ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ τις λεωφόρους θα ανοίξω

Ο Νίκος Παπαντώνης είναι ένας νέος τραγουδοποιός. Μάλιστα, για το πρώτο άλμπουμ του, το «Ι.Χ. Τραγούδια Ιδιωτικής Χρήσης» [Δίσκοι Μικρός Ήρως / MLK, 2019], σημειώναμε εδώ στο blog:
«Όλα τα τραγούδια είναι από ευπρόσωπα έως και κάτι παραπάνω. Ο Παπαντώνης είναι καλός τραγουδοποιός. Και οι μελωδίες του είναι ενδιαφέρουσες, και οι στίχοι του έχουν νόημα (στίχοι, που καταπιάνονται και με προσωπικά θέματα, και με σχεσιακά και με κοινωνικά), ενώ και η φωνή του είναι αυτή που είναι (καλή δηλαδή) και μάλλον θα άξιζε να την εμπιστευτεί περισσότερο».

Δύο χρόνια αργότερα, προς το τέλος υποθέτουμε του 2021, ο Παπαντώνης επιστρέφει στην δισκογραφία με το νεότερο CD του, που αποκαλείται «Τις Λεωφόρους Θα Ανοίξω» [walnut entertainment IKE / MLK], ένα άλμπουμ ακόμη πιο προσωπικό, με όλα τα τραγούδια (μουσικές-στίχοι) να είναι δικά του και με τις ερμηνείες επίσης σχεδόν όλες δικές του. (Από τα δώδεκα τραγούδια τα εννέα τα αποδίδει μόνος του, δύο αποδίδει η Μαρία Βασιλοπούλου και ένα αποδίδεται από κοινού – αυτό μάλιστα το τραγούδι είναι και το μόνο που δεν έχει λόγια  του Παπαντώνη, καθώς αυτά είναι γραμμένα από τον Βασίλη Φαφούτη).
Έχουμε λοιπόν ένα πυκνό άλμπουμ, που γίνεται πυκνότερο εξαιτίας της ενοργάνωσής του. Τέσσερις μουσικοί (Νίκος Κριτσέλης κιθάρες, πλήκτρα, Νίκος Τσαχτσίρης μπάσα, Δημήτρης Κοτσίρης ντραμς, Νίκος Παπαντώνης κιθάρες, φωνή) δείχνουν να είναι ικανοί στο να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των κομματιών, που γενικά ανήκουν στο είδος της ροκ-μπαλάντας.
Σίγουρα το ύφος από μόνο του δεν μπορεί να κάνει την πολύ μεγάλη διαφορά, όμως, και επειδή τα τραγούδια του Παπαντώνη δεν είναι τυχαία, το άκουσμα στέκεται καλά, κατορθώνοντας να σε εκπλήξει ορισμένες φορές.
Το επίπεδο του δίσκου γενικώς, τώρα, είναι παραπάνω από καλό. Ο Παπαντώνης έχει ταλέντο, γράφει ωραία τραγούδια, όχι τυχαία, ούτε τυπικά (με την χειρότερη των εννοιών).
Είναι τραγούδια που κυλάνε, που έχουν καλές μελωδίες, ενδιαφέροντες στίχους και εξ ίσου καλές ερμηνείες.
Σ’ αυτού του τύπου τα άλμπουμ εκείνο που βασικά χρειάζεται, ώστε να αναδειχθούν τα πρωταρχικά ατού του τραγουδοποιού, είναι η παραγωγή, ο ήχος. Να έχει κάτι ο ήχος, δηλαδή, που να τον ξεχωρίζει από άλλους παρόμοιους. Αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο βεβαίως, κι εκεί νομίζω πως θα πρέπει να δώσει βάρος ο Παπαντώνης στην επόμενη δουλειά του. Στην δημιουργία ενός ήχου ακόμη πιο προσωπικού.
Φυσικά και κάνει άγια, που λέει μόνος του τα τραγούδια του, βεβαίως και είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η χρήση ενός μικρού σχήματος για όλα τα κομμάτια, και οπωσδήποτε είμαι πεπεισμένος πως ο Παπαντώνης μπορεί να γράψει ακόμη ωραιότερα τραγούδια, σαν το «Στην εθνική» ή σαν το «Σήμερα η ώρα αλλάζει», ή ακόμη και καλύτερα απ’ αυτά, επενδύοντας ενδεχομένως και σε πιο ακουστικές φόρμες – γιατί ο ηλεκτρικός ήχος μοιάζει πεπερασμένος γι’ αυτού του τύπου την τραγουδοποιία (μου άρεσαν, ας πούμε, τα ακουστικά γεμίσματα στο «Σαν έρωτας»). Πιστεύω πως υπάρχει «ψωμί» εκεί και πως αξίζει ο Παπαντώνης να το ψάξει περισσότερο.
Επαφή: info@mlk.gr