ROS, ANDRÉS BELMONTE φολκ διαστάσεις από την Καταλονία

ROS: Al Foc [Segell Microscopi, 2024]
Ο 43χρονος Καταλανός Ricard Ros i Roig είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού. Μέλος, μέσα στα χρόνια και τις δεκαετίες, διαφόρων folk-rock συγκροτημάτων, o Ros θ’ αρχίσει να γίνεται περισσότερο γνωστός μετά το 2006, ως μέλος των Qui hi ha?, μιας πολύ καλής irish-folk μπάντας με την οποία θα ηχογραφήσει τρία άλμπουμ, στο διάστημα 2006-2010. Θα περάσει κι από άλλα σχήματα ο Ros όλα τα επόμενα χρόνια, πριν βάλει μπροστά, μετά το 2020, το προσωπικό electric-folk project του που αποκαλείται ROS.

Το “Al Foc” είναι μάλλον το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του ROS, με τον ίδιο τον καταλανό μουσικό να χειρίζεται αρκετά από τα όργανα που ακούγονται εδώ, συνθέτοντας συγχρόνως όλο το υλικό (και τα δεκατρία tracks του LP του).
Το βασικό όργανο του Ros είναι οι bagpipes, αν και περαιτέρω τον ακούμε και σε uilleann pipe, σφυρίχτρες, κιθάρες, μπουζούκι, bodrhan, αναλογικά σύνθια και κρουστά, με την Laura del Pino να τον βοηθά σε τρομπέτες, την Marta Barbero σε βιολί, τον Axel Blázquez σε διάφορα κρουστά, τον Alex Sariol σε κιθάρες, την Joana Dark σε τραγούδι και τον Ivó Valdivielso σε σύνθια.
Κατά βάση εδώ έχουμε ένα πρώτης τάξεως electric-folk, διανθισμένο και με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία, που δίνει την ευκαιρία στον ROS να δείξει πόσο καλός συνθέτης είναι, αφού τα κομμάτια του δίσκου του είναι όλα ένα κι ένα.
Θέλω να πω πως το LP κυλάει με απόλυτη άνεση, με τα δίλεπτα, τρίλεπτα και τετράλεπτα κομμάτια να εναλλάσσονται, αφήνοντας πάντα την ίδια γεύση. Μια μουσική εύθυμη, σε κάθε περίπτωση, εξωστρεφή, μελωδική, πάντα με έντονα ρυθμικά πατήματα, και ενορχηστρωμένη μ’ έναν οπωσδήποτε μοντέρνο τρόπο, που δεν υποτιμά ούτε την παράδοση, ούτε τη συνοδοιπορία της με τα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά στοιχεία.
Πολλά τα καταπληκτικά tracks εδώ, με τα “Lu d’aielo”, “Sac buit”, “Foc fosc” να ξεχωρίζουν.
Επαφή: https://www.microscopi.cat/product-page/alfoc

ANDRÉS BELMONTE: Gharbí [Segell Microscopi, 2024]
Ο Andrés Belmonte είναι ένας ισπανός μουσικός και τραγουδιστής, 44 ετών σήμερα, που ειδικεύεται, ας το πούμε έτσι, στις μουσικές της Ανατολής (και βασικά σ’ εκείνες που έχουν αραβική ρίζα). Ο ίδιος, εκτός από το να συνθέτει, χειρίζεται επίσης νέι, ντουντούκ και φλάουτα, ενώ δεν είναι λίγες και οι επαφές του με άλλους οργανοπαίκτες, των ιδίων αισθητικών προβληματισμών, την τελευταία 20ετία.
Στο “Gharbí”, που είναι το πιο πρόσφατο CD του, ο Belmonte συνεργάζεται με τον πολύ γνωστό μας (και από τους ελληνικούς δίσκους του) Efrén López (σε ούτι, μπουζούκι, νέι) και ακόμη με τους Omran Adrah κανόνας, Ales Cesarini κοντραμπάσο και David Gadea κρουστά.
Ο Belmonte, εδώ, παρουσιάζεται και ως συνθέτης φυσικά, αφού από τα οκτώ κομμάτια τού “Gharbí” τα επτά είναι δικά του, ενώ υπάρχει κι ένα παραδοσιακό της Ανδαλουσίας, ανάμεσα, το “Quddam rasd”.
Οι συνθέσεις του Belmonte είναι όλες πολύ ενδιαφέρουσες, καθώς αυτές αποτυπώνονται με ενάργεια και τόλμη. Τόλμη μελετημένη όμως, αφού ό,τι συμβαίνει, μέσα στο πλαίσιο της παραδοσιακότητας, είναι μετρημένο, και αξιοποιημένο στο έπακρο. Δεν έχουμε, θέλω να πω, κάποιο είδος fusion εδώ, αλλά σύγχρονη ισπανο-αραβική μουσική, έτσι όπως αυτή κατανοείται στις γνωστές περιοχές της Ισπανίας, που είχαν βρεθεί, πριν από αιώνες, υπό αραβική κυριαρχία (στην ουσία το μεγαλύτερο μέρος τής σημερινής Ισπανίας και Πορτογαλίας).
Από την άλλη η προσέγγιση του Belmonte δεν είναι ψυχρή, ενταγμένη στο πλαίσιο μιας ακαδημαϊκής Al-Andalus, μα ζεστή, ανθρώπινη, ου μην αλλά και χυμώδης, αν αναφέρεται κανείς σε συνθέσεις σαν τις “Suite yemení”, “Al wahid” και “Sufí balensí”.
Μέσα από μια ρυθμική ποικιλία και με τον μελωδικό διάκοσμο των συνθέσεών του να εμφανίζει επιρροές από το κοντινό Μαρόκο έως την μακρινή Συρία, ο Andrés Belmonte κάνει ένα αληθινά σπουδαίο άλμπουμ, που αποκλείεται να μην αρέσει και σ’ εμάς τους Έλληνες.
Επαφή: www.microscopi.cat