Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 152

25/3/2019
Πέθανε και ο Scott Walker στα 76 του. Κανένας δεν θα μείνει…
Μ’ άρεσαν περισσότερο οι Walker Brothers (βασικά το “Images” του ’67, που ήταν το ωραιότερό τους) και λιγότερο ο ίδιος στα δικά του. Όχι πως δεν ήταν καλά και τα δικά του – εκείνα τα παλαιά στα σίξτις-σέβεντις, γιατί τα κατοπινά και πιο περίεργα, προσωπικά, δεν μου κάθονταν ιδιαίτερα.
Είχε γράψει κι ένα κάπως διφορούμενο τραγούδι για τον Νικολάε Τσαουσέσκου, θυμάμαι, ο Walker (θα το έγραψε στα 90s, αλλά ακούστηκε στο “Bish Bosch” του 2012), όπως είχε πάρει και θέση εναντίον της σοβιετικής επέμβασης στην Πράγα, το ’68 [“The οld man’s back again (Dedicated to the neo-stalinist regime)”].
Τραγούδι κατά του πολέμου στο Βιετνάμ μπορεί να μην έγραψε ο Walker, αλλά έγραψε ένα ακόμη περίεργο-διφορούμενο, το “Hero of the war” από το “4”, εκεί όπου μια… κυνική-δεσποτική μάνα είναι ευτυχής, που ξαναέχει τον έλεγχο του αποδεκατισμένου γιου της, που επέστρεψε από τον πόλεμο, παρουσιάζοντας τα παράσημά του κάπως σαν δικά της επιτεύγματα.
Αν κάτι «κακό» έκανε ο Scott Walker είναι η καταλυτική επιρροή που είχε σαν τραγουδιστής (δεν έφταιγε αυτός φυσικά) στους βρετανούς συναδέλφους του τού έιτις new-wave, καθώς όλο και περισσότεροι, από ένα σημείο και πέρα, προσπαθούσαν να πιάσουν τη βαρύτονη φωνή του (τραγουδώντας, για να βγάλουν τα φωνήεντά του, σαν να είχαν ένα κομμάτι μήλο στο στόμα). 

24/3/2019
Πριν από 20+ χρόνια ένας ισπανός φίλος μού είχε ζητήσει να του γράψω μια κασέτα με ελληνικά τραγούδια που να μην είναι… ροκ, αλλά να είναι (τρόπος του λέγειν). Που να ηχούν περίεργα δηλαδή, που να έχουν υπαινιγμούς απροσδιόριστους κ.λπ. Του είχα γράψει θυμάμαι μυστήρια κομμάτια από Χατζιδάκι, Λοΐζο, Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο, Χάλαρη, Μικρούτσικο κ.ά.
Του άρεσαν πολλά, αλλά είχε πάθει πλάκα με δύο. Το ένα ήταν αυτό. Απίστευτο τραγούδι...

22/3/2019
Πέθανε ο Στέργιος Δελιαλής.

22/3/2019
Δεκάδες άσχετοι γράψανε για τον Κουτρουμπούση. Και γράψανε σαχλαμάρες, απλώς και μόνο για να πουλήσουνε μούρη. Επειδή τον είδαν κάπου, από εδώ ή από κει. Κι εγώ τον είχα συναντήσει κι είχα μιλήσει μαζί του… και τι έγινε; Σημασία δεν έχουν αυτά, αλλά το αν έχεις ασχοληθεί σοβαρά με το έργο του, τα βιβλία του κ.λπ.
Αυτοί οι τύποι λοιπόν αποκαλούν τον Κουτρουμπούση, σε κάτι κειμενάκια της πλάκας… μπητ.
Πετάνε δηλαδή μια μαλακία για να το παίξουνε… διανοούμενοι, γνώστες-και-καλά, κι όποιον πάρει ο χάρος. Το beat, όπως και το underground εξάλλου, είναι δύο λέξεις, που έχουν χάσει το νόημά τους στην Ελλάδα, επειδή έχουν κακοποιηθεί από διάφορους θρασύτατους φιγουρατζήδες, οι οποίοι αλατίζουν τοιουτοτρόπως τις ανοησίες που γράφουν, για να το παίξουν ψαγμένοι και προχωρημένοι.
Και όσον αφορά στον Κουτρουμπούση, επειδή ο άνθρωπος ήξερε τι του γινόταν (γνώριζε και είχε μελετήσει), είχε αρνηθεί, για τον ίδιον (και σωστά) την ταμπέλα του μπητ.
(«Μπητ όχι. Γιατί η δική μου δουλειά δεν ήταν ποτέ μπητ», περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι #22, 2-3/2008). 

21/3/2019
Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης έλεγα να ποστάρω κάτι… περιφρονητικό έως και ασεβές, αλλά το ξανασκέφτηκα. 
Τίποτα δεν μπορεί να είναι καλύτερο, λειτουργικότερο κ.λπ. από μια πρόταση διαφορετική. Από την ανακάλυψη μιας ξεχασμένης, αλλά άξιας ποιήτριας ας πούμε - αφού οι «σωστές» προτάσεις, πάντα θα έχουν μεγαλύτερη αξία από τις εξυπνάδες.
Η ποιήτρια Βαρβάρα Δράκου πρέπει να ήταν η μητέρα της αείμνηστης Ρίκας Βαγιάννη (σύζυγος, σε δεύτερο δικό της γάμο, του πασίγνωστου σπορτκάστερ Γιάννη Διακογιάννη, που ήταν πατριός της Βαγιάννη). Το υποστηρίζω τούτο, επειδή η Δράκου είχε κυκλοφορήσει βιβλίο και ως Βαρβάρα Δράκου-Διακογιάννη (άρα δεν πρέπει να πρόκειται περί κάποιας συνωνυμίας). Τέλος πάντων, αυτά τα γράφω επειδή ορισμένοι μπορεί να το ψάξουν το θέμα…
Εδώ θα προτείνω δύο ποιήματα της Δράκου από το βιβλίο της «Ανάξιον εστί» (ιδιωτική έκδοση του 1978).
Η ποίηση της Δράκου είναι σημαντική, γιατί αποφεύγει τις μεγαλοστομίες, όντας βαθιά γειωμένη σε μιαν ασφυκτική εξομολόγηση.

#
Επιχειρήσαμε – αποτύχαμε
σημειώσατε 2
αγωνιστήκαμε – κουραστήκαμε 
σημειώσατε 2
γεννήσαμε – θάψαμε
σημειώσατε 2
αναθρέψαμε – σακατέψαμε
σημειώσατε 2
Διαβάσαμε – αγνοήσαμε
σημειώσατε 2
διασκεδάσαμε – αηδιάσαμε
σημειώσατε 2

Στεριώσαμε – τελειώσαμε
σημειώσατε 1
Υποταχτήκαμε – αγανακτήσαμε
σημειώσατε 1

Καταστρέψαμε – καταστραφήκαμε
σημειώσατε Χ

#
Μόνος, χωρίς φίλους, χωρίς εχθρούς.
Μόνος, χωρίς άμυνα, χωρίς επίθεση.
Μόνος, χωρίς αγώνα.
Μόνος, χωρίς αναμονή.
Άδειος χωρίς κανένα πόνο,
άδειος, χωρίς καρδιά και πνεύμονες, 
άδειος, χωρίς νεύρα, χωρίς τένοντες.
Μ’ ένα ωραίο αξιοπρεπές περίβλημα.
Άδειος χωρίς μεδούλι, 
άδειος ακόμα κι από αίμα,
άδειος ακόμα κι από σένα.
Ένας περιττός άνθρωπος.

19/3/2019
Δυνατές ακουστικές συνθέσεις του Νίκου Μαμαγκάκη ως σάουντρακ σε μια μεγάλη ελληνική ταινία, την Ανοιχτή Επιστολή (1968) του Γιώργου Σταμπουλόπουλου. Όταν αρχίζει να παίρνει μπροστά η ακουστική κιθάρα (ή μήπως είναι λαούτο;!) είναι σαν ν' ακούς Davy Graham! Δυστυχώς το σάουντρακ δεν φαίνεται να έχει διασωθεί, έτσι αναγκαζόμαστε να το ακούμε κομμένο από την ταινία...
(στη φωτογραφία ο πρωταγωνιστής Νικηφόρος Νανέρης)

17/3/2019
Ορφάνεψαν οι ροκ διπλοπενιές. Πέθανε ο Dick Dale.

10 σχόλια:

  1. Σχόλια από το facebook περί Dick Dale...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.theguardian.com/.../dick-dale-dies-aged-81...
    Dick Dale, godfather of surf guitar, dies aged 81

    Chris Papadakis
    Πωωωωω..... Πόσο κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb σχετικά με τη μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη για την ταινία "Ανοιχτή Επιστολή"...

    Panagiotis Daras
    Είναι ακουστική δωδεκάχορδη με λίγο λάθος κούρδισμα!!!
    Πολύ καλό κρίμα που ακούγεται ο διάλογος..
    Εξαιρετικός Μαμαγκάκης!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb σχετικά με την ποιήτρια Βαρβάρα Δράκου...

    Τάκης Σπετσιώτης
    και μια της νουβέλα θυμάμαι- Δύο δωμάτια και κουζίνα, νομίζω,ο τίτλος

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    1964, Φέξης, Τρία Δωμάτια και Κουζίνα

    Τάκης Σπετσιώτης
    α, ναι, Τρία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb περί Πάνου Κουτρουμπούση κ.λπ.

    Nikos Mitrogiannopoulos
    Φώντα, τα πράγματα γενικώς είναι μπλεγμένα. Δε γωνιάζουν τα πράγματα, όταν ψάχνει ο άλλος μύθους. Ο ένας λέει ψέματα εδώ, ο άλλος λέει ψέματα εκεί. Και για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Πώς το λέει ο Χρήστος Μπράβος; "Φωτογραφίζεις από μνήμης τους απόντες". Αμ πώς...
    Έπειτα, οκ, το ζήτημα δεν είναι τι "δεν ήταν" ο Πάνος. Το ερώτημα παραμένει ως προς το τι ήταν. Ρισκάρω μια απάντηση: ο Κουτρουμπούσης περισσότερο με πηγαίνει στον Σκαρίμπα παρά οπουδήποτε αλλού. Και πάλι δίνω τη μισή απάντηση. Να μια νουβέλα που θα μπορούσε να γράψει: ποίος αληθώς ήτο ο Πάνος Κουτρουμπούσης; Κυρίες και κύριοι, αγαπημένα μας παιδιά, η παράστασις έλαβε τέλος. Μην προσεύχεσθε στον Σούπερμαν, γιατί υπάρχει .

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Σημασία πάντως Νίκο έχει το τι δεν ήταν. Να μην αποδίδονται σε ανθρώπους ιδιότητες τις οποίες δεν έχουν και οι οποίες όσο και... τιμητικές να ακούγονται, οι ίδιοι αυτοί δεν τις αποδέχονται.
    Και για να απαντήσω, για να μη νομιστεί ότι το αποφεύγω, προσωπικά θα τοποθετούσα τον Κουτρουμπούση στους μοντερνιστές, με βασικές επιρροές από τον σουρεαλισμό και την ποπ κουλτούρα.

    Nikos Mitrogiannopoulos
    δεν διαφωνώ. Α, ήταν επίσης συλλέκτης γραμματοσήμων. Είχε απίστευτη συλλογή. Φοβάμαι ότι οι άνθρωποι θα μου είναι για πάντα άγνωστοι.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εννοείς τα γραμματόσημα αυτά που ζωγράφιζε ο ίδιος ή και τα άλλα τα κανονικά;

    Nikos Mitrogiannopoulos
    όχι, κανονικά

    Dimitris Papadopoylos
    Δίκιο έχεις Φώντα. Αν μου επιτρέπεις σχεδόν άπαντα τα απαντά εδώ στη συνέντευξή του του '95 στον Αλέξη Καλοφωλιά. Ας κάνουν τον κόπο.
    https://merlins.gr/index.php/blog/1121-de-2
    ΕΝ ΑΓΚΑΛΙΑ DE ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΟΥΣΗ: Καληνύχτα, Πάνο κι ευχαριστούμε για όλα - Η ιστορική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Πάνος Κουτρουμπούσης

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    >>Και ο Ginsberg όταν ήρθε παλιά, κατά κάποιο τρόπο, κατάφερνε και ίσως ήταν καλύτερα γι' αυτόν, να περπατάει σαν άγνωστος, έχοντας μόνο μερικούς φίλους, παρά τώρα που ήρθε και έγινε ολόκληρο σούσουρο, όπου κάθε δημοσιογράφος που δεν είχε τι να γράψει, έγραφε για τον Ginsberg και το έλεγαν και τα κανάλια, interviews και τέτοια. Απογοητευτικό που το underground λειτουργεί σήμερα σαν overground.<<
    >>Kαλύτερα λίγο και καλό, παρά πολύ και σκατά. Τo Πράγμα χάνει όταν διαλύεται στην μάζα και οι περισσότεροι είναι άσχετοι.<<
    Και αυτό, που το λέει για την Αμερική και που το τρώμε σήμερα στη μάπα με την πληροφορία του κώλου:
    >>Εμείς, με την πληροφοριακή μόλυνση που κυριαρχεί ξέρουμε ποιος βλάχος σκότωσε την χοντρή 100 κιλών γυναίκα του σε κάποιο χωριό της Αλαμπάμα και πότε θα γίνει δικαστήριο και εκείνοι δεν ξέρουν καν αν υπάρχουμε σαν χώρα! <<

    Παναγιωτης Πανταζιδης
    Σε μια χώρα που οι σκουπιδοβιντεοκασετες των 80'ς και οι τηλεοπτικές σκουπιδοεκπομπες των 90'ς απέκτησαν τον ορο καλτ,ο καθένας μπορεί να βάζει οποία ταμπέλα θέλει.Έτσι αυθαίρετα και χωρίς ίχνος γνώσης και εμβάθυνσης.

    Jacques Vache
    συμφωνώ..νισάφι πια με αυτόν τον όρο..ο καθένας λέει τη λέξη καλτ χωρίς να γνωρίζει πότε, πως και για ποια δημιουργήματα καθιερώθηκε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το fb περί Στέργιου Δελιαλή...

    Nektarios Papadimitriou
    Σκατα

    Nikos Dascalakis
    Επιδημία..... Κριμα ....

    Giorgos DeSpell
    ...

    Akis Ladikos
    R.I.P....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με εκπληξη διαβασα οτι ο Πανος Κουτρουμπουσης ειχε εισαχθει(με υποτροφια) στο Αμερικανικο κολλεγιο,ξερεται αυτο που εχουν βγαλει ολοι οι "πετυχημενοι"της Ελληνικης κοινωνιας,και ηταν μια ανακουφηση οταν ξαναδιαβασα οτι τον απεβαλαν και του εκοψαν την υποτροφια

      Διαγραφή
  6. Σχόλια από το fb για το τραγούδι του Νίκου Μαμαγκάκη "Καραϊσκάκης"...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Στίχοι Δημήτρης Ιατρόπουλος

    Yiannis Karavitis
    Το αλλο ηταν του χαλαρη?

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=CeVwqlovdA4
    ΠΑΝΩ ΣΤ' ΑΡΓΥΡΟ ΣΚΑΜΝΙ Ν Ξυλούρης(ΣΤΙΧΟΙ)

    Νίκος Σούρσος
    σπουδαίος ο Μαμαγκάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σχόλια από το fb περί Scott Walker...

    Eleni Founti
    Τα δικά του στα 70s τα έχει αποκηρύξει ακόμα και ο ίδιος πάντως. Τα σόλο στα 60s ναι, ήταν πολύ καλά.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Λέω για των αρχών του '70, σαν το 'Til the Band Comes In, που είναι για μένα από τα καλύτερά του.
    https://www.youtube.com/watch?v=ttF51Xytz7Y
    Όταν λέω σίξτις-σέβεντις, εννοώ βασικά τα long sixties (μέχρι το '73). Μετά είναι κάτι άλλο.

    Eleni Founti
    Εμένα αυτή η περίοδός του δεν μου αρέσει πρέπει να πω, αν και συγκεκριμένα το Til the Band Comes In, που βγήκε το 1970, συμφωνώ ότι είναι όντως καλό. Το Nite Flights που έβγαλε με τους Walker Brothers το 1978 μ' αρέσει πάρα πολύ και είναι και σημαντικό δημιουργικό ορόσημο, αλλά τη δεκαετία του 1970 για τον Walker ως σόλο καλλιτέχνη τη θεωρώ αδύναμη δημουργικά.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Μετά το '72-73 δεν τον έχω παρακολουθήσει. Τον άκουσα ξανά στο Tilt. Το Stretch π.χ. του '73 εμένα μου αρέσει, γιατί έχει και country τραγούδια του Mickey Newbury, του Randy Newman επίσης κλπ. Είναι κάτι άλλο.

    Giorgis Christodoulou
    Αχ...
    Μέσα σε μια πενταετία από τώρα, θα 'χει φύγει όλη αυτή η γενιά...

    νικος ηλιοπουλος
    Πάει, χάλασε η μέρα

    Tito Cassius
    Αυτό πόνεσε

    Gregory Konyalian
    R.I.P.

    Dimitris Trox
    Eric Burdon every one of us.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Maria Pappa
      κάπου διάβασα ότι τα μόνα άλμπουμ που δεν έδωσε άδεια να επανακυκλοφορήσουν ήταν από τότε συν του ότι οι σκληροπυρηνικοί φαν του μισούν αυτή την συγκεκριμένη country φάση του και την θεωρούν ξεπούλημα - παίζει να πάλευε και με τον αλκοολισμό τότε. Πάντως έχουν αρχίσει και την επανεκτιμούν σύμφωνα με νεότερα κείμενα και κριτικές. και μένα αδιάφορη μου φαινότανε αν και έχει ορισμένα καλά κομμάτια αλλά προσωπικά τον έμαθα από την ανάποδη και στα δύσκολα.

      Eleni Founti
      Ο ίδιος έχει πει ότι εκείνη την περίοδο έβγαζε δίσκους απλά για να ανταποκρίνεται στις συμβατικές του υποχρεώσεις με τις εταιρείες και ότι ένιωθε αδιάφορος δημιουργικά. Γι' αυτό δεν μπορεί να εκτιμηθεί αυτή η φάση της πορείας του. Δεν είναι όλα τόσο άσχημα, συμφωνώ, αλλά από το τέλος της δεκαετίας του 60, δηλαδή μετά το Scott 4 που ήταν αριστούργημα και απέτυχε μέχρι το 1984 που επανήλθε με το Climate Of Hunter πέρασε δύσκολα ο Walker.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Πάντως το ποια γνώμη είχε ο ίδιος για τους δίσκους του και ποια οι φαν του κανονικά δεν πρέπει να παίζει απολύτως κανένα ρόλο. Την κάντρι την θάβουν, συνήθως, οι και-καλά- προχωρημένοι. Τη θεωρούν συντηρητική, βλάχικη κτλ. Αυτά όμως δεν είναι σοβαρά επιχειρήματα. Υπάρχει και προοδευτική κάντρι (εννοώ σε νοήματα πολιτικά κ.λπ.), όπως υπάρχει και η άλλη, που περιγράφει το (αμερικάνικο) φυσικό τοπίο και τον τρόπο που επηρεάζει τους ανθρώπους - και που το κάνει με τέτοια δύναμη, έτσι όπως δεν μπόρεσε ποτέ να το κάνει κάποια άλλη λαϊκή μουσική.

      Maria Pappa
      ναι δεν διαφωνώ αλλά σε μια βιογραφία είχα διαβάσει ότι ήταν και μια περίεργη περίοδος σε προσωπικό επίπεδο και όντως οι φαν του έχουν πρόβλημα με αυτή το θυμάμαι από διάφορα παλιά φόρουμ που την σχολιάζανε τελείως αρνητικά σαν να ήταν εντελώς ανενεργός και εξαφανισμένος μεταξύ 4 και επανασύνδεσης με Nite Flights, άντε και το No Regrets.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν είχα ακούσει αυτό το άλμπουμ μέχρι το απόγευμα - είχα βάλει φραγή στο 1973. Λοιπόν είναι καταπληκτικό!
      https://www.youtube.com/watch?v=TVMI9xUi83o
      Scott Walker - We Had It All (Album)

      Maria Pappa
      εγώ έβαλα φραγή από το Drift και μετά το ομολογώ πολύ μαυρίλα βρε παιδάκι μου και αυτό με τα κρέατα δεν ήξερα πώς να το πάρω - έχω μαλώσει κιόλας σχετικά λολ. τον ξανάπιασα με Bisch Bosch. μου την είχε σπάσει και η συνεργασία με Pulp.

      Διαγραφή
    2. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Αυτή την περίοδο από το Τιλτ και μετά τη θεωρώ εξεζητημένη. Δεν ξέρω. Δεν με ακουμπά τόσο. Η φωνή παραμένει δυνατή βέβαια, αλλά οι συνθέσεις είναι δύσκολες όχι από κάποια αισθητική πεποίθηση, αλλά για κάποιο "γαμώτο". Δεν ξέρω τι ακριβώς. Προτιμώ ασυζητητί την ποπ και την κάντρι φάση του, που είναι πιο φωτεινές (όχι εντελώς, αλλά πιο φωτεινές).

      Maria Pappa
      Κοίτα το Tilt το θεωρώ κορυφαίο δίσκο απλά το Drift είναι μια ηχητική εξέλιξη που εμένα δεν μου είπε κάτι πέρα το ότι το προχωρούσε πιο πολύ στα άκρα και στον πειραματισμό στην παραγωγή αλλά εκτός από αυτά δεν έκανε κάτι άλλο από το προηγούμενο τα ίδια πιο εξελιγμένα ήταν επειδή είχε τα μέσα πλέον να τα κάνει όπως τα ήθελε. ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έγινε τόσος ντόρος - ίσως μίλησε περισσότερο τότε στους κριτικούς εκείνη την εποχή που ψάχνανε κάτι διαφορετικό. Ως φαν που τον γνώρισα από το tilt δεν μου προκάλεσε καμία έκπληξη ή σοκ και δέος.

      Eleni Founti
      Συμφωνώ για τα της κάντρι, όμως το βασικό επιχείρημα εδώ δεν είναι πως πρόκειται εν γένει για ασόβαρη ή συντηρητική μουσική (και πραγματικά είμαι η τελευταία που θα δεχτώ τον διαχωρισμό των μουσικών σε υψηλού / χαμηλού επιπέδου), αλλά ότι ο ίδιος ο δημιουργός δεν αντιμετώπισε με σοβαρότητα τη δημιουργική διαδικασία όπως είπε ο ίδιος, γιατί δεν μπορούσε. Ψυχικά (Αφού δεν έπαθε και τίποτα, πάλι καλά).
      Συμφωνώ επίσης ότι η φωτεινή του περίοδος είναι καλύτερη. Εμένα πάντως μ' αρέσει και η ύστερη. Αλλά πιο πολύ τα 60s.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Τι να πω, δεν ξέρω. Βέβαια για να πω την αλήθεια, μόνο το Τιλτ έχω (κι έχω ακούσει όπως πρέπει). Τα υπόλοιπα τα άκουσα περιστασιακά, αλλά δεν με τράβηξαν. Δεν ξέρω, αν τ' ακούσω τώρα μπορεί ν' αλλάξω γνώμη... �� Μέσα στα χρόνια αλλάζουμε γνώμη για τις μουσικές. Στα έιτις ας πούμε δεν άκουγα κάντρι. Αλλά μετά το '95 άκουσα τόνους.

      Eleni Founti
      Το drift εμένα μου ακούγεται σαν μεγαλύτερη καταβύθιση στον σκοτεινό κόσμο που έχτισε με το tilt. Μάλλον προτιμώ το tilt. Όσο το σκέφτομαι, προτιμώ το tilt από οτιδήποτε έκανε στη συνέχεια, αν και μ' άρεσε πάρα πολύ και το soused με τους sunn o))) (που γενικά μάλλον δεν άρεσε). Τέλος πάντων. Σε λίγα χρόνια μπορεί να τα έχω αναδιατάξει κι εγώ. Το έχω ήδη κάνει άλλωστε. Παλιότερα προτιμούσα το drift! ☺️

      Διαγραφή