ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΛΦΕΣΗΣ ΜΕ ΑΣΤΑΡΤΗ ένα ανέλπιστο άλμπουμ του ελληνικού ροκ, από το 1981

Με τις μουσικές και τα τραγούδια του Αλέξανδρου Μολφέση συνδέομαι από πολύ παλιά, από την εφηβεία μου ήδη, καθότι τότε είχα αγοράσει το πρώτο LP του, το «Ξεκίνημα» [Polydor, 1983], διαβάζοντας στα περιοδικά της εποχής τις κριτικές που γράφονταν για τον δίσκο και βεβαίως τις συνεντεύξεις του. Σε μια τέτοια συνέντευξή του, στην «Μουσική», από τον Ιούνη του ’83 (τεύχος #67), μάθαινες και για το ακόμη πιο παλιό συγκρότημά του, την Αστάρτη. Πιο συγκεκριμένα έλεγε ο Αλέξανδρος Μολφέσης, αναφερόμενος στις ενορχηστρώσεις εκείνου του πρώτου δίσκου του:
«Η ενορχήστρωση πρέπει να σου πω ότι είναι δικιά μου. Γιατί είχα κάνει ένα γκρουπ, την Αστάρτη, που εκτός από μικρές συναυλίες, είχαμε ετοιμάσει κι ένα υλικό για δίσκο –για ανεξάρτητη παραγωγή, θυμάμαι– που δεν έγινε, γιατί δεν υπήρχαν φράγκα, αλλά οι ενορχηστρώσεις υπήρχανε, οπότε ο Χάρης Ανδρεάδης (σ.σ. ο ενορχηστρωτής του LP) τις πήρε έτοιμες κι απλώς τις πέρασε σε παρτιτούρα, προσθέτοντας κάτι πνευστά...».
Εκείνες οι ηχογραφήσεις του συγκροτήματος Αστάρτη, μαζί με άλλο πρόσθετο υλικό (θα πούμε και γι’ αυτό) απλώνονται σ’ ένα καινούριο LP (κι ένα CD), αποτελώντας την νέα έκδοση της B-otherSide Records, που τιτλοφορείται «Αλέξανδρος Μολφέσης με Αστάρτη» (2021) και που είναι τυπωμένη σε 100 μόλις αριθμημένα αντίτυπα (σε wrap-around cover, με την ιστορία του γκρουπ και φωτογραφίες, συν ένθετο δύο όψεων με στίχους). Μια ωραία έκδοση αρχείου λοιπόν, για τους φίλους του ελληνικού ροκ, με την πάντα προσεγμένη δουλειά της B-otherSide Records και του Δημήτρη Βασιλειάδη.

Κατ’ αρχάς να πω πως μερικά κομμάτια της νέας έκδοσης τα θυμάμαι ακόμη, παρότι έχω να τ’ ακούσω δεκαετίες, επειδή υπάρχουν και στο LP του ’83. Λέμε βασικά για το «Ξεκίνημα», το «Ζήσαμε» και το «Αν είχα ένα δίφραγκο», που εδώ το ακούμε ως «Εχθές το απόγευμα» (αυτά μου έχουν μείνει στη μνήμη), ενώ και τα «Απεναντινή μου σκέψη», «Στον αέρα» και «Μια χαρά» συμπεριλαμβάνονται και στις δύο εκδόσεις (την τωρινή και του ’83). Πιθανώς να υπάρχουν κι άλλα κοινά τραγούδια, κρυμμένα πίσω από διαφορετικούς τίτλους, αλλά δεν έχει και τόσο νόημα να το ψάξω τώρα...
Τέλος πάντων εδώ δεν έχουμε ένα απλώς... prequel του LP «Ξεκίνημα» του Αλέξανδρου Μολφέση, αλλά κάτι πολύ παραπάνω – το σύνολο των διασωθέντων ηχογραφήσεων της Αστάρτης, ενός γκρουπ που έμεινε για λίγο στα πράγματα (1980-81), προλαβαίνοντας να δώσει κάποια live, ηχογραφώντας κιόλας τα κομμάτια του.
Ξεκινώντας από το LP, να πούμε πως αυτό περιέχει δώδεκα τραγούδια της Αστάρτης (συν την παρουσίαση της μπάντας), ηχογραφημένα το καλοκαίρι του 1981, με την τελευταία εμφάνιση του γκρουπ να καταγράφεται σε μια συναυλία του, στο θέατρο Σμαρούλα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1981.
Περίεργη χρονιά το 1981 για το ελληνικό ροκ – εκεί όπου χοντρικά κατατάσσονται και οι ηχογραφήσεις της Αστάρτης.
Τα νέα χρώματα του new wave και του punk δεν έχουν αρχίσει να γεμίζουν την δισκογραφία (καθώς αναπτύσσονται στις σκηνές ακόμη), στο μπροστινό κομμάτι της οποίας κυριαρχούν οι Φατμέ, οι Sharp Ties με τους Scraptown, ενώ κυκλοφορούν τα LP «Σαμποτάζ» της Λένας Πλάτωνος, «Μπαράκια» του Βαγγέλη Γερμανού, «Στο Δρόμο» των Κυριάκου Σφέτσα-Κατερίνας Γώγου και ορισμένα ακόμη, που θα τα έτρωγε, όμως, το σκοτάδι.
Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον λοιπόν ήταν από δύσκολο έως αδύνατο να εύρισκαν διέξοδο τα τραγούδια της Αστάρτης στον κεντρικό ρου της δισκογραφίας, για πολλούς και διαφόρους λόγους, ενώ και για τον παράπλευρο ρου (της ανεξάρτητης παραγωγής) επίσης ήταν δύσκολα τα πράγματα (και όχι εύκολα όπως είναι τώρα). Έπρεπε, ως άτομο ή ως γκρουπ, να χώσεις πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη και με τελείως αβέβαια αποτελέσματα (τόσο στο ζήτημα της παραγωγής, όσο και σ’ εκείνο του promotion και της κατανάλωσης). Επί του προκειμένου όμως...
Ο Αλέξανδρος Μολφέσης είναι ένας τραγουδοποιός, που έχει μεγαλώσει με την pop και το rock των δεκαετιών του ’60 και του ’70 (από Beatles μέχρι και Genesis). Κάτι πολύ λογικό.
Γράφει τα λόγια του στη ελληνική γλώσσα και υιοθετεί για τα τραγούδια του φόρμες που πρωτακούσαμε στα καθ’ ημάς από τον Γιώργο Ρωμανό, τους Poll και τους τραγουδοποιούς που ξεπήδησαν από ’κει (Κώστας Τουρνάς, Σταύρος Λογαρίδης, Robert Williams), μα και από τον... Λουκιανό Κηλαηδόνη. Εξάλλου και η φωνή τού Α. Μολφέση, που μοιάζει με του Κώστα Τουρνά (αλλά είναι μάλλον καλύτερη – δεν είναι τόσο «ξερή») παραπέμπει εκεί ακριβώς.  
Από πλευράς στίχου ο Μολφέσης επίσης κινείται στο χώρο του... ψαγμένου ελληνικού (ελληνόφωνου) ροκ, προτείνοντας λόγια με απλές διατυπώσεις, που προβάλλουν όμως γενικότερο ζητήματα (και πολιτικοκοινωνικά και πιο προσωπικά, υπαρξιακά κ.λπ.). Θυμηθείτε ξανά –όχι ως κάτι ίδιο– τους Poll και τον Κ. Τουρνά ή ακόμη και των Λ. Κηλαηδόνη των «Μικροαστικών» (τον στιχουργό Γιάννη Νεγρεπόντη δηλαδή).
Το αποτέλεσμα εδώ, και σε συνδυασμό με τους πολύ καλούς μουσικούς τής Αστάρτης, είναι αρκετές φορές πάνω από το αναμενόμενο, εξασφαλίζοντας την έκπληξη.
Τραγούδια όπως τα «Ζήσαμε», «Μεταμόρφωση» (εξαιρετικό!), «Φεύγουν οι μέρες» και ορισμένα ακόμη, θα μπορούσε, μέσα από μια πιο επαγγελματική παραγωγή –αν είχαν κυκλοφορήσει τότε και με την σχετική προώθηση– να δημιουργήσουν μια πολύ γερή εντύπωση στον χώρο των γκρουπ, στον πλουραλισμό, τέλος πάντων, των pop-rock αισθητικών προτάσεων της περιόδου, ανοίγοντας δρόμους. Δυστυχώς δεν συνέβη. Μα ακόμη και αν συνέβαινε το πιο πιθανό θα ήταν ο δίσκος να θαβόταν, από την ντεμέκ αυστηρή δισκοκριτική της εποχής. Τέλος πάντων...
Βασικά μέλη της Αστάρτης ήταν οι: Αλέξανδρος Μολφέσης τραγούδι, κιθάρες, σύνθια, Ντάνι Συρίγος κιθάρες, Δημήτρης Χαραμόπουλος μπάσο, Κωνσταντίνος Ιωαννίδης ντραμς και Παντελής Καραγεώργης πιάνο (ο πολύ γνωστός αργότερα και αξιολογότατος jazzman).
Στο CD τώρα, που συνοδεύει την έκδοση, καταγράφονται έντεκα tracks από διάφορες εποχές του Αλέξανδρου Μολφέση και της Αστάρτης.
Υπάρχει ένα τραγούδι από το 1981, το «Μια χαρά» (που εμπεριέχεται και στο «Ξεκίνημα» του ’83), τέσσερα τραγούδια από ένα demo του 1986 (θυμάμαι στο ραδιόφωνο, σε εκπομπές με «τραγούδια προσεχώς» να μεταδίδεται το “Let’s play chess”), πέντε από ένα demo του 2004 (σε στίχους του ντράμερ της Αστάρτης Κωνσταντίνου Ιωαννίδη) και ένα από το 2019 (μια νεότερη εκδοχή του τραγουδιού «Μεταμόρφωση» από το ρεπερτόριο της Αστάρτης), που δίνουν, όλα μαζί, επιπλέον διαστάσεις στο πακέτο.
Τι δεν πρέπει να ξεχάσουμε; Πως το εικαστικό του εξωφύλλου ανήκει στον χορογράφο, χορευτή και σκηνοθέτη performances Δημήτρη Παπαϊωάννου! Πασίγνωστος σήμερα. Παντελώς άγνωστος τότε.
Επαφή: https://el.b-otherside.gr/