ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΗΣ με άλλη ματιά

Το πιο νέο άλμπουμ τού Χρήστου Λεοντή έχει τίτλο «Με Άλλη Ματιά» [Μετρονόμος, 2021] και περιλαμβάνει, βασικά, επανεκτελέσεις δικών του τραγουδιών από παλαιότερα άλμπουμ του. Κυρίως, όμως, της πιο πρόσφατης εποχής, καθώς τα έντεκα από τα δεκατέσσερα κομμάτια προέρχονται από τα CD «Έρωτας Αρχάγγελος» [Μετρονόμος, 2007] σε στίχους Δημήτρη Λέντζου, «Χελιδών Ηδομένη...» [Μετρονόμος, 2010] με μουσικές-τραγούδια από επενδύσεις κωμωδιών του Αριστοφάνη και «Φλόγα Που Καίει» [Μετρονόμος, 2017], επίσης σε στίχους Δημήτρη Λέντζου.

Αυτό, προσωπικώς, μου προξενεί μιαν εντύπωση. Ίσως θα ήταν πιο αναμενόμενο να ήθελε ο συνθέτης να... ακούσει «κάπως αλλιώς» τα πολύ παλιά τραγούδια του, να έδινε σ’ εκείνα μια διαφορετική όψη (ερμηνευτική-ενορχηστρωτική) μετά από σαράντα, πενήντα ή και σχεδόν εξήντα χρόνια (αν καταπιανόταν με τις πρώτες, νεανικές προσπάθειές του). Και όμως ο Χ. Λεοντής δεν επανέρχεται τόσο σ’ εκείνο το υλικό του, όσο στο πιο τελευταίο, στο πιο καινούριο του. Αυτό μας βάζει σε κάποιες σκέψεις, αλλά επειδή πρόκειται για σκέψεις και μόνον καλόν είναι να μην επεκταθούμε...
Πάντως υπάρχει εδώ ένα τραγούδι από το πολύ παλαιό και γενικώς άγνωστο άλμπουμ του «12 Παρά 5» [Philips, 1971], και αναφερόμαστε στο «Άσπρο μου ρόδο» που είχε πρωτοπεί η Μαρινέλλα και το οποίον τώρα αποδίδεται από τον Σταμάτη Κραουνάκη(!) και ακόμη το «Να καρτερείς» από το LP «Μαντζουράνα Στο Κατώφλι...» [Philips, 1980], που είχε πρωτοπεί ο Γιώργος Μεράντζας, ενώ εδώ το ακούμε από την Αγγελική Τουμπανάκη.
Τέλος το track list συμπληρώνεται μ’ ένα ανέκδοτο τραγούδι τού Χ. Λεοντή, το «Δούλος τρίδουλος» (ποίημα του Κώστα Βάρναλη), που αποδίδει ο Κώστας Τριανταφυλλίδης.
Κι αυτό, το πολύ σημαντικό. Τις νέες ενορχηστρώσεις δεν τις έχει επιμεληθεί ο Χ. Λεοντής, αλλά ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης, που παίζει και κιθάρες στις ηχογραφήσεις. Δίπλα του, δε, ακούγονται και οι Τάσος Αθανασιάς ακορντεόν, Μάνος Αβαράκης φυσαρμόνικα, φλογέρες, Σταύρος Καβαλλιεράτος μπάσο, Νεοκλής Νεοφυτίδης πιάνο, Μιχάλης Πορφύρης τσέλο, Γιάννης Σινάνης μπουζούκι και Γρηγόρης Συντρίδης ντραμς. Μια πλήρης ορχήστρα λοιπόν, πολύ κοντά, και ως τύπος και ως ουσία, στον ηχητικό κόσμο τού Χρήστου Λεοντή.
Οι εκδοχές των τραγουδιών είναι πολύ καλές, από πάσα άποψη – και τούτο ανεξαρτήτως του τι μπορεί να θυμάται ο καθείς από τα πρωτότυπα tracks, ώστε, αυτομάτως, να συγκρίνει.
Οι περισσότεροι τραγουδιστές, και αναφερόμαστε βασικά στους νεότερους Αγγελική Τουμπανάκη και Κώστα Τριανταφυλλίδη, είναι άκρως εκφραστικοί έως και εντυπωσιακοί, ενώ ενδιαφέρουσα είναι και η προσέγγιση τού Σταμάτη Κραουνάκη στο «Άσπρο μου ρόδο», που είχε πει η Μαρινέλλα, το 1971.
Θυμάμαι ακόμη τα «Παράξενη νοσταλγία» και «Κόκκινη κραυγή», από το CD «Φλόγα Που Καίει» (2017), με τον εξαιρετικό τραγουδιστή Θοδωρή Βουτσικάκη, αλλά και εδώ, στο «Με Άλλη Ματιά», ο Μίλτος Πασχαλίδης και ιδίως η Αγγελική Τουμπανάκη ανταποκρίνονται με άνεση στις απαιτήσεις των τραγουδιών, που είναι από τα ωραιότερα του Χ. Λεοντή, της τελευταίας εποχής του.
Σ’ αυτά θα τοποθετούσα επίσης και το «Τα πλοία δίχως φώτα και σημαία», που είχε πρωτοπεί ο Δώρος Δημοσθένους στο CD «Έρωτας Αρχάγγελος» (2007) και που εδώ απογειώνει εκ νέου ο Κώστας Τριανταφυλλίδης (και μάλιστα από ζωντανή ηχογράφηση).
Οι φίλοι τού «έντεχνου» είναι σίγουρο πως θα ευχαριστηθούν και αυτές τις εκτελέσεις των τραγουδιών του Χρήστου Λεοντή, σ’ ένα άλμπουμ πολύ περιποιημένο γενικότερα.
Επαφή: www.metronomos.gr