ROMAIN COLLIN ένας σημαντικός σύγχρονος μουσικός σ’ έναν ακόμη σπουδαίο δίσκο

Μεγάλη περίπτωση αυτός ο γάλλος πιανίστας, που κάνει καριέρα στην Αμερική. Για τον Romain Collin ο λόγος, που τώρα έχει έτοιμο το πιο καινούριο CD του, το οποίο αποκαλείται “Tiny Lights…” [XM Records / Revive Music Group, 2019].

Για τον Collin έχουμε γράψει «ύμνους» εδώ στο δισκορυχείον, βασικά για τα άλμπουμ του “The Calling” [Palmetto, 2012] και “Press Enter” [ACT Music + Vision, 2015], ενώ λόγια καλά είχαμε πει και για το τρίο του The North και το άλμπουμ του “Slow Down (This Isn’t the Mainland)” [Dowsett Records, 2014]. Αυτή η σειρά των «ύμνων» τώρα θα επεκταθεί μέσω του “Tiny Lights…”, ενός concept CD που διακρίνεται για τις πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις του.

Κατ’ αρχάς υπάρχει μία ανάγνωση σεναριακή ή concept, όπως θέλετε πείτε την. Υπάρχει, λοιπόν, η γέννηση… τού κόσμου όλου ή ενός αγοριού μέσα σ’ έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα και δραματικά. Υπάρχει το χάος, η άβυσσος, αλλά υπάρχουν και κάποια «μικρά φώτα», που δρουν σαν πυξίδες σ’ αυτό το ταξίδι, το οποίο περνάει μέσα από την καταστροφή, πριν αγγίξει ο πρωταγωνιστής τη δημιουργία. Αυτή τη βίαιη μετάβαση τού αγοριού προς την υπέρβαση και τη γνώση περιγράφει, μέσω της μουσικής του ο Collin.

Προκύπτει, έτσι, το ζήτημα. Πώς θα περιγραφεί αυτό το «ταξίδι» μέσω της μουσικής; (Κι αυτή είναι η δεύτερη ανάγνωση τού “Tiny Lights…”). Η jazz, στην πιο καθαρή μορφή της (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό τέλος πάντων) είναι ικανή από μόνη της να μεταφέρει τις συγκεκριμένες αφηγηματικές «αγωνίες»; Ή μήπως, τελικώς, χρειάζονται και έτερες παρεμβολές; Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα τη δίνει μόνος του, κατ’ αρχάς, ο Romain Collin, παίζοντας πιάνο, Μoog Taurus και προσθέτοντας φωνητικά εφφέ. Έπειτα, δίπλα του συμπληρώνουν ο Matthew Stevens σε ηλεκτρική κιθάρα, o Obed Calvaire σε ακουστικά και ηλεκτρονικά ντραμς, όπως και ο Kazuma Jinnouchi που ενορχηστρώνει για έγχορδα – τα οποία (έγχορδα) σε δύο tracks διευθετεί η (The) City of Prague Philharmonic Orchestra.

Από πρακτικής πλευράς τι σημαίνει αυτό; Πώς αρχικώς υιοθετείται ένα κάπως «βίαιο» έν τινι μέτρω rock, από το οποίο δεν απολείπουν τα μελωδικά στοιχεία – ένα rock, που λειτουργεί «άριστα» (θυμηθείτε π.χ. το… ανάλογο των e.s.t.). Υπάρχει, λοιπόν, αυτή η δύναμη στα πρώτα τρία tracks, που ακούγονται πολύ προχωρημένα (ίσως και πέραν των e.s.t., φλερτάροντας μέχρι και με hip hop καταστάσεις), για να επέλθει, σιγά-σιγά, και μετά το τέταρτο track, μια κάπως… μελαγχολική ηρεμία, που γρήγορα όμως μεταλλάσσεται ξανά σε κάτι επικό (φοβερό το έβδομο κομμάτι τού CD, το “Tiny lights that move and speak”, που ακούγεται στ’ αυτιά μου εντελώς μοναδικό, συνδυάζοντας με τρόπο αληθινά δημιουργικό σύγχρονα pop/rock/electro και τζαζ-ιμπρεσιονιστικά στοιχεία), με τα τρία επόμενα θέματα να κλείνουν το “Tiny Lights…”, υπογραμμίζοντας, απλώς, την… ευτυχή(;) κατάληξη.

Ένα ακόμη μεγάλο άλμπουμ από τον Romain Collin.

Επαφή: www.romaincollin.com