ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 426

3/2/2022
Διαπίστωσα εσχάτως πως μια παλιά και αγαπημένη σουηδική ταινία, η “Kattorna” ή «Γάτες» (1965) του Henning Carlsen, είχε προβληθεί στην Ελλάδα των μέσων του ’60!!
Ποιος εισαγωγέας είχε φέρει, τότε, αυτή την ταινία και σε τι ακριβώς προσδοκούσε είναι ένα θέμα, όμως η ουσία είναι πως κάποιοι, τότε, είχαν δει ένα πρωτοπόρο δράμα, σχετικό με την γυναικεία ομοφυλοφιλία, ακούγοντας συγχρόνως και το καταπληκτικό σάουντρακ του Krzysztof Komeda!
Η Marta (Eva Dahlbeck) δουλεύει ως προϊσταμένη σ’ ένα πλυντήριο ρούχων. Είναι απόμακρη και αυτό δυσαρεστεί τις άλλες γυναίκες που δουλεύουν μαζί της, ώσπου κάποια στιγμή αντιλαμβάνονται πως η Marta είναι λεσβία και πως ενδιαφέρεται για μία εργάτρια, την Rike (Gio Petré), που βασανίζεται από αλκοολισμό, έχοντας αυτοκτονικές τάσεις. Αυτό κάνει τις υπόλοιπες εργάτριες έξω φρενών. Η Rike, εν τω μεταξύ, δεν υπερασπίζει την Marta, καθώς εκείνη (η Marta) είχε ενεργήσει απέναντί της, χωρίς τη θέλησή της – κάτι που εξοργίζει τις άλλες εργάτριες, οι οποίες ζητούν από την Marta να παραιτηθεί. Στην πορεία η Marta κατηγορείται για διάφορα, αλλά αυτό, τελικά, την οδηγεί να μιλήσει για το παρελθόν της και για την βία που είχε εκείνη υποστεί από κάποιον άντρα, όταν ήταν παιδί...

Φοβερό σάουντρακ από τον Komeda, και μια ταινία που θα μπορούσε να είχε επηρεάσει ακόμη και τον Δαλιανίδη στη «Στεφανία» σε κάποια σημεία της,...

2/2/2022
Από τις πιο παράξενες ταινίες που είχε γυρίσει η Monica Vitti ήταν σίγουρα η Modesty Blaise (1966) σε σκηνοθεσία Joseph Losey.
Είχα δει την ταινία παλιά στην τηλεόραση και θυμάμαι πως ήταν πολύ μπερδεμένη – όπως πρέπει να είναι, τέλος πάντων, οι σοβαρές κατασκοπικές ταινίες, ακόμη κι αν είναι παρωδίες.
Είναι σίγουρο πως ο Losey δεν θα σκηνοθετούσε κάτι προφανές και επίπεδο και πως θα περνούσε τα δικά του χαρακτηριστικά, ακόμη και σε μια (μπροστά από την εποχή της) κωμωδία του Swinging London, παρότι η Vitti μοιάζει κάπως έξω από τα νερά της. (Ίσως γιατί «μιλάει» αγγλικά ή ίσως πάλι γιατί την είχε από κοντά ο Antonioni και την καθοδηγούσε κρυφά από τον Losey!).
Μια κατάσκοπος, η Modesty Blaise, που δουλεύει για την βρετανική κυβέρνηση, καλείται να προστατεύσει μια αποστολή με διαμάντια, που προορίζονται για ένα σεΐχη, αλλά μια συμμορία με αρχηγό τον Gabriel (Dirk Bogarde) έχει βάλει στο μάτι την αποστολή και... η μπάλα χάνεται.
Πιο πολύ η ταινία μετράει για τα χρώματά της, τα ντεκόρ της, ίσως την lounge μουσική της από τον τζάζμαν John Dankworth και φυσικά για την χάρμα ιδέσθαι Monica Vitti, που χειρίζεται τα διάφορα πρακτορικά γκάτζετ σαν τους άντρες συναδέλφους της, παίζοντας με την αυτοπεποίθηση της γυναίκας που ξέρει να ορίζει τον εαυτό της, παίρνοντας εκείνο που θέλει με τη θέληση και την εξυπνάδα της. Την έχουμε συνηθίσει σε άλλους ρόλους την Monica Vitti και μας φαίνεται «κάπως» σ’ αυτήν την κόμικ-καρικατούρα, αλλά ok…
Η ταινία παίχτηκε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1966, κάνοντας εντύπωση – κυρίως λόγω της ακαταμάχητης εικόνας της Modesty Blaise. Και κάπως έτσι «τσιμπάει» και η Επιθεώρηση, με τους Βασιλειάδη-Κατσάμπη-Μιχαηλίδη-Στολίγκα να ενσωματώνουν ανάλογο σκετς στο έργο «Η Πεπονόφλουδα». Ελληνίδα Modesty Blaise; Η Μάρθα Καραγιάννη!
Μια μελαχρινή; Φυσικά, καθότι και η ορίτζιναλ Modesty Blaise, στο κόμικ των Peter O'Donnell και Jim Holdaway, ήταν επίσης μελαχρινή. Τέλος πάντων, μην το τραβήξουμε πολύ...

Να πούμε μόνο πως από το κόμικ ο O'Donnell κάποια στιγμή θα περάσει και στα βιβλία, μ’ ένα απ’ αυτά, το «Σαλαμάντρα 4», να τυπώνεται το 1971 και στην Ελλάδα, με το κόμικ “Modesty Blaise”, στα χρόνια του ’80 πια να μεταφέρεται στην «Απογευματινή» και πιο μετά στην «Κατερίνα», όπως διάβασα.
Ιστορίες... της pop culture.

2/2/2022
ΜΟΝΙCA VITTI (3 Nοε. 1931 – 2 Φεβ. 2022)
>>Μάλιστα, την ημέρα της μεγάλης διαδήλωσης του Χημείου την άνοιξη του '63, που είχε απαγορευτεί από την Αστυνομία, κατά σύμπτωση είχε βγει η καινούργια «Πανσπουδαστική», η οποία είχε αφιέρωμα στον Αντονιόνι, η «Περιπέτεια» ήταν τότε νομίζω. Στο εξώφυλλο ήταν η Μόνικα Βίτι. Οπότε έβλεπες εκατοντάδες διαδηλωτές να επιτίθενται στην Αστυνομία ανεμίζοντας τη Μόνικα Βίτι. Σουρεαλιστικό<<
[Ο Διονύσης Σαββόπουλος στη LiFO, πριν από κάποια χρόνια]

Πανσπουδαστική, τεύχος#42, Δεκέμβριος 1962

2/2/2022
>>Θεσσαλονίκη: Συνελήφθη ο δολοφόνος του 19χρονου Αλκη Καμπάνου. Πρόκειται για έναν 23χρονο Αλβανό γεννημένο στη Θεσσαλονίκη Τον έχει αναγνωρίσει φίλος του Άλκη. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος επικοινώνησε με τον πρωθυπουργό και τον ενημέρωσε για τη σύλληψη του δράστη<<
Δεν μαθαίνεις μόνο πως η Αστυνομία επιτέλεσε την υποχρέωσή της να συλλάβει έναν εγκληματία, αλλά και ότι ο... Τάκης, πήρε τηλ. τον Μητσοτάκη – κάτι που υποκρύπτει πως, χωρίς Τάκη-Μητσοτάκη, το στοίχημα να συλλαμβάνονται οι εγκληματίες θα ήταν κενό περιεχομένου.
Βγάζουν και από την μύγα ξύγκι, εκμεταλλευόμενοι τα πάντα.
Μόνο σε στυγνούς ολοκληρωτισμούς τέτοια ανήθικη και ευτελής προσπάθεια προσεταιρισμού του οτιδήποτε, για ίδιον όφελος.

1/2/2022
Ένα κείμενο για τον Νίκο Αντύπα, που έχει μοιραστεί στα μίντια, είναι γεμάτο λάθη. Άλλα μικρά και ίσως ασήμαντα για τον πολύ κόσμο και άλλα για γέλια (δυστυχώς). Το πιο φαιδρό όλων είναι αυτό:
>>Το 2006 συνεισέφερε (ο Νίκος Αντύπας) συνθετικά στον πρώτο προσωπικό δίσκο της Νάνας Μούσχουρη με τίτλο «Μόνη περπατώ»<<
Έβγαλε πρώτο προσωπικό δίσκο η Μούσχουρη το 2006;
Με ποιο ημερολόγιο; Των Ασσυρίων;

31/1/2022
Κι επειδή γράψαμε για Ξενάκη-Φωτεινάκη στο προηγούμενο ποστ είναι δυνατόν να μην ξαναπροτείνουμε και τούτο το αριστούργημά τους; Γωγώ Θεοδώρου...
https://www.youtube.com/watch?v=hgPvXkzEauk

31/1/2022
Με φόντο το Hilton, οι Trio Greco από το 1968. Δηλαδή οι Κώστας Ξενάκης (Ξενάκης-Φωτεινάκης, γι' αυτούς που ξέρουν...), Τώνης Άγας (μορφή αυτός) και Φώτης Βαλσαμίδης.
Κάποτε είχα αγοράσει αυτό το δίσκο μόνο για το εξώφυλλό του. Πάνε πολλά χρόνια από τότε και πλέον δεν θυμάμαι μήπως υπάρχουν και τίποτα τραγουδάκια μέσα, που να μου άρεσαν. Δεν το αποκλείω όμως, αφού στο back cover βλέπω και το "Στου Φιλοπάππου", που το είχε πει πρώτη η Πόπη Αστεριάδη...

Όλα αναβίωσαν... τα φωνητικά-κιθαριστικά Τρίο μόνο έμειναν στην απ' έξω.

31/1/2022
Κυρ. Μητσοτάκης: «Μου θυμίζετε μια ρήση του Σαίξπηρ: η αλήθεια μπορεί να χρησιμοποιείται σαν ένα μαλακό γάντι που συχνά φοριέται και ανάποδα».
Ξημεροβραδιάζεται με Σαίξπηρ βλέπεις, ως πνευματικός ταγός, και το θυμήθηκε... Σε ποιους τα πουλάνε ρε αυτά;
Πάνε στα σάιτ με τα quotes, τα ξεσκονίζουν, και από κει τσιμπάνε κάτι, για να το χώσουν στους λόγους τους (έχουν ειδικούς γι’ αυτό από την εποχή του... Μαυρογιαλούρου), προκειμένου να καταδείξουν στο πόπολο άλλοτε την... υψηλή καταγωγή τους και άλλοτε την (παρα)μόρφωσή τους.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να το πούμε (είναι γνωστό εννοώ) πως στις μέρες μας quotes χρησιμοποιούν κατά κόρον οι εξυπνάκηδες-φιγουρατζήδες (που ελάχιστη σχέση έχουν, φυσικά, με τους αληθινά έξυπνους) και οι κατά τεκμήριο αγράμματοι.

31/1/2022
Κλείνει το Hilton, διαβάζω, για να ξανανοίξει μετά από δυο χρόνια, ανακαινισμένο και με άλλο όνομα.
Είδα πολλά φωτογραφικά ενσταντανέ σε διάφορα σάιτ (με μπουρζουαζία, "καλό κόσμο", φημισμένους καλλιτέχνες που είχαν καταλύσει στο ξενοδοχείο κ.λπ.), αλλά πουθενά δεν είδα μια φωτογραφία σαν κι αυτή - καθότι το Hilton είχε υπάρξει και "ναός", για την ελληνική avant-garde.

[Γιάννης Χρήστου «Επίκυκλος», ξενοδοχείο Hilton (αίθουσα Τερψιχόρη), Αθήνα 20 Δεκεμβρίου 1968]

30/1/2022
Σπάνια φωτογραφία της Ροζίτας Σώκου από ένα νεανικό στέκι (καφέ) της Μόσχας, στο οποίο ακούγεται τζαζ από συγκροτήματα (άνοιξη του 1969). Σχετικό με κάτι που με απασχόλησε σήμερα...

29/1/2022
Ακούγοντας κάτι σημερινά σκληρά ροκ γκρουπ (στονεράδικα κτλ.) σκέφτομαι πόσο μπροστά ήταν κάτι μπάντες σαν τους Τ2 50 χρόνια πριν...
https://www.youtube.com/watch?v=AH2h0or2qyE