ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 152

25/3/2019

Πέθανε και ο Scott Walker στα 76 του. Κανένας δεν θα μείνει…
Μ’ άρεσαν περισσότερο οι Walker Brothers (βασικά το “Images” του ’67, που ήταν το ωραιότερό τους) και λιγότερο ο ίδιος στα δικά του. Όχι πως δεν ήταν καλά και τα δικά του – εκείνα τα παλαιά στα σίξτις-σέβεντις, γιατί τα κατοπινά και πιο περίεργα, προσωπικά, δεν μου κάθονταν ιδιαίτερα.
Είχε γράψει κι ένα κάπως διφορούμενο τραγούδι για τον Νικολάε Τσαουσέσκου, θυμάμαι, ο Walker (θα το έγραψε στα 90s, αλλά ακούστηκε στο “Bish Bosch” του 2012), όπως είχε πάρει και θέση εναντίον της σοβιετικής επέμβασης στην Πράγα, το ’68 [“The οld man’s back again (Dedicated to the neo-stalinist regime)”].
Τραγούδι κατά του πολέμου στο Βιετνάμ μπορεί να μην έγραψε ο Walker, αλλά έγραψε ένα ακόμη περίεργο-διφορούμενο, το “Hero of the war” από το “4”, εκεί όπου μια… κυνική-δεσποτική μάνα είναι ευτυχής, που ξαναέχει τον έλεγχο του αποδεκατισμένου γιου της, που επέστρεψε από τον πόλεμο, παρουσιάζοντας τα παράσημά του κάπως σαν δικά της επιτεύγματα.
Αν κάτι «κακό» έκανε ο Scott Walker είναι η καταλυτική επιρροή που είχε σαν τραγουδιστής (δεν έφταιγε αυτός φυσικά) στους βρετανούς συναδέλφους του τού έιτις new-wave, καθώς όλο και περισσότεροι, από ένα σημείο και πέρα, προσπαθούσαν να πιάσουν τη βαρύτονη φωνή του (τραγουδώντας, για να βγάλουν τα φωνήεντά του, σαν να είχαν ένα κομμάτι μήλο στο στόμα). 

24/3/2019

Πριν από 20+ χρόνια ένας ισπανός φίλος μού είχε ζητήσει να του γράψω μια κασέτα με ελληνικά τραγούδια που να μην είναι… ροκ, αλλά να είναι (τρόπος του λέγειν). Που να ηχούν περίεργα δηλαδή, που να έχουν υπαινιγμούς απροσδιόριστους κ.λπ. Του είχα γράψει θυμάμαι μυστήρια κομμάτια από Χατζιδάκι, Λοΐζο, Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο, Χάλαρη, Μικρούτσικο κ.ά.

Του άρεσαν πολλά, αλλά είχε πάθει πλάκα με δύο. Το ένα ήταν αυτό. Απίστευτο τραγούδι...

22/3/2019

Πέθανε ο Στέργιος Δελιαλής.

22/3/2019

Δεκάδες άσχετοι γράψανε για τον Κουτρουμπούση. Και γράψανε σαχλαμάρες, απλώς και μόνο για να πουλήσουνε μούρη. Επειδή τον είδαν κάπου, από εδώ ή από κει. Κι εγώ τον είχα συναντήσει κι είχα μιλήσει μαζί του… και τι έγινε; Σημασία δεν έχουν αυτά, αλλά το αν έχεις ασχοληθεί σοβαρά με το έργο του, τα βιβλία του κ.λπ.
Αυτοί οι τύποι λοιπόν αποκαλούν τον Κουτρουμπούση, σε κάτι κειμενάκια της πλάκας… μπητ.
Πετάνε δηλαδή μια μαλακία για να το παίξουνε… διανοούμενοι, γνώστες-και-καλά, κι όποιον πάρει ο χάρος. Το beat, όπως και το underground εξάλλου, είναι δύο λέξεις, που έχουν χάσει το νόημά τους στην Ελλάδα, επειδή έχουν κακοποιηθεί από διάφορους θρασύτατους φιγουρατζήδες, οι οποίοι αλατίζουν τοιουτοτρόπως τις ανοησίες που γράφουν, για να το παίξουν ψαγμένοι και προχωρημένοι.
Και όσον αφορά στον Κουτρουμπούση, επειδή ο άνθρωπος ήξερε τι του γινόταν (γνώριζε και είχε μελετήσει), είχε αρνηθεί, για τον ίδιον (και σωστά) την ταμπέλα του μπητ.
(«Μπητ όχι. Γιατί η δική μου δουλειά δεν ήταν ποτέ μπητ», περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι #22, 2-3/2008). 

21/3/2019
Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης έλεγα να ποστάρω κάτι… περιφρονητικό έως και ασεβές, αλλά το ξανασκέφτηκα. 

Τίποτα δεν μπορεί να είναι καλύτερο, λειτουργικότερο κ.λπ. από μια πρόταση διαφορετική. Από την ανακάλυψη μιας ξεχασμένης, αλλά άξιας ποιήτριας ας πούμε - αφού οι «σωστές» προτάσεις, πάντα θα έχουν μεγαλύτερη αξία από τις εξυπνάδες.
Η ποιήτρια Βαρβάρα Δράκου πρέπει να ήταν η μητέρα της αείμνηστης Ρίκας Βαγιάννη (σύζυγος, σε δεύτερο δικό της γάμο, του πασίγνωστου σπορτκάστερ Γιάννη Διακογιάννη, που ήταν πατριός της Βαγιάννη). Το υποστηρίζω τούτο, επειδή η Δράκου είχε κυκλοφορήσει βιβλίο και ως Βαρβάρα Δράκου-Διακογιάννη (άρα δεν πρέπει να πρόκειται περί κάποιας συνωνυμίας). Τέλος πάντων, αυτά τα γράφω επειδή ορισμένοι μπορεί να το ψάξουν το θέμα…
Εδώ θα προτείνω δύο ποιήματα της Δράκου από το βιβλίο της «Ανάξιον εστί» (ιδιωτική έκδοση του 1978).
Η ποίηση της Δράκου είναι σημαντική, γιατί αποφεύγει τις μεγαλοστομίες, όντας βαθιά γειωμένη σε μιαν ασφυκτική εξομολόγηση.

#

Επιχειρήσαμε – αποτύχαμε

σημειώσατε 2

αγωνιστήκαμε – κουραστήκαμε 

σημειώσατε 2

γεννήσαμε – θάψαμε

σημειώσατε 2

αναθρέψαμε – σακατέψαμε

σημειώσατε 2

Διαβάσαμε – αγνοήσαμε

σημειώσατε 2

διασκεδάσαμε – αηδιάσαμε

σημειώσατε 2

Στεριώσαμε – τελειώσαμε

σημειώσατε 1

Υποταχτήκαμε – αγανακτήσαμε

σημειώσατε 1

Καταστρέψαμε – καταστραφήκαμε

σημειώσατε Χ

#

Μόνος, χωρίς φίλους, χωρίς εχθρούς.

Μόνος, χωρίς άμυνα, χωρίς επίθεση.

Μόνος, χωρίς αγώνα.

Μόνος, χωρίς αναμονή.

Άδειος χωρίς κανένα πόνο,

άδειος, χωρίς καρδιά και πνεύμονες, 

άδειος, χωρίς νεύρα, χωρίς τένοντες.

Μ’ ένα ωραίο αξιοπρεπές περίβλημα.

Άδειος χωρίς μεδούλι, 

άδειος ακόμα κι από αίμα,

άδειος ακόμα κι από σένα.

Ένας περιττός άνθρωπος.

19/3/2019

Δυνατές ακουστικές συνθέσεις του Νίκου Μαμαγκάκη ως σάουντρακ σε μια μεγάλη ελληνική ταινία, την Ανοιχτή Επιστολή (1968) του Γιώργου Σταμπουλόπουλου. Όταν αρχίζει να παίρνει μπροστά η ακουστική κιθάρα (ή μήπως είναι λαούτο;!) είναι σαν ν' ακούς Davy Graham! Δυστυχώς το σάουντρακ δεν φαίνεται να έχει διασωθεί, έτσι αναγκαζόμαστε να το ακούμε κομμένο από την ταινία...
(στη φωτογραφία ο πρωταγωνιστής Νικηφόρος Νανέρης)

17/3/2019

Ορφάνεψαν οι ροκ διπλοπενιές. Πέθανε ο Dick Dale.