ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 165

25/5/2019

Το ωραιότερο σχόλιο, δηλαδή το πιο έξυπνο, που διάβασα από τον Άγνωστο Συριζαίο.
>Αλέξη, να τελειώνουμε με τη δεξιά στην Ελλάδα. Κόψε επίδομα για κονσέρβες...<

23/5/2019

To blues βρίσκεται στα αζήτητα στην Ελλάδα και είναι κρίμα. Ούτε που θυμάμαι πόσα χρόνια έχει να γίνει μια μεγάλη ανοιχτή συναυλία (με ξένα ονόματα). Κανείς δεν γράφει για το blues, δίσκοι πρακτικά δεν βγαίνουν, παρότι (ελληνικά) συγκροτήματα υπάρχουν, ελάχιστοι ποστάρουν blues στα σόσιαλ μίντια και όλα τούτα, όταν το blues εξακολουθεί να αποτελεί τη βάση κάθε σύγχρονου, μαύρου τουλάχιστον, μουσικού στυλ. Πώς κατάντησαν έτσι τα πράγματα;

Πάντως, το νέο μεγάλο όνομα στο χώρο, στην Αμερική, αυτή τη στιγμή, είναι τούτος εδώ ο 20χρονος γίγαντας, ο Christone “Kingfish” Ingram...

23/5/2019

Σοφές κουβέντες, με διαχρονικό νόημα, από τον μεγάλο κομμουνιστή δάσκαλο Δημήτρη Γληνό, γραμμένες πριν από 80 χρόνια. Πάντα τις λαμβάνω υπ’ όψη μου, από τότε που περιήλθαν στη γνώση μου, πριν μπω στο παραβάν…

«Ο στείρος αρχαϊσμός, η φορμαλιστική προγονοπληξία που κυριάρχησε σ’ όλο το Γένος, λυτρωμένο και αλύτρωτο, ύστερα από το ’21, είναι αποτέλεσμα της ΛΑΪΚΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ. Ανάσταση της Αρχαίας Ελλάδας, Βυζαντινο-χριστιανική παράδοση και Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή πολιτική ανασυγκρότηση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, είτανε το παράξενο ιδεολογικό τρίπτυχο(…) κάτω από την γοητευτική ακτινοβολία του οποίου κρύβονταν ΥΨΗΛΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ…».

Δ. Αλεξάνδρου (Δημήτρης Γληνός) «Πλάτωνος “Σοφιστής”» [Εκδοτικός Οίκος Ιωάννου & Π. Ζαχαροπούλου, Αθήναι 1940]

23/5/2019

Είναι κρίμα, δηλαδή είναι ντροπή να παρατηρείς σε σάιτ, που θέλουν να περνιούνται για αξιόλογα, το να μην υπάρχει ένας άνθρωπος που να βλέπει τον John Cage και να τον αναγνωρίζει.
Στην Αthens Voice παίζει για ώρες φωτογραφία του Cage, που υποτίθεται πως είναι ο συγγραφέας, ποιητής κ.λπ. Nanni Balestrini, που πέθανε πριν από λίγες μέρες!!

Ξεκουνάτε ρεε...

22/5/2019

Αυτό το τραγούδι (Ρία Ζέρβα «Σε σκέφτομαι») το θυμόμουν από τη δεκαετία του ’80 από το ραδιόφωνο, μου άρεσε από τότε, και κάποια στιγμή, τα πιο πρόσφατα χρόνια, το βρήκα και το άκουσα (και το ξανάκουσα και το ξανάκουσα) από το YouTube. Μάλιστα είχα γράψει και στο δισκορυχείον, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως το ψάχνω, πως ψάχνω το συγκεκριμένο άλμπουμ, και κάπως έτσι μια ωραία πρωία, όταν πήγα να παραλάβω από το ταχυδρομείο, βρήκα ανάμεσα στα δέματα κι αυτό το LP! Κάποιος αναγνώστης είχε διαβάσει τα σχετικά και είχε προθυμοποιηθεί να μου το στείλει. (Τον είχα αναζητήσει και του είχα στείλει κι εγώ κάτι). Τα τυχερά της δουλειάς…
Το τραγούδι αυτό το γουστάρω πάρα πολύ (η Τζένη Βάνου θα το απογείωνε), έχει φοβερή ενοργάνωση, είναι ροκ κατά βάση, ενώ και η τραγουδίστρια (που η φωνή της «φεύγει», αλλά δεν μ’ ενοχλεί – δείχνω κατανόηση) το πιάνει ωραία.
Σωστά λαϊκά, απ’ αυτά που τα ξέρουν λίγοι κι έχουν αξία…  

22/5/2019

Η λογική (και) του ελληνικού ίντερνετ είναι το weird. Προβάλλεται ανελλιπώς, γιατί μαζεύει κλικ σωρηδόν. Κατά 99% όμως ό,τι weird παρουσιάζεται είναι φαιδρό. Δεν έχει στυλ. Αυτοί που γράφουν τα σχετικά κείμενα είναι κόπανοι, που δεν ξέρουν να χειριστούν τη γλώσσα, ενώ δεν διαθέτουν ούτε ίχνος από χιούμορ.
Προσέξετε weird είδηση από παλιά ελληνική εφημερίδα και συγκρίνετε με τις αηδίες που διαβάζουμε σήμερα.

«Ο Αντώνιος Λεμονίδης, ετών 56, εκ Σερρών, ιδιωτικός υπάλληλος, ενώ ίστατο καπνίζων προ του παραθύρου του αιφνιδίως κατέπεσεν εξ αυτού από ύψους 6 μέτρων και ετραυματίσθη ελαφρώς εις τους πόδας. Ως εξηκριβώθη, ούτος, εις μίαν στιγμήν αφηρημάδας, αντί να πετάξη το τσιγάρον του από το παράθυρον, ερρίφθη ο ίδιος»
Είναι αυτό ακριβώς που ο ευφυής Ουμπέρτο Έκο θα αποκαλούσε... σημειολογικό βραχυκύκλωμα.

19/5/2019

Το παν είναι οι συνθέσεις. Άμα δεν έχεις ταλέντο να γράφεις συνθέσεις (με ζωή) δεν μετράς στο ροκ (και πουθενά δηλαδή).
Σ' αυτό το απίστευτο live των θρύλων Brainticket από το 2011 υπάρχει μόνο ο γέρος Joel Vandroogenbroeck (σήμερα είναι πάνω από 80) από την ιστορική line-up του 1971 - όλοι οι υπόλοιποι είναι νεότεροι μουσικοί. Και όμως τα ψυχεδελικά vibes που εκπέμπονται εδώ σμπαραλιάζουν κάθε καινούριο γκρουπ, που θέλει να αποκαλείται "ψυχεδελικό". (Οk, μένουν κάτι Vibravoid απ' έξω... και δεν ξέρω ποιοι άλλοι τώρα...).
Το εκπληκτικό “Places of ligh”", από το LP “Cottonwoodhill” (ένα από τα πιο άγρια ψυχεδελικά άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν ποτέ, όπως είχε πει κάποτε ο Edward Ka-Spel), σε μια συγκλονιστική σύγχρονη εκτέλεση...