o BOMMI BAUMANN στην Καμπούλ των χίππυς, την δεκαετία του ’70 – oι περιπέτειες ενός τρομοκράτη που ανένηψε, στο κέντρο της Ασίας, ανάμεσα σε «γαλάζιους καπνούς» και «ουράνια τόξα»

Στα χρόνια του ’80 τα βιβλία του Bommi Baumann (1947-2016) είχαν μεγάλη ζήτηση στο εναλλακτικό αναγνωστικό κοινό. Συνδύαζαν αληθινά γεγονότα, βασικά την αποτύπωση της ζωής ενός τρομερού παιδιού του «γερμανικού Μάη», σε συνδυασμό με μακρινά ταξίδια στις «άγνωστες» χώρες της Ασίας –την Περσία του Σάχη ή το Αφγανιστάν των πολεμάρχων– μαζί με γερές δόσεις ύστερου χιππισμού, βουτηγμένου στα ψυχεδελικά ναρκωτικά, την σπαρτιάτικη ζωή και την ανέξοδη περιπλάνηση.
Το πρώτο απ’ αυτά τα βιβλία, το «Πώς άρχισαν όλα», που είχε τυπωθεί στην Δυτική Γερμανία το 1975, είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα από τον Ελεύθερο Τύπο το 1986 (μτφ. Κώστας Σκιδάλης) και από ’κει μεταφέρουμε ένα μικρό κείμενο, που υπάρχει στο «αυτί».
«Ο Μίχαελ “Μπόμι” Μπάουμαν γεννήθηκε στην Ανατολική Γερμανία και έζησε εκεί μέχρι δώδεκα χρονών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 η οικογένειά του μεταναστεύει στο Δυτικό Βερολίνο και ο νεαρός Μπάουμαν γίνεται μαθητευόμενος οικοδόμος. Γρήγορα εισέρχεται στον κόσμο της αντικουλτούρας και το 1967 σχετίζεται με το φοιτητικό κίνημα της εποχής, καθώς και με το κίνημα των κοινοβίων. Απείθαρχο και ανυπότακτο στοιχείο, είναι από τους πρώτους, που, λίγο αργότερα, συμμετέχουν στο αντάρτικο πόλης, στην Δυτική Γερμανία. Γύρω στα τέλη του 1972 αποχωρεί από τον ένοπλο επαναστατικό αγώνα, ζει στην παρανομία, και γράφει την αυτοβιογραφία του, που πρωτοεκδίδεται το 1975».
Το βασικό γεγονός που συνετέλεσε στην ριζοσπαστικοποίηση της (δυτικο)γερμανικής νεολαίας, και του Bommi Baumann φυσικά, στο δεύτερο μισό των sixties, ήταν η δολοφονία του φοιτητή Benno Ohnesorg στις 2 Ιούνη 1967, απότοκο της οποίας ήταν και η οργάνωση Bewegung 2. Juni, που ίδρυσε ο Baumann, με τον καλύτερο φίλο του Georg von Rauch.
Να πώς περιγράφει τα γεγονότα o Fred Halliday (φοιτητής, τότε, των Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου) στο βιβλίο του «1 φοιτητικά / Μελέτες – Προγράμματα – Διακηρύξεις / Η ιστορία του φοιτητικού Συνδικαλιστικού Κινήματος σ’ όλο τον Κόσμο» [Υδροχόος, 1972]:
«Μόλις έφυγε ο Χούμπερτ Χάμφρεϋ (σ.σ. αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και υπερασπιστής του πολέμου στο Βιετνάμ), ο επόμενος επισκέπτης της “ελεύθερης πόλης” (σ.σ. Δυτικό Βερολίνο) ήταν ο Σάχης της Περσίας, ένας μισητός τύραννος, που καταδίωκε για πολλά χρόνια τους πέρσες φοιτητές. Υπάρχουν πολλοί εξόριστοι πέρσες φοιτητές στη Δυτική Γερμανία, που συνεργάζονταν με την SDS (σ.σ. Sozialistische Deutsche Studentenbund) αρκετό καιρό. Έτσι το ξεκίνημα της εθνικής δυτικογερμανικής φοιτητικής εξέγερσης το προκάλεσε μια εκδήλωση διεθνικής συνεργασίας. Όταν έφτασε ο Σάχης η SDS οργάνωσε μια διαμαρτυρία έξω από το κτήριο της Όπερας του Βερολίνου. Η αστυνομία επιτέθηκε απροκάλυπτα στους διαδηλωτές και δολοφόνησε ένα φοιτητή, τον Μπέννο Όνεσοργκ. Οι επιπτώσεις της δολοφονίας αυτής ήταν τεράστιες, όχι μόνο στο Δυτικό Βερολίνο αλλά και σε ολόκληρη την Ομοσπονδιακή Γερμανία. Το πτώμα του Όνεσοργκ μεταφέρθηκε στο Αμβούργο, όπου χιλιάδες φοιτητές παρακολούθησαν την κηδεία του και τον θάνατό του ακολούθησαν εκατοντάδες διαδηλώσεις σ’ ολόκληρη τη Δυτική Γερμανία.(…) Οι μαχητικοί φοιτητές της Δυτικής Γερμανίας έβλεπαν καθαρά την ενότητα και παγκοσμιότητα της καταπίεσης: η αμερικανική επίθεση στο Βιετνάμ, ο ιμπεριαλιστικός έλεγχος της Περσίας, η κτηνωδία της αστυνομίας του Δυτικού Βερολίνου, τα συστηματικά ψέματα του Τύπου που έλεγχε ο Σπρίνγκερ (σ.σ. Bild κ.λπ.), καθώς και η εκμετάλλευση των πανεπιστημίων δεν ήταν παρά οι διαφορετικές όψεις ενός ενοποιημένου κυρίαρχου φαινομένου – του καπιταλισμού».
Παρακάτω ο Halliday αναφέρεται στην απόπειρα δολοφονίας του ακτιβιστή και βασικού εκπροσώπου του φοιτητικού κινήματος Rudi Dutschke (1940-1979) από ακροδεξιό εργάτη, τον Απρίλιο του ’68 κ.λπ.
Όλα αυτά περιγράφονται στο βιβλίο τού Bommi Baumann «Πώς άρχισαν όλα» –ένα βιβλίο που πούλησε 100 χιλιάδες αντίτυπα στην Δυτική Γερμανία, όταν κυκλοφόρησε– το τελευταίο κεφάλαιο του οποίου είχε τίτλο «Τρομοκρατία ή αγάπη;». Από ’κει και το απόσπασμα:
«Αυτό που με απασχολούσε όλο αυτό το διάστημα ήταν να δημιουργηθούν ανθρώπινες αξίες που δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό, που δεν υπάρχουν πουθενά στην Ευρώπη, σ’ όλη τη δυτική κουλτούρα, που έχουν παραμεριστεί απ’ τη μηχανή. Κι αυτό είναι ακόμα και σήμερα το πρόβλημα, να τις ξανα-ανακαλύψουμε, να τις αναπτύξουμε απ’ την αρχή και να τις ξαναφέρουμε στο προσκήνιο. Και μ’ αυτό τον τρόπο κρατάς πάλι αναμμένη τη φωτιά, γίνεσαι πάλι φορέας μιας νέας κοινωνίας, αν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν. Κι έτσι θα το κάνεις αυτό πολύ καλύτερα, απ’ την να την φέρεις ρίχνοντας μπόμπες. Γιατί έτσι εμφανίζονται πάλι οι ίδιες ψυχρές μορφές μίσους και στο τέλος έχουν αυτές πάλι τη δύναμη στα χέρια τους».

Το βιβλίο που μας ενδιαφέρει περισσότερο εδώ είναι το επόμενο του Bommi Baumann, το «Οδοιπορικό», που τυπώθηκε από τις εκδόσεις Αμηχανία, (μτφ. Πάνος Πικραμένος) το 1989 (πρώτη έκδοση, στην τότε Δυτική Γερμανία, το 1987).
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/o-bommi-baumann-stin-kampoyl-ton-hippys-tin-dekaetia-toy-70