ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 153

29/3/2019

Ακούω ελληνικούς ροκ δίσκους του ’80 και ακούω και σημερινούς – σαν τεχνικό άκουσμα λέμε τώρα. Λοιπόν, οι καλύτερα ηχογραφημένοι των έιτις είναι οι χειρότεροι του σήμερα. Τέτοια απόσταση! Τόσo μεγάλη η διαφορά! Όπου υπάρχει, δε, και λίγο ταλέντο (πολλές φορές υπάρχει και περισσότερο!), τότε το πράγμα ξεφεύγει πολύ προς τα πάνω.
Το σύγχρονο ροκ και δη το σύγχρονο ελληνικό ροκ μπορεί να απασχολεί λιγότερους σε σχέση με το παρελθόν, αλλά τους απασχολεί με τον σωστότερο δυνατό τρόπο, με συγκροτήματα που σέβονται και τις δικές τους προσπάθειες και εκείνους που τα στηρίζουν στη δισκογραφία. (Το live είναι άλλο θέμα).  

29/3/2019

Πέθανε η βελγίδα-γαλλίδα σκηνοθέτιδα Agnès Varda.

https://www.youtube.com/watch?v=g0ykB4jGaxo

27/3/2019

Υπάρχουν δίσκοι, που κανονικά απορρίπτονται από το εξώφυλλο. Αλλά, αν γνωρίζεις ή θυμάσαι κάτι, τότε βγάζεις το ευρώ, αγοράζεις και πας παρακάτω…
Σ’ ένα παζάρι πριν κάποια χρόνια αγόρασα (ναι, με 1 ευρώ) αυτό το LP του Γιώργου Βάρσου από το 1977, επειδή τον ήξερα από ένα swing του Σπάρτακου που είχε τραγουδήσει, παλαιότερα και από κάπου αλλού. Το τραγούδι έχει μουσική του Νίκου Τζαβάρα (από τα Τζαβαράκια) και στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου. Δεν έχει περαστεί σωστά στο YouΤube (ακούγεται μπουκωμένο), αλλά αξίζει και σας το προτείνω, επειδή είναι (και) άγνωστο…

27/3/2019

>>Τη δεκαετία του ΄90 θα έλεγα ότι κάνει την εμφάνιση του το γυναικείο Rock με περισσότερες τραγουδίστριες, αλλά και γυναικεία συγκροτήματα. Όσον αφορά τώρα τη γυναικεία παρουσία στην εγχώρια σκηνή, αυτή άρχισε να έχει άνθιση στα μέσα της δεκαετίας του '80 με κάποιες έντονες γυναικείες παρουσίες να εισβάλουν σε μπάντες και να αφήνουν το δικό τους αποτύπωμα στα τότε μουσικά δρώμενα.<<
H Άντα Λαμπάρα από Villa 21 κ.λπ. στο Vice

Με ενοχλεί, όταν κάποιοι θέλουν να έχουν άποψη για το ροκ του ’80 ή του ’90 και αγνοούν το ροκ του ’60 – από εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.
Τίποτα το πρωτοποριακό σε σχέση μ’ αυτό που αποκαλείται «γυναικείο ροκ» δεν προσέφερε η Λαμπάρα και αι Nonmandol, όταν από τα σίξτις ήδη είχαμε συγκροτήματα, τα οποία αποτελούνταν μόνον από κορίτσια (Girls, Sweet Girls…) και βεβαίως δεκάδες κορίτσια ως μέλη συγκροτημάτων (και όχι μόνον ως τραγουδίστριες). Αυτές ήταν οι αληθινές πρωτοπόρες κι αυτές πρέπει να μνημονεύουμε ως τέτοιες…
[Η Μαρίνα Διαλετή, στην αρχή, οργανίστρια των Stormies]

26/3/2019

Αυτό το «ποιητές των Εξαρχείων» είναι μία από τις μεγαλύτερες χλαπάτσες, που ακούγονται τα τελευταία χρόνια. Ούτε ο Σιδηρόπουλος, ούτε ο Άσιμος ήταν ποιητές, στίχους για τραγούδια γράφανε οι άνθρωποι. Τα δε «ποιήματα» του Σιδηρόπουλου που βγάλανε εσχάτως –όσα πρόλαβα να διαβάσω, όρθιος, σ’ ένα βιβλιοπωλείο– είναι κάτω του μετρίου. Αμφιβάλλω αν ο άνθρωπος θα τα κυκλοφορούσε ποτέ αυτά τα πράματα και, πολύ περισσότερο, αν θα τα έκανε τραγούδια.
Η Γώγου είναι άλλη ιστορία. Δεν ξέρω, βεβαίως, αν η ίδια αποδεχόταν τον όρο «ποιήτρια των Εξαρχείων». Φαντάζομαι πως όχι. Κανένας δεν θέλει να τον κατηγοριοποιούν έτσι φτηνά. Είναι σαν να τον απορρίπτουν.
Φυσικά, κόβονται μονέδα συνεχώς μ’ αυτή την ιστορία… οπότε πάω πάσο.

26/3/2019

 

Δεν ήξερα πως ο Scott Walker ήταν συγγενής του Μηλάτου. Συμπαριστάμεθα όλοι στη βαθιά οδύνη του...

25/3/2019

Συνοδοιπόροι του ροκ εν ρολ και της διανόησης ο Εγγονόπουλος και ο Εμπειρίκος - και από κοντά και ο ζωγράφος Ταχτσής... (γέλιο)