THE SCREAMING FLY πολύ μεγάλο άλμπουμ από μια ελληνική μπάντα με ιστορία

Να πούμε αυτό που πρέπει να πούμε χωρίς μισόλογα; Να το πούμε. Το “Trip to Venus” [Psychotik Dream, Psychoing Comics / Sound Effect Records, 2019] των Αθηναίων Screaming Fly είναι ένα άλμπουμ κλάσης. Από τα καλύτερα rock, που μπορείς ν’ ακούσεις οπουδήποτε. Όχι μόνον από μουσικούς που δρουν στην Αθήνα ή όπου αλλού στην Ελλάδα, αλλά παντού. Αντιλαμβάνεστε τι εννοούμε, όταν λέμε «παντού». Πως στο μέτρο των ακουσμάτων του ο καθένας δεν θα συναντήσει εύκολα, αυτή τη στιγμή, άλμπουμ στην παγκόσμια ροκ δισκογραφία, που να είναι ταυτοχρόνως τόσο σφοδρό, τόσο ουσιαστικό και τόσο γεμάτο, όπως το “Trip to Venus”. Γιατί, κακά τα ψέματα, πολλοί μπορεί να ομνύουν στο rock του ’60 (beat, r&b, garage, ψυχεδελικό…), αλλά ελάχιστοι θα πρέπει να είναι εντελώς υπερήφανοι γι’ αυτά που μας προτείνουν (το λέω εγώ τούτο, όχι τα συγκροτήματα για τον εαυτό τους, που βγάζουν ό,τι βγάζουν και καλά κάνουν). Οι Screaming Fly, πάντως, οφείλουν να είναι πεπεισμένοι για την αξία αυτής τής προσφοράς τους και άρα να το χαίρονται και να το γιορτάζουν αναλόγως. Και κάπως έτσι το ροκ-διαμάντι τους (δεν χρειάζονται πολλές επεξηγήσεις εδώ), οφείλουμε να το προσέξουμε και να το τοποθετήσουμε –τώρα, εγκαίρως, ο καθένας από τη μεριά του, χωρίς μεμψιμοιρίες– εκεί όπου πραγματικά αξίζει. Στην κορυφή και μόνον εκεί.

Διάβασα στο δίκτυο πως το συγκρότημα υπάρχει από το 1992, τόσο πίσω, αλλά εγώ πρέπει να το πρόσεξα μόλις πριν από λίγα χρόνια (2011), όταν κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του, το “Super Zero”. Κι εκείνο το CD ήταν πολύ καλό, δυνατό, ευθύβολο, αν και προσανατολισμένο, πιο πολύ, προς τον «σκληρό» ήχο (όχι με προφανείς sixties αναφορές δηλαδή, ούτε βεβαίως post-rock και άλλες τέτοιες βαρεμάρες). Δεν ξέρω τι μπορεί να μεσολάβησε από τότε –αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία–, όμως το “Trip to Venus” είναι μια τελείως διαφορετική περίπτωση. Μιαν ακόμη πιο ολοκληρωμένη και ακόμη πιο ολοκάθαρη εικόνα.

Ο Stef κιθάρα, φωνή, ο Stash μπάσο και ο C.L. ντραμς ετοιμάζουν, για το “Trip to Venus”, έξι κομμάτια, που είναι το ένα καλύτερο από τ’ άλλο και όλα, από «άριστα» και πάνω. Κομμάτια, που δρουν όλα μαζί σαν «ένα σώμα», σαν ένα «ψυχεδελικό σώμα», που πυρώνονται και λιώνουν με τη γέννησή τους, πλημμυρίζοντας το χώρο. Δεν μπορώ να σκεφθώ εύκολα μπάντες από το sixties-παρελθόν, που να έχουν αυτήν την εξοντωτική ορμή των Screaming Fly (και δεν θέλω, εδώ, να καταφύγω σε κάτι seventies-eighties περιπτωσάρες, που, ούτως ή άλλως, δεν είναι ταυτόσημες και τούτο γιατί οι Screaming Fly είναι ένα απολύτως σημερινό γκρουπ). 

Φανταστείτε, τέλος πάντων, μια γραμμή αισθητικής που να ξεκινά από τους Litter, των τελών του ’60, ξέρω ’γω, κιλά βαρύτερη και τόνους πιο τριπαριστή (ναι), καθότι εδώ έχουμε tracks μεγάλης, γενικώς, διάρκειας, με λιγότερη αθωότητα ενδεχομένως, αλλά και με περισσότερη συνείδηση (από τη μεριά των Screaming Fly), και περνώντας από τις ακόμη «αθώες» γκρουπάρες των eighties τύπου Lizard Train (του “Explosion in a room” για παράδειγμα) να καταλήγει σε τούτο εδώ το υλικό, που φλέγεται μπροστά στον αποσβολωμένο ακροατή, και που πολλοί μπορεί να το αποκαλούν και stoner (ο καθείς με τις παραστάσεις του τέλος πάντων), αλλά τούτο δεν έχει ουδεμία σημασία.

Γράφω με ενθουσιασμό για το “Trip to Venus” των Screaming Fly και δεν με νοιάζει – ούτε φείδομαι υπερθετικών. Πιστεύω μέχρι κεραίας όσα λέω… και λέω και λίγα.

Επαφή: www.soundeffect-records.gr