STEPHAN THELEN βαρύ progressive με οκτώ ηλεκτρικούς κιθαρίστες!

Εξαιρετικό άλμπουμ, από έναν άγνωστον προς εμένα μουσικό, με πολύ ενδιαφέρον παρελθόν (εξ όσων διαπίστωσα) και εύχομαι με ανάλογης ποιότητας μέλλον.

Λέμε για το προσωπικό CD του αμερικανοελβετού κιθαρίστα Stephan Thelen “Fractal Guitar” (2019), που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από την MoonJune. Δεν ξέρω αν πρόκειται για το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Thelen (με συμμετοχές στα σχήματα Radio Osaka, Sonar κ.ά.), που τυπώνεται σε φυσική μορφή (έτσι ισχυρίζεται το discogs), ξέρω όμως πως πρόκειται για ένα απίθανο βαρύ progressive άλμπουμ, με έντονα στοιχεία «χασίματος», που ηχεί όχι πολύ διαφορετικά από εκείνα του ανάλογου γερμανικού rock των early seventies. Την έχει τη «σκληρή ροκ κραουτίλα» το “Fractal Guitar” θέλω να πω, προτείνοντας μεγάλα και υπερ-μεγάλα στο χρόνο κομμάτια, που θα ενθουσιάσουν τις… παλιοσειρές.

Το άλμπουμ περιέχει πέντε tracks, στα οποία συμμετέχουν διάφοροι γνωστοί ή λιγότερο γνωστοί μουσικοί. Να τους πούμε: David Torn(!) κιθάρες, λούπες, Markus Reuter touch κιθάρα, ηλεκτρονικά, Jon Durant cloud κιθάρα, Matt Tate U8 touch κιθάρα (μπάσο), Manuel Pasquinelli ντραμς, Stephen Thelen fractal και triton κιθάρες, Bill Walker κιθάρες, λούπες, Henry Kaiser(!) κιθάρες, Barry Cleveland κιθάρες, Andi Pupato κρουστά και Benno Kaiser ντραμς. Φυσικά, οι οκτώ προαναφερόμενοι κιθαρίστες δεν παίζουν όλοι μαζί, αλλά υπάρχουν tracks στα οποία μπορεί να παίζουν πέντε(!) – και δεν είναι λίγοι. Κατανοητό, λοιπόν, γιατί οι κιθάρες αποτελούν το βασικό συστατικό του “Fractal Guitar” και γιατί, σ’ ένα δεύτερο πλάνο, το εν λόγω CD, μπορεί να αποτελέσει (και) ένα σημερινό «ανοιχτό βιβλίο» γύρω από το πώς μπορεί να τιθασευθεί ο κιθαριστικός ορυμαγδός, προς μιαν άκρως εντυπωσιακή και περιπετειώδη κατεύθυνση. Μάλιστα τα πρώτα δύο ατελείωτα στο χρόνο κομμάτια, το 20λεπτο “Briefing for a descent into hell” και το 13λεπτο “Road movie”, δεν είναι απλώς ενδεικτικό της εντυπωσιακής πολυπλοκότητας του άλμπουμ, αλλά και της ικανότητας των παικτών-συνθετών να υπερπηδούν τις εγγενείς δυσκολίες που αφορούν στη διατήρηση του ακροαματικού ενδιαφέροντας σ’ ένα πολύ υψηλό επίπεδο, για ένα τόσο μεγάλο διάστημα.

Σε σχέση τώρα με τον δικό του ήχο ο Stephan Thelen λέει:

«Μετά από κάποιο διάστημα, όχι μεγάλο, που έπαιζα χωρίς εφφέ, εξαιρουμένου του reverb του Sonar (σ.σ. software για κιθάρα), αισθάνθηκα την ανάγκη να συνθέσω και να ηχογραφήσω μερικά κομμάτια, στα οποία τα εφφέ θα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής. Ήθελα ιδιαίτερα να χρησιμοποιήσω ένα εφφέ, που το δούλευα πριν από το Sonar και το οποίο αποκαλώ Fractal Guitar – ένα ρυθμικό delay με πολύ υψηλό επίπεδο feedback, που δημιουργεί μοτίβα σε παράξενα μέτρα, 3/8, 5/8 ή 7/8».

Το αποτέλεσμα είναι εκείνο, που επιχειρήσαμε να περιγράψουμε, πιο πάνω, με λόγια. Ένα πολύ μεστό, σφόδρα κιθαριστικό ακρόαμα, με εμφανή… γερμανικά cosmic χαρακτηριστικά. Έπος!

Επαφή: www.moonjune.com