Freedom Candlemaker είναι το νέο προσωπικό όχημα-project τού τραγουδοποιού
Λευτέρη Μουμτζή. Ο Μουμτζής μάς είναι γνωστός όχι μόνο από τους προσωπικούς
δίσκους του (μαζί κι εκείνοι που έγραψε ως J.Kriste
/ Master of Disguise),
αλλά και από τις παρουσίες του σε γκρουπ όπως οι Trio Tekke, οι Σωτήρες, οι Stelafi, ενώ τον συναντάμε σαν
«συμμετοχή» και σε άλμπουμ των Μιχάλη Σιγανίδη, Lüüp, Isaac’s Cello, Θανάση
Παπακωνσταντίνου κ.ά.
Ο Μουμτζής είναι ένας ιδιαίτερος δημιουργός κάθε δουλειά τού οποίου έχει αναμφισβήτητο
ενδιαφέρον. Το ίδιο ενδιαφέρον (και κάτι παραπάνω) είναι και το παρόν “Beaming
Light”
[Inner Ear,
2019], ένα LP
(CD
και digital),
που διαφέρει σε γενικές γραμμές από τα προηγούμενά του, όντας πιο pop, πιο «ανοιχτό», πιο
σαφές και μελωδικό, χωρίς ποτέ να ξεπέφτει στην επανάληψη και την ευκολία.
Το άλμπουμ διαθέτει εξαιρετικά τραγούδια,
να το πούμε χωρίς μισόλογα, τα οποία προωθούν μια κάπως, ή και χωρίς-το-κάπως, feel-good
διάθεση. Και το κάνουν, το ξαναγράφω, δίχως τις τυπικές
ευκολίες, που απαιτούν, συχνά, τα τραγούδια για τον «πολύ κόσμο» (είτε στις
μουσικές είτε στα λόγια). Πράγμα που σημαίνει πως Μουμτζής (που εδώ, εκτός από
το να γράφει μουσικές, στίχους και να τραγουδά, παίζει ακόμη μπάσο, κιθάρα,
πιάνο, σύνθια, fender,
ντραμ-μασίν και κρουστά) έχει συγκεκριμένα και υψηλά στάνταρντ κατά νου, τα
οποία και εκπληρώνει σ’ έναν το ίδιο υψηλό βαθμό και με τη βοήθεια των
συνεργατών του, δηλαδή των Μιχάλη Καπηλίδη ντραμς, Δημήτρη Χατζηζήση κιθάρες,
βιολί, strings,
όπως και των έξι guests
(Βασίλης Βλαχάκος, Χρίστος Χατζηχρίστου, Φώτης Σιώτας, Στυλιανός Ιωαννίδης,
Μικαέλα Τσαγκάρη, Ορέστης Μπενέκας) σε διάφορα όργανα ή φωνές. Το αποτέλεσμα
φαίνεται, ακούγεται και το ευχαριστιέσαι στον υπέρτατο βαθμό.
Πρώτο κομμάτι το “Abyssal
sky”,
με τα φανταχτερά eighties πλήκτρα του, τα έξοχα κιθαριστικά passages
και την ωραία ερμηνεία του Μουμτζή.
Ακολουθεί το “Astral body”, που κάπως με ξενίζει
στην αρχή, αλλά έχει εξαιρετικά ρεφρέν, που σε αποζημιώνουν (πάντα με δυνατή
δουλειά στα πλήκτρα).
Το “Journey” επίσης έχει
ενδιαφέρον σαν τραγούδι, που ανεβαίνει ακόμη περισσότερο από τα φωνητικά και τα
ορχηστρικά μέρη.
Στο “Miss Sadness” συνωθούνται πολλά από
τα προτερήματα της τραγουδοποιίας τού Μουμτζή, οπότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί
παρά να είναι το αναμενόμενο. Ένα μέσου τέμπου pop gem, που φέρνει στο νου
τους καλύτερους Talk Talk από τα μέσα του ’80.
Η πλευρά θα κλείσει με το “Flawless
rays of sun”,
τραγούδι που στηρίζει πολλά στα φωνητικά του Μουμτζή, αλλά και στον τρόπο
ανάπτυξης (με τη σταδιακή προβολή της έντασης, που ολοκληρώνεται λίγο πριν το
τέλος). Εξαιρετικό track,
από τα ωραιότερα του LP.
Στη Side B το “Playground” αποτελεί μιαν ωραία
αρχή. Πλήκτρα και κιθάρες οικοδομούν έναν γερό «τοίχο», πάνω στον οποίον τα
φωνητικά προσθέτουν νέα pop
vibes. Ώρες-ώρες νομίζω πως τέτοια κομμάτια, στην Ελλάδα, έχουν ν’ ακουστούν
από τις καλύτερες μέρες των Raining Pleasure
– και αυτή δεν είναι μικρή κουβέντα.
Το “False hopes” είναι το πιο ωραίο
τραγούδι τού “Beaming Light”.
Έχει μαγική ανάπτυξη, ωραίους στίχους κι έναν «αέρα» british pop, που το κάνει
ασυναγώνιστο. Μάλιστα, από τη μέση και μετά η απογείωση είναι καθηλωτική.
Το ίδιο και το “Frost”. Τι εννοώ; Πως τα τραγούδια του Μουμτζή
δεν είναι προβλέψιμα στην εξέλιξή τους. Μπορεί πολλά απ’ αυτά να ξεκινούν κάπως
υποτονικά να μοιάζουν κάπως αναμενόμενα στις πρώτες στροφές, όμως στην πορεία
περνούν από ποικίλες διακυμάνσεις. Αλλάζουν. Εμπλουτίζονται ενοργανικώς.
Ανεβαίνουν. Έτσι συμβαίνει και με το “Frost”.
Άλλα έτσι συμβαίνει και με το “Silent
song”
που ακολουθεί και που είναι, ίσως, το πιο τελετουργικό κομμάτι του άλμπουμ,
διαθέτοντας ένα ακόμη εντυπωσιακό τελείωμα.
Τελευταίο track στο LP μπορεί
να είναι το “Of the universe”,
ένα electro-pop-rock άσμα, που παίζει εξ
ίσου γερά και στα τρία επίπεδα (electro,
pop
και rock),
όμως υπάρχει και κάτι ακόμη που κλείνει το CD και το digital.
Λέμε για το “Unfulfilled”, που σαν τραγούδι
είναι το πιο φευγάτο τού “Beaming Light”.
Είναι αργό και με μια διστρωμάτωση σε φωνητικά και κιθάρες, που το κάνει
μοναδικό. Προσευχή!
Καθώς τελειώνει η πολλοστή ακρόαση αυτού
του άλμπουμ νομίζω πως εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι αληθινά ξεχωριστό (ή και
μοναδικό). Κάτι που δεν το αντιλαμβάνεσαι στον μέγιστο βαθμό κατά τη διάρκεια
της ακρόασης – κάτι για το οποίο χρειάζεσαι χρόνο, για να το συνειδητοποιήσεις.
Τα τραγούδια του Μουμτζή, μαζί με τις ενοργανώσεις τους είναι η πρώτη ύλη
φυσικά, αλλά εδώ υπάρχει και φοβερή ηχογράφηση-παραγωγή (Αλέξης Μπόλπασης,
Λευτέρης Μουμτζής, Artracks Recording Studios),
που γίνεται αντιληπτή συν τω χρόνω και που εξακοντίζει τα τραγούδια στο αχανές.
Αυτό το τελευταίο, το “Unfulfilled”,
ήταν το τελειωτικό χτύπημα…
Επαφή:
www.inner-ear.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου