NICK SANDERS TRIO για το πρόσφατο άλμπουμ ενός πολλά υποσχόμενου, σύγχρονου τζαζ πιανίστα

Ο Nick Sanders, αν και νεαρός ακόμη, έχει να επιδείξει τζαζ-άποψη και έργο. Με το τρίο του έχει κυκλοφορήσει έως ώρας τρία CD, το “Nameless Neighbors” το 2013, το “You Are a Creature” το 2014, για το οποίον υπάρχει το σχετικό review στο blog, ενώ το τρίτο του αποκαλείται “Playtime 2050” [Sunnyside Communications, 2019] και είναι το άλμπουμ, για το οποίο θα γράψουμε στη συνέχεια. Στο δισκορυχείον έχουμε αναφερθεί, επίσης, στη συνεργασία τού Nick Sanders με τον σαξοφωνίστα Logan Strosahl στο άλμπουμ “Janus” (2016), οπότε (και) με το τωρινό κείμενο ολοκληρώνεται κάπως μιαν «εικόνα», γι’ αυτόν το μουσικό, συνθέτη και αυτοσχεδιαστή, που βαδίζει σε πολύ δημιουργικά μονοπάτια.

Ο Sanders δεν είναι ένας καθαρός Monk-ικός πιανίστας ή, εν πάση περιπτώσει, είναι τόσο Monk-ικός όσο και ο δάσκαλός του Fred Hersch (τηρουμένης, εν προκειμένω, της διαφοράς θέσης μεταξύ μαθητή-δασκάλου). Με τον Hersch δίπλα του, αλλά και με άλλους εξ ίσου σπουδαίους σαν τον Ran Blake ή τον μπασίστα Cecil McBee, ο Sanders είχε όλα τα περιθώρια για ν’ ανέβει μέτρα στη σκηνή, αφού, εκμεταλλευόμενος το ταλέντο του πρώτα-πρώτα, θα οπλιζόταν στην πορεία (και) με την απαραίτητη γνώση. Συνέβη.

Τούτο, δε, φαίνεται σε κάθε σύνθεση τού “Playtime 2050”, αφού όσες υπάρχουν εδώ (και οι έντεκα) είναι αποκλειστικώς δικές του. Φυσικά, η συνεισφορά του μπασίστα Henry Fraser και του ντράμερ Connor Baker δεν είναι μικρή, αλλά εν πάση περιπτώσει το γενικότερο πρόσταγμα, εδώ, το έχει ο Sanders.

Το “Playmate 2050”, που παίρνει την ονομασία του από τη ζωγραφιά με τον ίδιο τίτλο της Leah Saulnier στο εξώφυλλο (έργο της Saulnier κοσμούσε και το προηγούμενο CD του Sanders – περισσότερα για τη ζωγράφο μπορείτε να δείτε εδώ… https://www.lifo.gr/team/u12124/56942), είναι ένα άλμπουμ ιδιαίτερης… τζαζ ποικιλίας. 

Υπάρχουν tracks επί του προκειμένου μιας κάποιας πιανιστικής ορμής και της συνακόλουθης ρυθμικής, όπως το “Manic maniac”, άλλα, όπως το φερώνυμο “Playtime 2050”, που κινούνται σε πιο blues/bop κατευθύνσεις, άλλα που κινούνται στο χώρο της μπαλάντας (“Prepared for the blues”), αλλά με την ιδιαιτερότητα που θα μπορούσε να προσάψει σ’ αυτήν (στην μπαλάντα) ένα προετοιμασμένο πιάνο, άλλα που ολοκληρώνονται μέσα σε μια συνεπή μινιμαλιστική αβαντγκάρντια (“The number 3”), άλλα που μοιάζουν με ασκήσεις για δύο (το “Endless” με την «ειδική» επικοινωνία Sanders-Baker) και άλλα που ακολουθούν τελείως improv/prepared-piano λογικές (“Prepared for the accident”).

Το “Playtime 2050”είναι ένα πληθωρικό piano-trio άλμπουμ, χαρακτηριστικό ενός νέου μουσικού, που βαδίζει σταθερά από το «πολύ καλό» προς το «άριστον».

Επαφή: www.nicksandersmusic.com