Πέθανε ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΤΙΝΟΣ, το κορυφαίο «11» των ελληνικών γηπέδων – «Και το μεσονύκτιον αναζητηθείς εις την οικίαν του δεν ανευρέθη» ή πώς η χούντα του έκοψε το ποδόσφαιρο

Ο θάνατος του Βασίλη Μποτίνου (19 Οκτ. 1944 – 16 Φεβ. 2022) στα 77 χρόνια του, του κορυφαίου για πολλούς αριστερού εξτρέμ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ανακαλεί μια ολόκληρη εποχή, εκεί στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60 και στα πρώτα χρόνια του ’70, όταν οι ποδοσφαιριστές των λεγόμενων «μεγάλων ομάδων» ήταν έρμαια στις διαθέσεις των παραγόντων της χούντας (στρατιωτικών ή όχι), που έκαναν κουμάντο στα διοικητικά.
Ποδοσφαιριστής με τεράστια τεχνική κατάρτιση και με απεριόριστα αθλητικά προσόντα (το άλμα του, όταν πηδούσε για κεφαλιά, έχει γράψει ιστορία), ο Βασίλης Μποτίνος, «η Μποτίνα η τρελή, η ερωτιάρα» όπως τον αποκαλούσαν οι Πειραιώτες, ήταν ένα λαϊκό παιδί από το Βόλο, που ευτύχησε σε νεαρή ηλικία, λίγο πάνω από τα 20 χρόνια του, το 1965, να βρεθεί στον Ολυμπιακό Πειραιώς, αποτελώντας επίλεκτο στέλεχος της περίφημης ομάδας του ούγγρου προπονητή Μάρτον Μπούκοβι (1903-1985).
Λέμε για τον προπονητή, που μέσα σε δυο χρόνια (καλοκαίρι ’65-τέλη ’67) κατόρθωσε να αναμορφώσει τον Ολυμπιακό, φέρνοντάς τον ξανά, μετά από μια εξαετία (τελευταίο έως τότε πρωτάθλημα του ΟΣΦΠ ήταν από την περίοδο 1958-59) μπροστά στις κατακτήσεις νέων τίτλων, καθώς με τον Μπούκοβι, η ομάδα θα ανακηρυσσόταν πρωταθλήτρια στις περιόδους 1965-66 και 1966-67.
Ο Μπούκοβι, που εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί τον Δεκέμβριο του 1967, επειδή η χούντα δεν τον γούσταρε, σκάβοντάς του τον λάκκο (χοντρικά, το καθεστώς, δεν ανεχόταν ένας ούγγρος κομμουνιστής να κατακτά τίτλους και να σηκώνει κύπελλα στην Ελλάδα των «Ελλήνων Χριστιανών»), δεν ήταν, φυσικά, το μόνο «θύμα» του ποδοσφαίρου, την περίοδο της «επταετίας». Θύματα υπήρξαν και άλλοι... παράγοντες, προπονητές, και φυσικά ποδοσφαιριστές.

Ένας από αυτούς που υπέφεραν από τους συνταγματάρχες ήταν και ο Βασίλης Μποτίνος.
Ο Μποτίνος μπορεί να μην ήταν κομμουνιστής, αλλά ήταν ατίθασος, δεν χαμήλωνε το κεφάλι, δεν υπέκυπτε σε εκβιασμούς και δεν ανεχόταν να τον κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη του. Είχε το δικό του αξιακό και ηθικό ανάστημα, το οποίο δεν υπέστειλε, με αποτέλεσμα να έρθει σε διαδοχικές ρήξεις με παράγοντες των διορισμένων, χουντικών διοικήσεων του Ολυμπιακού, αλλά και με τον παντοδύναμο τότε Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Κωνσταντίνο Ασλανίδη.
Η πιο σοβαρή αφορμή για να ξεσπάσουν οι καβγάδες του Μποτίνου με τους παράγοντες του Ολυμπιακού ήταν, βασικά, οι απανωτοί τραυματισμοί του, στο τέλος του 1970 και στις αρχές του 1971. Θυμόταν ο ίδιος από μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Φως» (16 Φεβ. 2006), που είναι αναδημοσιευμένη στο red-dna.com.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/now/sport/basilis-mpotinos-1944-2022-koryfaio-11-ton-ellinikon-gipedon