FRATELLI - ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ ντοκουμέντο

Στο άκουσμα των ονομάτων τους οι φίλοι του παλαιού ελληνικού rock και δη εκείνου της Θεσσαλονίκης ανατριχιάζουν (μπορεί και ν’ ανατριχιάζουν δηλαδή). Από τα συγκροτήματα που έδρεψαν δάφνες στη Βόρεια Ελλάδα στα τέλη των sixties και τις αρχές των seventies, οι Fratelli και εν συνεχεία οι Μακεδονομάχοι ταυτίστηκαν με τη γέννηση της θεσσαλονικιώτικης rock σκηνής και την ίδια στιγμή με την προβολή ενός rock είναι και φέρεσθαι. Να τι έγραφε σε μία επιστολή του στο περιοδικό Μουσική το 1984, ο δημοσιογράφος, και κάτι σαν μάνατζερ των γκρουπ, Τάσος Ψαλτάκης: «Οι Fratelli ονομάστηκαν έτσι εντελώς συμπτωματικά γιατί κάποιος επιχειρηματίας ενός νέου ‘κοσμικού κλαμπ’ της Θεσσαλονίκης ήρθε στα γραφεία της εφημερίδας που δούλευα, ζητώντας μου να τον βοηθήσω να βρει μιαν ιταλική ορχήστρα ή κάποια ελληνική που να έχει ιταλικό όνομα και να παίζει ιταλικά τραγούδια.(...) Εκείνο το διάστημα είχε εμφανιστεί ο μπασίστας Στέλιος Φωτιάδης λέγοντάς μου ότι είχε δημιουργηθεί ένα καινούριο συγκρότημα, που χρειαζόταν δουλειά. Δεν ήξερα ούτε τι έπαιζαν, ούτε τι ήχο είχαν... Βαφτίστηκαν στην ανάγκη Fratelli... Από το πρώτο βράδυ όμως ο επιχειρηματίας τούς σταμάτησε, γιατί έπαιζαν Χέντριξ, Στόουνς, Μάγιαλ, Βέλβετ Αντεργκράουντ... Οι Fratelli και οι M.G.C. με τον Πουλικάκο, την ίδια ακριβώς εποχή στην Αθήνα, άλλαξαν το μουσικό στυλ των γκρουπ στην Ελλάδα... Στους Fratelli έπαιζαν τότε ο Θόδωρος Παπαντίνας κιθάρα, ο Γιάννης Καντζός κιθάρα, ο Στέλιος Φωτιάδης μπάσο, ο Γιώργος Πεντζίκης όργανο, ο Λεωνίδας Σταματιάδης τύμπανα, ενώ ο Μίμης Αντωνόπουλος τραγουδούσε. Ένα φεγγάρι τραγούδησε και ο Νίκος Παπάζογλου...».

Κι ενώ οι Fratelli γάζωναν, απ’ ό,τι φαίνεται, στο πάλκο, λίγα χρόνια αργότερα ένα άλλο συγκρότημα της πόλης, οι Μακεδονομάχοι, προχωρούσαν στο δικό τους... απελευθερωτικόν αγώνα. Λέει, πάντα, ο μακαρίτης ο Ψαλτάκης: «Από τους Fratelli, που διέλυσαν το καλοκαίρι του 1969, έγιναν τον Οκτώβριο του 1971 οι Μακεδονομάχοι, στους οποίους έπαιζαν ο Θόδωρος Παπαντίνας, ο Γιάννης Καντζός, ο Λεωνίδας Σταματιάδης, ο Μάκης Γιαπράκας μπάσο, ενώ τραγουδούσε μαζί τους για περίοδο τεσσάρων μηνών ο Νίκος Παπάζογλου. Οι Μακεδονομάχοι έπαιξαν στο χορό των εγκαινίων της Λέσχης Αξιωματικών Κιλκίς, σαν κλου της βραδιάς, με πολύ καλή αμοιβή για την εποχή (20 χιλιάδες δραχμές) και με ‘ονόματα’ πριν απ’ αυτούς, όπως ο Μητροπάνος κ.ά. Έκαναν μάλιστα προκλητική εμφάνιση (φιλιά στόμα με στόμα στο πάλκο, γεννητικά όργανα απ’ έξω...), που τους στοίχισε, τρεις μέρες μετά, την οριστική διάλυσή τους από την Εθνική Ασφάλεια... Θυμάμαι, είχε έρθει στο υπόγειο κλαμπ Χαβάη ο Μπουζιάνης (σ.σ. κάποιος αστυνόμος προφανώς) με άλλους τρεις της Ασφαλείας λέγοντας: ‘Μακεδονομάχοι, μαζέψτε τα κλαπατσίμπανα και δρόμο... Όπου παίζετε γίνεται γιάφκα αναρχοκομμουνιστών και χαπάκηδων. Γι’ αυτό τέρμα... Ένας ένας μπορείτε να παίξετε σε άλλα γκρουπ, αλλά όλοι μαζί ποτέ...’. Ο Παπαντίνας που είχε αντιρρήσεις πήρε τη ‘δόση’ του όλο το απόγευμα στην Ασφάλεια...».

Τον Δεκέμβριο του ’92 στο δεύτερο τεύχος της εφημερίδας Rock fan, που μοιραζόταν με το περιοδικό Ποπ & Ροκ, ο Μίμης Αντωνόπουλος έλεγε μεταξύ άλλων στον Ντίνο Δηματάτη: «Στα τέλη περίπου του ’69 εγώ φεύγω στο Λονδίνο για σπουδές ενώ παράλληλα οι Fratelli διαλύονται προσωρινά, για να επιστρέψουν μετά από λίγο σαν Μακεδονομάχοι, χωρίς εμένα πια αλλά με τραγουδιστή τον Νίκο Παπάζογλου(…). Όταν γυρίζω από την Αγγλία, βρίσκω πάλι τον Γιάννη Καντζό, που προσπαθούσε τότε να γράψει μια δουλειά με βάση τους Μακεδονομάχους, τους καθαρόαιμους από την ιστορική πλευρά, και μ’ έβαλε και άκουσα τη δουλειά του, που μ’ άρεσε πολύ. Έτσι αποφασίσαμε να γράψουμε και μαζί κάποια τραγούδια, για ν’ αποδείξουμε πρώτα στους εαυτούς μας ότι, τελικά, μπορούσαμε να γράψουμε ελληνικό στίχο. Καθίσαμε λοιπόν και σε μια νύχτα ηχογραφήσαμε δύο κομμάτια και κατά τις 5 το πρωί, ξημερώματα, βγήκαμε βόλτα στην παραλία και αισθανθήκαμε αληθινά μια ευφορία».

Είναι το σημείο από το οποίο πιάνει το κομμένο νήμα η B-Other Side Records, εκδίδοντας σήμερα, μετά από 40 σχεδόν χρόνια δηλαδή, εκείνα τα δύο τραγούδια σ’ ένα δισκάκι 45 στροφών υπό τον τίτλο «Πρόβα». Το πρώτο κομμάτι έχει τίτλο «Το όνειρο» και είναι σε μουσική και στίχους του Μίμη Αντωνόπουλου. Πρόκειται για μία ωραία ερωτική μπαλάντα, με ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, ενοργανωμένη κάπως… loner, σ’ ένα folk-rock στυλ. Το flip-side έχει τίτλο «Οι αρχές» και είναι σε μουσική και στίχους του Γιάννη Καντζού (ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή – πέθανε το 1994). Πρόκειται για ένα επίσης ενδιαφέρον up-tempo κομμάτι, ενοργανωμένο με τον ίδιο τρόπο, με κοινωνικό στίχο («Και υποκρίνεσαι για τις αρχές που σου ’χουνε διδάξει/ μα κατά βάθος δεν τολμάς να τις αλλάξεις») και με ωραίο παίξιμο στις κιθάρες, που θα μπορούσε να συναγωνιστεί ενδεχομένως το «Πατέρας και γυιός» του Πασχάλη, αν κυκλοφορούσε (ολοκληρωμένο) εκείνη την εποχή (1973).

Όπως έχω ξαναγράψει οι εκδόσεις αρχείου είναι… εκδόσεις αρχείου. Χρειάζεται δηλαδή να υπάρχουν στη διάθεση όλων (ή όσων ενδιαφέρονται εν πάση περιπτώσει), προκειμένου να είναι ακόμη περισσότερο ακριβής η καταγραφή της ιστορίας· και επί του προκειμένου τα δύο αυτά τραγούδια των Αντωνόπουλου/ Καντζού είναι τα μοναδικά ηχογραφημένα δείγματα μιας παρέας, που έπαιξε το δικό της ξεχωριστό ρόλο, πριν 40 και βάλε χρόνια, στη rock σκηνή της Θεσσαλονίκης. Τα δέοντα στην πρωτοβουλία των Lost Archives της B-Other Side, για τούτη την ωραία έκδοση των 250 αντιτύπων.

Επαφή: www.b-otherside.gr