1. VASSILIKOS: Amazing Grey [Inner Ear]
Θεωρητικά πρόκειται για το τέταρτο προσωπικό άλμπουμ του
Βασιλικού, αλλά πρακτικά είναι το πρώτο του, αφού είναι το μόνο που
περιλαμβάνει αποκλειστικά δικά του τραγούδια και όχι διασκευές. Το λέμε, γιατί
εδώ και μια δεκαετία ήταν κάπως παροπλισμένος στ’ ακούσματά μας ο Βασιλικός,
αφού νομίζαμε πως ό,τι ήταν να δώσει το είχε δώσει με τους Raining Pleasure, και πως δεν του
απέμενε τίποτ’ άλλο πια από εκείνο τον σίγουρο μα ακίνδυνο ρόλο, δίπλα σε άλλα
μεγάλα ονόματα του τραγουδιού μας, να διασκευάζει Αττίκ ή Τσιτσάνη.
Να όμως δέκα χρόνια μετά (δέκα χρόνια μετά το “Vintage” του 2009), που
έρχεται να μας διαψεύσει. Γιατί, εδώ, ο Βασιλικός βρίσκει ξανά τη δύναμη να
γράψει πρωτότυπα ποπ τραγούδια, με πολλά συν και ίσως ένα κάποιο μείον. Ας
ξεκινήσουμε απ’ αυτό το τελευταίο…
Θεωρούμε «μείον», για μια τέτοια δουλειά, ουσιαστικής
επανεμφάνισης του τραγουδοποιού, να μην υπάρχει ένα σταθερό σχήμα πίσω του,
αλλά το στούντιο και κάποιοι περιστασιακοί μουσικοί εδώ κι εκεί. Ίσως αυτό να
είναι δικαιολογημένο λόγω του grey
του τίτλου (και του χρώματος του βινυλίου), που αντανακλά προφανώς τις «γκρίζες
μέρες», που γράφτηκαν αυτά τα συχνά φωτεινά (και άρα amazing) τραγούδια, αλλά δεν παύει σαν
γεγονός να επιδρά στη δύναμη των σκοπών του (των συνθέσεων τού Βασιλικού
εννοούμε), που φέρνουν στη μνήμη μας εδώ κι εκεί τις μεγάλες μέρες του παλιού
του συγκροτήματος.
Κι είναι καλό αυτό; – για να περάσουμε, σιγά-σιγά, και στα
θετικά. Φυσικά και είναι καλό, αφού κανείς δεν πρέπει να αγνοεί το παρελθόν
του, αλλά πατώντας πάνω σ’ εκείνο να φτιάχνει κάτι καινούριο. Είναι σημαντικό,
με άλλα λόγια, να βλέπεις στην καινούρια δουλειά κάθε τραγουδοποιού ψήγματα,
φανερά και λιγότερο φανερά της διαδρομής του, ωραία ενταγμένα στο σήμερα, που
να κουβαλάνε μνήμες, δίχως να αγνοούν το νέο.
Διαθέτει λοιπόν τα τραγούδια που μπορούν να κάνουν τη
διαφορά το “Amazing Grey”
και πρώτο ανάμεσα σ’ αυτά θα τοποθετούσαμε το “The opposite of love”, που είναι εξαίρετο από
όποια πλευρά και να το δεις.
Ο Βασιλικός ξέρει να γράφει τραγούδια για το μεγάλο κοινό
και αυτό δεν κρύβεται. Το αν θα το βρει το μεγάλο κοινό ή αν θα το ξαναβρεί
βεβαίως μπορεί να είναι ένα θέμα προς συζήτηση, που δεν αφορά όμως σ’ αυτή καθ’
αυτή την αξία των συνθέσεών του.
Καλό τραγούδι είναι και το επόμενο, το “Tik boom crash”, με τον Βασιλικό να
δείχνει άνεση μεγάλου τραγουδιστή (όχι πρωτόφαντο), γράφοντας και πιο απλά (αν
το θέλει), δίχως ιδιαίτερες υπαρξιακές περιπλοκές όσον αφορά στους στίχους, μα
και σε σχέση με τα μέτρα.
Το λέμε, γιατί το επόμενο τραγούδι του, το “You wouldn’t last a day in my head”, διαθέτει ένα πολύ
δυνατό «ανέβασμα», που θα μπορούσε να επέχει και ρόλο ρεφρέν (“I wish that I was missing you…”), πριν ακολουθήσει ένα
δεύτερο με chorus (“You wouldn’t last a day in my head…”), που υποβαθμίζει το
αρχικό και ωραιότερο.
Το “Blue”,
που είναι κι αυτό ωραίο τραγούδι και κλείνει την πλευρά, δείχνει το γιατί ο
Βασιλικός θα μπορούσε να ήταν ο καλύτερος μαθητής του Freddie Mercury, απευθυνόμενος
δυνητικά σ’ ένα πλατύτερο ακροατήριο (και πέραν της χώρας εννοούμε). Φωνή με
εύρος και άνεση, με ηχόχρωμα γλυκό, άψογη (η φωνή) τόσο στις υψηλές περιοχές,
όσο και στις χαμηλότερες. Δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο, για να είσαι ένας «τέλειος»
τραγουδιστής για όλους.
Στην ίδια γραμμή και το “Amazing grey”, που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά,
ένα sunshine pop
τραγούδι (“There’s a place where we’re all beautiful / and all we have is all we need”), που αναδεικνύεται από
την crooner-ίστικη
ερμηνεία του Βασιλικού – αν και από ’κει κάτω δεν ακούμε άσματα στα ίδια
στάνταρντ των προηγουμένων. Ή για να είμαστε περισσότερο ακριβείς δεν ακούμε
άσματα με κάποιο hook,
που θα είναι πάντα απαραίτητο (το hook) μέσα στο ποπ περιβάλλον.
Ίσως να εμφανίζονται εδώ και κάποιες «άλλες» επιθυμίες του
τραγουδοποιού, για κάτι περισσότερο σύνθετο, εσωστρεφές, απαιτητικό, δύσκολο,
βαρυφορτωμένο, μπαρόκ… πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσουμε; Μένουν βεβαίως και σ’
αυτές τις περιπτώσεις (“Venus in an ambulance”)
κάποια ξεπετάγματα, κάποια μέτρα, κάποια ρεφρέν, που δείχνουν τις ικανότητες
του Βασιλικού να ξαφνιάζει πάντα ευχαρίστως.
Χαιρετίζουμε, λοιπόν, την επανεμφάνιση του τραγουδοποιού στη
δισκογραφία, για πρώτη φορά με δικό του υλικό, και ευελπιστούμε σε μιαν ανάλογη
ή και ακόμη καλύτερη συνέχεια.
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου