Μπάντα πενταμελής από τη Λάρισα, που παίζει αγγλόφωνο rock. Τι rock; Δεμένο, στέρεο, δυναμικό, στα όρια
του hard, με μια κάπως
ιδιαίτερη φινέτσα πάντως – που μάλλον οφείλεται στα ήρεμα και ελαφρώς dreamy φωνητικά τού Polydefkis Lord (ελαφρώς dreamy, τέλος πάντων, για το
στυλ – να μην υπάρξει παρανόηση). Αυτή η αντίστιξη, δηλαδή το βαρύ πίσω σχήμα,
με την χαλαρή, ωραία φωνή μπροστά (που χρήζει, πάντως, μιας κάποιας βελτίωσης,
όσον αφορά στην απόδοση της ξένης) είναι εκείνο που δίνει ταυτότητα στους Secret Theory – προωθώντας τους θέσεις
μπροστά στην εγχώρια ροκ κατηγορία. Τα πέντε μέλη των Secret Theory, δηλαδή οι Giorgos Gerasis κιθάρες, Polydefkis Lord
φωνή, Yiannis Theologis κιθάρες, φωνητικά, Teo Bam μπάσο και Nick Chasiotis
ντραμς, μαζί με τις επιπλέον βοήθειες που δέχονται σε φωνητικά και πλήκτρα,
είναι αλήθεια πως κάνουν πολύ καλή δουλειά. Οι άνθρωποι είναι άψογοι παίκτες, θέλω να πω, και ξέρουν να
γράφουν, περαιτέρω, ωραία τραγούδια, που κυλάνε με άνεση χαρακτηριστική… και
δίχως να υποκρίνονται κάτι περισσότερο απ’ αυτό που είναι.
Ο δίσκος “Secret Theory”
[Private Pressing,
2018] εννοώ, αποτελεί ένα πολύ ευχάριστο άκουσμα, δίχως να παρουσιάζει κοιλιές
και με τα κομμάτια να ακούγονται στ’ αυτιά μου όχι απλώς ρέοντα μ’ έναν ενιαίο και σίγουρο τρόπο, αλλά και κάπως σαν το… ένα καλύτερο από τ’ άλλο.
Αυτή η πυκνότητα της αφήγησης, όπως και η τέλεια οργανική
διεκπεραίωση οδηγούν το “Secret Theory”
σε καθαρά απολαυστικά επίπεδα.
Μάλιστα, ιδίως μετά τη μέση, το πράγμα ανεβαίνει ακόμη
περισσότερο με τα τραγούδια “Bitchin’
in the sea”, “Desert feeling” και “Uncertainty” να σε… φτιάχνουν
(και με τα φωνητικά σε κάποιες περιπτώσεις, που, και αυτά, είναι άψογα
μελετημένα), καθώς η ροή αποκτά... μαγικές διαστάσεις.
Να λοιπόν ένα συγκρότημα, που, με λίγη προσπάθεια παραπάνω και με κάποιες βελτιώσεις σε επιμέρους θέματα, μπορεί να ανέβει ακόμη περισσότερο (από το ήδη αρκετά καλό επίπεδο, στο οποίο τώρα βρίσκεται).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου