Γιατί δηλαδή ένας τόσο μεγαλεπήβολος τίτλος να περιορίζεται στα προφανή - όταν μάλιστα τα... αφανή είναι εκείνα που άλλαξαν, και αλλάζουν, το τοπίο. Συνέβη και με το φιλμ. Αν θες να ανθολογήσεις το μηχανικό, το δομικό φιλμ, την καρδιά δηλαδή της κινηματογραφικής τέχνης, τότε δεν γίνεται να μιλάς για τον Greenaway και τον Trier, αλλά για τον Ruttmann και τον Eggeling. Η πρωτοπορία, συνήθως, δύσκολα επικοινωνεί με την (χρήσιμη) εκλαΐκευσή της. Οι Γάλλοι λοιπόν που φρόντισαν τα της συλλογής, δεν τράβηξαν και πολύ πίσω (στο χρόνο). Πήραν το απίστευτο "Moonshake" των Can από το "Future Days" του ΄73 και ακολουθώντας μία διαδρομή εντός του ντανσικού electro των 70s και κυρίως των 80s, μάς προσγειώνουν ξαφνικά στο 2007, μέσω του live "The fashion party" των Neon Judgement. Ενδιαμέσως "επιτυχίες" ή μη των Fad Gadget, Love and Rockets, Wire, Suicide (γιατί απουσιάζουν οι Silver Apples; - αυτοί πάνε μαζί), Tuxedomoon, Paul Haig, Cabaret Voltaire κ.ά. Μπορεί οι απώλειες να είναι μεγάλες (Yello, Shriekback, Eno, Minimal Compact και χιλιάδες άλλοι - εντάξει, για μία συλλογή πρόκειται, έστω και διπλή), αλλά, εν πάση περιπτώσει ικανοποιούμαι από την παρουσία δύο... fav of mine ονομάτων. Των Ελβετών Grauzone - το φερώνυμο άλμπουμ τους [Off Course, 1981] θα το χαρακτήριζα ακρογωνιαίο για το ντανσικό electro - και των Βέλγων Telex, τη μπάντα δηλαδή των Marc Moulin (από τους παλιούς Placebo), Dan Lacksman και Michael Moers, που πέρασε και από τη Eurovision (1980), λίγο πριν την ηχογράφηση του "Drama drama".
Κι επειδή πάντα θα υπάρχει κάτι για να μάθουμε... Προσωπικά, δεν θυμάμαι να είχα ακούσει ποτέ το άπιαστο disco-punk "No G.D.M" των Γερμανών Gina X Performance, με τα αυθάδη φωνητικά της Gina Kikoine, σε παραγωγή του "κραουτά" Zeus B. Held.
Καλή προσπάθεια. Έστω και χωρίς το βάθος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου