HANIA RANI μουσικές για ταινίες και για θέατρο

Έχουμε γράψει ήδη για δύο άλμπουμ της πολωνικής καταγωγής συνθέτριας, και περιστασιακώς τραγουδοποιού, Hania Rani, τα “Esja” [Gondwana, 2019] και “Home” [Gondwana, 2020], ενώ τώρα... τριτώνει το καλό με το CD “Music for Film and Theatre” (2021), που τυπώνεται, και αυτό, για την βρετανική Gondwana Records (ΑΝ Music).

Η Hania Rani, όπως επίσης έχουμε τονίσει, είναι μία μουσικός με απροκάλυπτη ρομαντική διάθεση και βεβαίως ανάλογη (δισκογραφική) παραγωγή.
Οι ρίζες αυτών των ειδικότερων μουσικών ενδιαφερόντων της μπορεί να αναζητηθούν στον διάσημο συμπατριώτη της Chopin, όμως η Rani έχει κι άλλες αναφορές, μεταγενέστερες εννοείται, καθώς δεν πρόκειται για μια συνθέτρια του τυπικού ρομαντισμού, μα για μια σημερινή μουσικό, που ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ καλά τα μέσα (και τα όργανα) της σύγχρονης τεχνολογίας. Έτσι σ’ αυτό το άλμπουμ της, που περιέχει μουσικές της από τον κινηματογράφο και το θέατρο, η Rani χειρίζεται πιάνο, συνθεσάιζερ, διάφορα άλλα πλήκτρα, κάνοντας και φωνητικά όπου απαιτείται, ενώ παραλλήλως συνεργάζεται με κουαρτέτα εγχόρδων.
Το “Music for Film and Theatre”, λοιπόν, απαρτίζεται από μουσικές της για σάουντρακ κατά βάση, από ταινίες και θεατρικά, για τα οποία δεν γνωρίζουμε αν έχουν προβληθεί ή ανεβεί στην Ελλάδα (δυσκολότερο το δεύτερο).
Μερικοί τίτλοι: “xAbo: Father Boniecki” (2020) της Aleksandra Potoczek, “I Never Cry” (2020) του Piotr Domalewski, “Waiting” (2020) του Jan Paweł Matuszyński, “Truth in Fire” (2020) του Tim Georgeson, “Soleil Pâle” του Neels Castillon κ.ά.
Η ουσία είναι πως το άλμπουμ, παρότι αποτελείται από θέματα, που αφορούν σε διαφορετικά έργα, στην πράξη έχει ενότητα και ύφος. Είναι, με άλλα λόγια, σαν ν’ ακούς ένα δίσκο, που έχει φτιαχτεί επί τούτου και όχι για μια συλλογή –γιατί περί αυτού πρόκειται– με κομμάτια επιλεγμένα από ’δω κι από ’κει.
Αυτό, οπωσδήποτε, είναι καλό για την δισκογραφία τής Hania Rani – όμως το αν είναι το ίδιο καλό για τις ταινίες και τα θεατρικά, για τα οποία συνθέτει, είναι ένα τελείως άλλο πράγμα.
Επί του δισκογραφικού προκειμένου, πάντως, η πολωνικής καταγωγής συνθέτρια δείχνει πως διαθέτει κάποιες αισθητικές «αρχές», τις οποίες δεν τις αλλάζει εύκολα. Με το να υπηρετεί, λοιπόν, αυτές τις αρχές η Hania Rani καταφέρνει να δημιουργήσει ακόμη ένα LP/CD, που μπορεί να ενδιαφέρει τελείως αντιδιαμετρικούς ακροατές –από εκείνους που κατευθύνονται προς ρομαντικά-κλασικά ακούσματα, έως τους εραστές του ήχου της 4AD– κάτι αξιοπρόσεκτο και σίγουρα όχι εύκολο.