VASIL HADŽIMANOV BAND fusion από το Βελιγράδι

Όπως έχουμε ξαναγράψει η μπάντα τού σέρβου πιανίστα-κιμπορντίστα Vasil Hadžimanov υφίσταται από τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Για πολύ καιρό η μπάντα αυτή, που χοντρικά κινείται στο χώρο του fusion, ήταν γνωστή μόνο στη Σερβία, αλλά τα τελευταία χρόνια οι διεθνείς κυκλοφορίες της για τη νεοϋορκέζικη MoonJune (υπενθυμίζω το προηγούμενο CD τής Vasil Hadžimanov Band, το “Alive”, από το 2016) την έχουν κάνει γνωστή και σ’ ένα πιο ευρύ κοινό, που την ψάχνει με το σύγχρονο progressive-fusion (και) από τις «άλλες» χώρες.

Και όχι αδίκως. Γιατί η Vasil Hadžimanov Band είναι πολύ καλή, αποτελούμενη από άσσους οργανοπαίκτες (Vasil Hadžimanov πιάνο, πλήκτρα, Branko Trijić κιθάρες, Miroslav Tovirac μπάσο, Peđa Milutinović ντραμς, samples, Bojan Ivković κρουστά, φωνή), που σε συνδυασμό με τις guest προσθήκες (Marta Hadžimanov φωνητικά, Rastko Obradović σαξόφωνα, Dean Bowman φωνή), φέρνει το progressive-fusion ξανά στο κέντρο της προσοχής. Μπορεί να μην είναι η μόνη μπάντα που το πράττει, όμως (και αυτή) έχει το μερίδιό της, σ’ αυτή την αναθέρμανση.

Το “Lines in sand” [MoonJune, 2018] που ανοίγει το CD διαθέτει τα φωνητικά του Ivković, που του δίνουν ένα ethnic χρώμα – αν και γενικότερα το συγκεκριμένο track έχει μιαν «άπλα» στη μελωδία του, οπωσδήποτε ενταγμένη μέσα στο πνεύμα του οριενταλισμού (με τις άπιαστες thick κιθάρες). Το “Mr. Moonjune” αγγίζει πιο funky και jazz-funky περιοχές, με το “San snova” να επιβάλλεται μέσω της πιανιστικής μελωδικής γραμμής του. Υπάρχει και progressive φυσικά εδώ (“Kaži”, “Kaži gradiška”), όπως υπάρχουν και πιο… νεωτερικά passages, με χρήση samples κ.λπ. (“Maklik”) ή ακόμη και σύγχρονο soulful singing, με τον σπουδαίο Dean Bowman (που τον είχαμε ακούσει και στο άλμπουμ τού Baby Trio, του Γιώργου Κοντραφούρη, “Urban Jazz” το 2012).

Πάντως, για μένα, το κομμάτι που κάνει τη μεγάλη διαφορά στο “Lines in Sand” είναι το τελευταίο του δίσκου, το 7λεπτο “Rege Hadži”, που, ναι, διαθέτει τον ρέγκε-αντιχρονισμό, αλλά διαθέτει και άλλα περιγραφικά ηχοχρώματα, κυρίως βγαλμένα από τα πλήκτρα του Hadžimanov, τα οποία και το απογειώνουν.

Έξοχη σύνθεση (του Hadžimanov φυσικά), που κλείνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό τον δυνατό δίσκο.

Επαφή: www.moonjune.com