η ταινία “Summer Holiday” (1963), με τις μουσικές και τα τραγούδια των περίφημων CLIFF RICHARD AND THE SHADOWS, είχε γυριστεί και στην Ελλάδα – η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας φιγουράριζαν σε όλες τις αφίσες της ταινίας, όπως και στα εξώφυλλα των δίσκων με το σάουντρακ

Πριν από τους Beatles, στην Μεγάλη Βρετανία, υπήρχαν μόνον οι Cliff Richard and The Shadows. Εντάξει, το «μόνον» μπορεί ν’ ακούγεται κάπως υπερβολικό, ήταν όμως εκείνοι που είχαν την πιο μεγάλη επιτυχία (ξεκινώντας από το 1958), ανοίγοντας πολλούς και ποικίλους δρόμους.
Πριν από τις 15 Δεκεμβρίου 1962, όταν οι Beatles μπήκαν για πρώτη φορά στο βρετανικό Top 50 με το “Love me do”, οι Cliff Richard and The Shadows είχαν ήδη μπει 19 φορές, και μόνοι τους οι Shadows (χωρίς τον Cliff Richard), ως instrumental γκρουπ δηλαδή, άλλες 8 φορές. Απ’ αυτές τις 27 «εισόδους» οι 8 αφορούσαν σε «νούμερο 1»!
Οπότε αντιλαμβάνεστε τι συνέβαινε, και τι σήμαινε για το πρώιμο βρετανικό beat ένα νεανικό συγκρότημα σαν αυτό, που είχε στις τάξεις του μεγάλους μουσικούς, και «μπροστά» έναν επίσης πολύ σπουδαίο τραγουδιστή και περφόρμερ.
Ποιοι αποτελούσαν τότε, στο δεύτερο μισό του 1962, τους Shadows;
Ο Hank Marvin lead κιθάρα (γενν. το 1941), ο Bruce Welch ρυθμική κιθάρα (γενν. το 1941), ο Brian “Licorice” Locking μπάσο (1938-2020) και ο Brian Bennett ντραμς (γενν. το 1940). Μπροστά απ’ αυτούς, φυσικά, ήταν ο τραγουδιστής Cliff Richard (γενν. το 1940).
Τι παρατηρούμε αναφορικά με τους Shadows και σε σχέση, πάντα, με το πόσο επιτυχημένοι υπήρξαν, επηρεάζοντας «όλο τον κόσμο» στην εποχή τους, πριν από τους Beatles;
Πρώτον, πως μιλάμε για ένα καθαρό νεανικό συγκρότημα, καθώς τα μέλη του, το 1962, ήταν από 21 έως 24 ετών.
Δεύτερον, πως είχαμε να κάνουμε με μια τετράδα – ένα ροκ σχήμα που, ως μέγεθος, θα γινόταν κλασικό και θα δοξαζόταν στη διαδρομή.
Τρίτον, πως επρόκειτο για ένα γκρουπ μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο setting –δύο κιθάρες, μία lead και μία ρυθμική, συν μπάσο-ντραμς– που επίσης θα έγραφε ιστορία γενικότερα (το setting).
Τέταρτον, πως ήδη από τον δεύτερο μεγάλο δίσκο τους (είχαν προηγηθεί τα singles φυσικά) οι Shadows έγραφαν μόνοι τους τα κομμάτια τους. Δεν είχαν ανάγκη, εννοούμε, ούτε τους παραγωγούς, ούτε άλλους ποπ συνθέτες των στούντιο, προκειμένου να δείξουν έργο. Φυσικά, έπαιζαν-τραγουδούσαν και συνθέσεις άλλων, όμως και τα δικά τους κομμάτια ήταν όχι μόνον επιτυχημένα, μα και εκπληκτικά.
Πέμπτον, ήξεραν να εκμεταλλεύονται και τα παράπλευρα μέσα τής ποπ κουλτούρας και βασικά τον κινηματογράφο, προκειμένου να καταστούν «παγκόσμιοι».

Εντάξει, δεν υπάρχει σύγκριση με τους Beatles, καθότι μόνον το μέγεθος Lennon-McCartney να βάλεις στη ζυγαριά αρκεί και περισσεύει, ώστε να γύρει αυτή καθαρά και εντελώς προς την μεριά των Fab Four, όμως και οι Shadows ανέδειξαν έναν πολύ μεγάλο μουσικό, τον κιθαρίστα Hank Marvin, που επηρέασε κάθε ηλεκτρικό κιθαρίστα στην Βρετανία και παντού, με τον Cliff Richard, τον Sir Cliff Richard, να απολαμβάνει μία τεράστια δημοφιλία, στο Νησί πρώτα-πρώτα, έχοντας πουλήσει –όπως διαβάζουμε στην Wiki– περισσότερα από 250 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και πάνω από 21,5 εκατομμύρια 45άρια μόνο στη Μεγάλη Βρετανία (τρίτος στην ιστορία του UK Singles Chart, πίσω μόνον από τους Beatles και τον Elvis). Λέμε για μεγέθη!
Λοιπόν, το ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι Cliff Richard and The Shadows, πάνω στην πολύ μεγάλη δόξα τους, συνδέθηκαν με την Ελλάδα, δεν είναι μικρό πράγμα.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/h-tainia-summer-holiday-1963-me-tis-moysikes-kai-ta-tragoydia-ton-perifimon-cliff