξα στο παράνομο ΚΚΕ!
https://www.youtube.com/watch?v=nCCoIo33Zgg

23/1/2021
Περιμένοντας τα ανέκδοτα τραγούδια του Αλέξανδρου Μολφέση από το 1979-80, που θα τυπώσει η B-Other Side, βολευόμαστε τώρα μ’ αυτό. Ωραία το πάνε... 1:47 το πρωτότυπο, δυόμισι λεπτά αυτό (και όχι 5:11, όπως δείχνει το βίντεο).
https://www.youtube.com/watch?v=1KWrJf8IR7I