Vergessenheit στα γερμανικά σημαίνει «λήθη» και μ’ αυτή την ονομασία αναγνωρίζεται το ντούο,
που αποτελούν οι Κώστας Κακούρης πιάνο, όργανο, σύνθεση και Αναστάσης Γρίβας
σχεδιασμός πειραματικών ήχων (λούπες, ηλεκτρονικά κ.λπ.). Στο “Songbook” [Outlandish Recordings, 2019], που είναι
ένα ιδιαίτερο άλμπουμ με τραγούδια (οκτώ τραγούδια), οι Vergessenheit πλαισιώνονται ανά track με διάφορους guests, τα ονόματα των οποίων
είναι τα ακόλουθα: Σταύρος Παργινός τσέλο, λαούτο, Νικολέτα Χατζοπούλου βιόλα da gamba, Μιχάλης Καββαδίας ηλεκτρικές
κιθάρες, ηλεκτρικό μπάσο και, τέλος, Susanne Wieser, Λητώ Μεσσήνη, Κατερίνα
Παπαχρήστου και Νίκος Σαλίγκαρος φωνές. Το CD διαθέτει δύο «πλευρές» (τεσσάρων τραγουδιών), την πρώτη που
αποκαλείται “Songs about love and despair”
και τη δεύτερη την “Songs about nothing”.
Το πρώτο τραγούδι είναι το κλασικό (σκωτσέζικο παραδοσιακό) “Black is the color”, με τις εκατοντάδες
επανεκτελέσεις. Εδώ τραγουδά με την «σπασμένη» φωνή του ο Νίκος Σαλίγκαρος, με
τη γενικότερη αίσθηση του τραγουδιού να φέρνει στη μνήμη μου τους Third Ear Band. Το πιάνο έχει τον πλέον
βασικό ρόλο, ενώ και η ηλεκτρική κιθάρα με τις παρεμβάσεις της προσθέτει σε
χρώματα. Πρόκειται, για τη μοναδική διασκευή του “Songbook”.
Ακολουθεί το “Reh na hoh”, στο οποίο τραγουδά η Susanne Wieser. Δεν είμαι σίγουρος τι γλώσσα
ακούμε εδώ –και αν πρόκειται για γλώσσα ή για κάποιες συλλαβές, που
επιλέγονται για το ηχόχρωμά τους– όμως εκείνο που φθάνει στ’ αυτιά μου είναι
καταπληκτικό. Απόλυτη αίσθηση pagan-folk και ωραία «ανοιχτή»
χρήση του οργάνου, που προσθέτει στο τραγούδι μια ψυχεδελική διαφυγή.
Εξαιρετική, επίσης, η φωνή της Wieser.
Η σύνθεση ανήκει στον Κακούρη, όπως και όλες οι επόμενες.
Τρίτο κομμάτι το “Longing”, που αποδίδει η Κατερίνα Παπαχρήστου. Μέσω μιας απλής
ενοργάνωσης (πιάνο, έγχορδα), που στοχεύει στην… εκτίναξη της θλιμμένης
μελωδίας, το “Longing”
δεν είναι τίποτα λιγότερο από «αριστούργημα». Άψογοι οι φιλοσοφικοί στίχοι του
Βασίλη Αθανασιάδη (No Man’s Land, Terrapin), οι σχετικοί με το
ανεκπλήρωτο, το ανέφικτο, τις χίμαιρες που μας στοιχειώνουν κ.λπ.
Η πλευρά “Songs about love and despair”
θα ολοκληρωθεί με το “Invictus”,
που αποδίδει η Susanne Wieser.
Φυσικά πρόκειται για το κλασικό ποίημα του (Άγγλου) William Ernest Henley (1849-1903), το
σχετικό με την εσωτερική δύναμη που διαθέτουμε ως άνθρωποι, ώστε να μπορούμε να
ξεπερνάμε τις αντιξοότητες της ζωής και να γινόμαστε κύριοι της μοίρας μας. Και
αυτό το τραγούδι είναι φοβερό!
Στο ίδιο βαρύ, σκοτεινό, αλλά συναρπαστικό μοτίβο θα συνεχίσει
και η δεύτερη πλευρά, που θα ανοίξει με το “A fire long dead” και με ερμηνεύτρια ξανά την Παπαχρήστου. Εδώ, το κείμενο
ανήκει στον John Cage,
παρμένο από το βιβλίο του Silence: Lectures and Writings (1961). Το τσέλο δημιουργεί το κατάλληλο
υποβλητικό περιβάλλον, προκειμένου να αναπτυχθεί ένα ακόμη τραγούδι, που σε
κρατάει, και αυτό, αιχμάλωτο με την ομορφιά του.
Το “Wer wandert”
διαθέτει (γερμανικούς) στίχους και ερμηνεία από την Susanne Wieser. Πιάνο, φωνή σ’ έναν συνδυασμό
Nico και Dagmar Krause. Από τον παγερό
λυρισμό στην μπρεχτική αποστασιοποίηση υπάρχει οπωσδήποτε απόσταση, αλλά εδώ
φαίνεται πως αυτή ακριβώς η απόσταση εκμηδενίζεται.
Το προτελευταίο τραγούδι τού CD έχει τίτλο “Pale dream (for Nico)”, διαθέτει στίχους του William Butler Yeats (1865-1939) και
ερμηνεία ξανά από την Wieser.
Το τραγούδι εξελίσσεται αργά, στο ίδιο βαθύ και μελαγχολικό πνεύμα (με τους
στίχους του Yeats να…
επιδεινώνουν την ήδη βαριά ατμόσφαιρα).
Το “Songbook”
θα ολοκληρωθεί με το “Loss”,
με λόγια ξανά του Cage
από το Silence: Lectures and Writings και με ερμηνεία, αυτή τη φορά, από την Λητώ Μεσσήνη.
Είναι το πιο σύντομο track
του άλμπουμ και σαν φωνητική εκφορά θα το χαρακτήριζα ως το πιο «προχωρημένο»
της σειράς.
Το πραγματικό κλείσιμο όμως, αυτής της έξοχης δουλειάς, θα
έρθει με την κρυφή εκτέλεση του “Longing” και με τραγούδισμα, αυτή τη φορά, από τον ίδιο τον
Βασίλη Αθανασιάδη (που έγραψε και τους στίχους).
Έξοχο κλείσιμο – κι ένα άλμπουμ, γενικώς, για πολύ ψηλά!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου