Έναν παράξενο δίσκο βινυλίου έχουμε εδώ. Πρόκειται για το
άλμπουμ μιας ελληνικής μπάντας, της Dominus Orchestra, που ομνύει στο ρεπερτόριο του
Jon Lord και των Deep Purple. Ναι, tribute μπάντα είναι η Dominus Orchestra, με το
παρόν LP της (plus Blu-ray Disc) να έχει τίτλο “A Concert
Tribute to Paice Ashton Lord’s “Malice in Wonderland / Live in Athens December
9, 2018” [Private Pressing, 2022].
Πρόκειται, δηλαδή, για την ηχογράφηση μιας συναυλίας, που
είχε δοθεί στον Πολυχώρο Άννα & Μαρία Καλουτά, στον Νέο Κόσμο της Αθήνας,
στις 9 Δεκεμβρίου 2018, με μέρος της συναυλίας να καταγράφεται στο LP (και με το σύνολό της στο Blu-ray Disc).
Κατ’ αρχάς να αναφέρουμε τα μέλη της Dominus Orchestra. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Πάνος Πολίτης όλα τα πλήκτρα, Βασίλης Αξιώτης φωνή, Νίκος Εφεντάκης κιθάρες, Γιάννης Γρηγορίου μπάσο, Δημήτρης Αντωνιάδης ντραμς, Christine Ullorja φωνητικά, Δέσποινα Ζαχαρίτσεφ φωνητικά, Κώστας Κεφάλας τρομπέτα, Γιώργος Κωνσταντάκης τενόρο σαξόφωνο, Σπύρος Νίκας άλτο σαξόφωνο και Renato Kushi τρομπόνι.
Άρα, έχουμε να κάνουμε με μία πλήρη ομάδα, με πλήρες φωνητικό και πνευστό τμήμα, και με όλα τα βασικά όργανα μπροστά. Συνεπώς, και εκ πρώτης, αναμένουμε έναν «γεμάτο» ήχο.
Ας πούμε λοιπόν πως ο ήχος του LP είναι καλός, αναλογιζόμενος πως πρόκειται για live και όχι για στούντιο εγγραφή, με την μπάντα να εμφανίζεται ως κάτι παραπάνω από «διαβασμένη» στην απόδοση των συνθέσεων, κάνοντας πολύ καλή δουλειά στις ενορχηστρώσεις (ιδίως στα πλήκτρα, που είναι και το κύριο ζητούμενο από μιαν άποψη), με τα main vocals να αποτελούν το πιο προβληματικό σημείο. Σίγουρα αυτά μπορεί να βελτιωθούν και όσον αφορά στην απόδοση του αγγλικού λόγου, αλλά και όσον αφορά στην ένταξή τους στα μουσικά passages, ώστε να είναι ακόμη πιο «δεμένα» με τον ήχο της μπάντας.
Το να «πιάσεις» πάντως το peak ενός ροκ ήχου, από έναν κλειστό χώρο, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Παίζει ρόλο ο ίδιος ο χώρος, η πληρότητα τής αίθουσας, η «μέρα» στην οποία θα βρεθεί το γκρουπ, και διάφορα άλλα αστάθμητα, τα οποία καλόν είναι να τα έχουμε υπ’ όψη μας πριν από μια οριστική αποτίμηση της συγκεκριμένης προσπάθειας. Και απ’ αυτή την άποψη θα λέγαμε πως το “A Concert Tribute to Paice Ashton Lord’s “Malice in Wonderland / Live in Athens December 9, 2018” θα μπορούσε, τελικώς, σαν παραγωγή (Πάνος Πολίτης) να αποτελεί κι ένα μικρό επίτευγμα.
Τώρα... γιατί να επιλεγεί το “Malice in Wonderland” [Polydor / Oyster, 1977] των (Ian) Paice, (Tony)
Ashton, (John) Lord (PAL), γι’ αυτή την πρώτη δισκογραφική παρουσία της Dominus Orchestra... αυτό δεν είναι
εύκολο να το απαντήσουμε.
Κατ’ αρχάς να αναφέρουμε τα μέλη της Dominus Orchestra. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Πάνος Πολίτης όλα τα πλήκτρα, Βασίλης Αξιώτης φωνή, Νίκος Εφεντάκης κιθάρες, Γιάννης Γρηγορίου μπάσο, Δημήτρης Αντωνιάδης ντραμς, Christine Ullorja φωνητικά, Δέσποινα Ζαχαρίτσεφ φωνητικά, Κώστας Κεφάλας τρομπέτα, Γιώργος Κωνσταντάκης τενόρο σαξόφωνο, Σπύρος Νίκας άλτο σαξόφωνο και Renato Kushi τρομπόνι.
Άρα, έχουμε να κάνουμε με μία πλήρη ομάδα, με πλήρες φωνητικό και πνευστό τμήμα, και με όλα τα βασικά όργανα μπροστά. Συνεπώς, και εκ πρώτης, αναμένουμε έναν «γεμάτο» ήχο.
Ας πούμε λοιπόν πως ο ήχος του LP είναι καλός, αναλογιζόμενος πως πρόκειται για live και όχι για στούντιο εγγραφή, με την μπάντα να εμφανίζεται ως κάτι παραπάνω από «διαβασμένη» στην απόδοση των συνθέσεων, κάνοντας πολύ καλή δουλειά στις ενορχηστρώσεις (ιδίως στα πλήκτρα, που είναι και το κύριο ζητούμενο από μιαν άποψη), με τα main vocals να αποτελούν το πιο προβληματικό σημείο. Σίγουρα αυτά μπορεί να βελτιωθούν και όσον αφορά στην απόδοση του αγγλικού λόγου, αλλά και όσον αφορά στην ένταξή τους στα μουσικά passages, ώστε να είναι ακόμη πιο «δεμένα» με τον ήχο της μπάντας.
Το να «πιάσεις» πάντως το peak ενός ροκ ήχου, από έναν κλειστό χώρο, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Παίζει ρόλο ο ίδιος ο χώρος, η πληρότητα τής αίθουσας, η «μέρα» στην οποία θα βρεθεί το γκρουπ, και διάφορα άλλα αστάθμητα, τα οποία καλόν είναι να τα έχουμε υπ’ όψη μας πριν από μια οριστική αποτίμηση της συγκεκριμένης προσπάθειας. Και απ’ αυτή την άποψη θα λέγαμε πως το “A Concert Tribute to Paice Ashton Lord’s “Malice in Wonderland / Live in Athens December 9, 2018” θα μπορούσε, τελικώς, σαν παραγωγή (Πάνος Πολίτης) να αποτελεί κι ένα μικρό επίτευγμα.
Βασικά εδώ το θέμα είναι ο αείμνηστος Jon Lord (1941-2012) και όχι
(στον ίδιο βαθμό) οι Deep Purple γενικώς. Οπότε το “Malice in Wonderland” μοιάζει να είναι μια καλή επιλογή.
Εντάξει, προσωπικώς, δεν τρελαίνομαι και τόσο μ’ αυτό το άλμπουμ των PAL –παρότι έχω για δεκαετίες στ’ αυτιά μου το “Ghost story” και μερικά ακόμη tracks– αναγνωρίζω, όμως, πως πρόκειται για μια αξιοπρεπή δουλειά, σε μιαν εποχή (1977), όπου το rock είχε πάρει την κάτω βόλτα, όντας σχεδόν αγνοημένο από τα νεότερα ακροατήρια, που εύρισκαν στο punk και το new wave πια τις νέες «θρησκείες» τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η δουλειά του John Lord στα πλήκτρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα στο “Malice in Wonderland”, καθώς ο σημαντικός αυτός μουσικός επιχειρούσε να ανανεώσει τον ήχο του, βασικά «αρμέγοντας» από Stevie Wonder – και αυτό ήταν μια κάποια εξέλιξη, στην προσπάθεια του rock εκείνων των χρόνων να εμφανιστεί εξελιγμένο.
Και κάπως έτσι το βάρος που πέφτει στις πλάτες, δηλαδή στα δάκτυλα, του οργανίστα της Dominus Orchestra, του Πάνου Πολίτη, είναι και βαρύ και μεγάλο, καθώς ο ήχος του Jon Lord δεν είναι κάτι που μπορεί να αναπαραχθεί, και να ενταχθεί σ’ ένα σχήμα, έτσι εύκολα και χωρίς μελέτη.
Ό,τι ακούμε εδώ λοιπόν, και προς αυτή την διάσταση, είναι πολύ καλό, όπως ωραία είναι και η κιθαριστική παρουσία του Νίκου Εφεντάκη (στον ρόλο του Bernie Marsden).
Επίσης να πούμε πως στο βινύλιο δεν καταγράφεται το “Malice in Wonderland” σε όλη την έκτασή του – δηλαδή και στις εννέα συνθέσεις του.
Το άλμπουμ της Dominus Orchestra περιλαμβάνει οκτώ tracks, καθώς λείπουν τα “Remember the good times” και “I’m gonna stop drinking”, ενώ υπάρχει κι ένα track από το άλμπουμ των Tony Ashton & Jon Lord “First of the Big Bands” [Purple, 1974], το “The ballad of Mr. Giver”, που είναι κι ένα από τα καλύτερα του LP των ελλήνων μουσικών (στο τέλος της A Side). Όπως πολύ καλό είναι και το φερώνυμο “Malice in Wonderland” στην δεύτερη πλευρά. Όχι τυχαίως αυτά τα δύο tracks είναι και τα μεγαλύτερα σε διάρκεια του LP (9:36 και 8:55 αντιστοίχως).
Μια απρόσμενη και σίγουρα ενδιαφέρουσα κυκλοφορία λοιπόν, η οποία σίγουρα μπορεί να ενδιαφέρει τους φίλους του παλιού ροκ (προγκρεσιβάδες κ.λπ.) και όχι μόνον τους πάμπολλους στην χώρα μας fans των Deep Purple.
Πολύ καλό το εικαστικό του δίσκου, με το gatefold cover, το ένθετο και το.. βαρέων βαρών βινύλιο.
Επαφή: https://www.dominusorchestra.com/
Εντάξει, προσωπικώς, δεν τρελαίνομαι και τόσο μ’ αυτό το άλμπουμ των PAL –παρότι έχω για δεκαετίες στ’ αυτιά μου το “Ghost story” και μερικά ακόμη tracks– αναγνωρίζω, όμως, πως πρόκειται για μια αξιοπρεπή δουλειά, σε μιαν εποχή (1977), όπου το rock είχε πάρει την κάτω βόλτα, όντας σχεδόν αγνοημένο από τα νεότερα ακροατήρια, που εύρισκαν στο punk και το new wave πια τις νέες «θρησκείες» τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η δουλειά του John Lord στα πλήκτρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα στο “Malice in Wonderland”, καθώς ο σημαντικός αυτός μουσικός επιχειρούσε να ανανεώσει τον ήχο του, βασικά «αρμέγοντας» από Stevie Wonder – και αυτό ήταν μια κάποια εξέλιξη, στην προσπάθεια του rock εκείνων των χρόνων να εμφανιστεί εξελιγμένο.
Και κάπως έτσι το βάρος που πέφτει στις πλάτες, δηλαδή στα δάκτυλα, του οργανίστα της Dominus Orchestra, του Πάνου Πολίτη, είναι και βαρύ και μεγάλο, καθώς ο ήχος του Jon Lord δεν είναι κάτι που μπορεί να αναπαραχθεί, και να ενταχθεί σ’ ένα σχήμα, έτσι εύκολα και χωρίς μελέτη.
Ό,τι ακούμε εδώ λοιπόν, και προς αυτή την διάσταση, είναι πολύ καλό, όπως ωραία είναι και η κιθαριστική παρουσία του Νίκου Εφεντάκη (στον ρόλο του Bernie Marsden).
Επίσης να πούμε πως στο βινύλιο δεν καταγράφεται το “Malice in Wonderland” σε όλη την έκτασή του – δηλαδή και στις εννέα συνθέσεις του.
Το άλμπουμ της Dominus Orchestra περιλαμβάνει οκτώ tracks, καθώς λείπουν τα “Remember the good times” και “I’m gonna stop drinking”, ενώ υπάρχει κι ένα track από το άλμπουμ των Tony Ashton & Jon Lord “First of the Big Bands” [Purple, 1974], το “The ballad of Mr. Giver”, που είναι κι ένα από τα καλύτερα του LP των ελλήνων μουσικών (στο τέλος της A Side). Όπως πολύ καλό είναι και το φερώνυμο “Malice in Wonderland” στην δεύτερη πλευρά. Όχι τυχαίως αυτά τα δύο tracks είναι και τα μεγαλύτερα σε διάρκεια του LP (9:36 και 8:55 αντιστοίχως).
Μια απρόσμενη και σίγουρα ενδιαφέρουσα κυκλοφορία λοιπόν, η οποία σίγουρα μπορεί να ενδιαφέρει τους φίλους του παλιού ροκ (προγκρεσιβάδες κ.λπ.) και όχι μόνον τους πάμπολλους στην χώρα μας fans των Deep Purple.
Πολύ καλό το εικαστικό του δίσκου, με το gatefold cover, το ένθετο και το.. βαρέων βαρών βινύλιο.
Επαφή: https://www.dominusorchestra.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου