HYPNOTIC NAUSEA δυνατή μουσική, ακόμη πιο δυνατό artwork

Τέσσερα χρόνια μετά το “Hypnosis” οι Hypnotic Nausea (George B., George P., Nikos B., Fotis G.) επανέρχονται μ’ ένα δεύτερο concept άλμπουμ, που ακούει στον τίτλο “The Death of All Religions” [Ikaros Records, 2019]. Το άλμπουμ αυτό, που κυκλοφορεί σε αριθμημένο gatefold βινύλιο τετρακοσίων αντιτύπων διαθέτει εξαιρετικό artwork από τον George P. (από τα ωραιότερα, που μπορείς να δεις σε δίσκο ελληνικού γκρουπ… όλων των εποχών), πολύ ωραία τυπώματα, χαρτιά κ.λπ. (σπανίως αναφέρομαι σε τέτοια θέματα, αλλά όταν το κάνω, υπάρχει σοβαρός λόγος), εμπεριέχοντας και το 24σέλιδο LP-sized comic, που σχετίζεται, φυσικά, με τη θεματική τού δίσκου, έτσι όπως εκείνη αποκαλύπτεται και μέσω του τίτλου του («Ο Θάνατος Όλων των Θρησκειών») και όχι μόνο μέσω του comic και των στίχων του. Εγώ, εδώ, και θέλω να είμαι ξεκάθαρος σ’ αυτό το ζήτημα, θα ασχοληθώ μόνο με το ηχητικό κομμάτι, δίχως ν’ ανοίξω διάλογο για το στιχουργικό. Εκείνο που μ’ ενδιαφέρει, θέλω να πω, είναι αν υπηρετείται «σωστά» το concept των Hypnotic Nausea και όχι το να κάνω κριτική, για παράδειγμα, στους αντι-κληρικαλιστικούς στίχους του “Priest”.

Λοιπόν, η μπάντα ανήκει σ’ εκείνο το είδος που, από παλαιά, το αποκαλούμε progressive και που τα τελευταία κάμποσα χρόνια, αυτό το είδος ενός συγκεκριμένου progressive, το συναντάς και κάτω από την ταμπέλα stoner rock. Και τούτο ίσως να είναι μια πρώτη μικρή έκπληξη, καθώς το «αντι-θρησκευτικό», ας το πούμε έτσι, concept των Hypnotic Nausea δεν αφορά σε κάποιο death metal συγκρότημα, αλλά σε κάτι πιο… γλαφυρό και λιγότερο «επιθετικό».

Έτσι όλα τα βασικά χαρακτηριστικά του stoner βρίσκονται εδώ παραταγμένα, αλλά κυρίως μελετημένα. Παρατηρώ, δηλαδή, μετά από κάμποσες ακροάσεις, πως το συγκρότημα έχει ψάξει πολύ τον ήχο του, καθώς αντιπαρέρχεται τις ευκολίες του είδους, γνωρίζοντας πώς να «χώνει» ανάμεσα στα ποικίλα επικά passages και πιο μελωδικά στοιχεία, προσφέροντας κομμάτια αληθινής έμπνευσης. Όμως, ακόμη και τα πιο δυναμικά tracks των Hypnotic Nausea διαθέτουν, και εκείνα, ένα «κάτι», μια «προσωπικότητα», που τα κάνει να ξεχωρίζουν απ’ αυτό που αναμένεις ν’ ακούσεις, από τα σχήματα του στυλ. Κάτι που ξεκινά να το αντιλαμβάνεσαι από την αρχή κιόλας του άλμπουμ, το οποίο μπορεί και σε «μπάζει» στο κλίμα που θέλει με τρόπο… επιστημονικό (με λίγα εφφέ, chorus vocals και με samples από την ιστορική I Have a Dream ομιλία του Martin Luther King, Jr., στο Lincoln Memorial, της Washington D.C., την 28 Αυγ. 1963… “to stand up for freedom together” κ.λπ.).

Τελικώς, δεν υπάρχει ούτε μια (μουσική) στιγμή στο “The Death of All Religions”, που να ακούγεται τραβηγμένη ή εκτός της κεντρικής ιδέας και αυτό δεν θα πρέπει να το χρεώσουμε μόνο στα μέλη του γκρουπ, μα και στο υπόλοιπο team της παραγωγής (Hector.D & George Ravaya) και φυσικά σε όλες τις επιμέρους βοήθειες σε φωνητικά (Jon Voyager), αφήγηση (George Ravaya) και πλήκτρα (Makis Tsamkosoglou).

Όλα τα λόγια είναι γραμμένα στα αγγλικά, φυσικά, εκτός από μια μικρή αφηγηματική επωδό στη γλώσσα μας στο τελευταίο και πολύ ιδιαίτερο, μελωδικό track του άλμπουμ, το “Inquietum cor”, που συνοψίζει τον στιχουργικό προβληματισμό των Hypnotic Nausea μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο. Είναι μερικοί στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη από το ποιητικό έργο του Νυχτερινός Επισκέπτης [Κέδρος, 1972]: «Αιώνες τώρα χτυπάω τον τοίχο, μα κανείς δεν απαντάει. Όμως εγώ ξέρω πως πίσω απ’ τον τοίχο είναι ο Θεός. Γιατί μόνον Εκείνος δεν απαντάει».

Επαφή: www.ikarosrecords.gr