Συμπληρώνουν μια δεκαετία οι Αθηναίοι Dark Rags στα πράγματα και το
γιορτάζουν, ας το πούμε έτσι, με την έκδοση ενός καινούριου άλμπουμ τους (200
βινύλια και 100 CD),
του τρίτου στη σειρά, που έχει τίτλο “Suburbia” (2019) και που αποτελεί συν-κυκλοφορία της δικής τους Backstab Records και της Labyrinth of
Thoughts Records. Στο άλμπουμ, πέραν των τεσσάρων Dark Rags (DD φωνή, κιθάρες, Tolis κιθάρες, Siony Sinz μπάσο,
φωνητικά και L.A. ντραμς, κρουστά)
συμμετέχουν και οι Dennis Dasios
σαξόφωνο (από τους Victory Collapse)
και Sergios Voudris πιάνο, όργανο (από τους Voyage Limpid Sound), διαμορφώνοντας όλοι μαζί έναν ήχο σκληρό και συμπαγή,
πλήρους ροκ συνείδησης.
Ναι, οι Dark Rags είναι ένα σκληρό ροκ συγκρότημα – τέλος πάντων είναι αυτό
που καταλαβαίνουμε όλοι μας, όταν διαβάζουμε «καθαρόαιμο ροκ συγκρότημα».
Λέγοντας «σκληρό» δεν εννοούμε hard rock,
αλλά σκληρό garage, με
ξεκάθαρες late seventies-eighties αναφορές. Να πούμε Wipers, να πούμε Gun Club; Εκεί κάπου θα πρέπει να
αναζητηθούν οι αναφορές τους.
Φυσικά και οι Dark Rags είναι ένα γκρουπ «σαφές», με ήχο δικό του, πέρα από τις
όποιες επιρροές, το οποίο προτείνει μια σειρά τραγουδιών, δέκα στον αριθμό, που
κυλάνε δίχως να το καταλάβεις. Τρίλεπτα και τετράλεπτα, χοντρικά, κομμάτια, που
έχουν τον τρόπο να φτιάχνουν ένα κλίμα, ένα ύφος, μιαν ατμόσφαιρα.
Δίχως παρεκκλίσεις λοιπόν απ’ αυτή τη γραμμή (ακόμη και όταν
το σαξόφωνο ή τα πλήκτρα επιχειρούν να εισχωρήσουν στον ήχο τους), οι φίλοι μας είναι μία μπάντα του
πάλκου, της σκηνής –είναι ολοφάνερο τούτο, καθώς κυλάει το “Suburbia”–, αντιμετωπίζοντας το στούντιο
ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Με πολύ καλά φωνητικά, με σωστές κιθάρες και απόλυτη
πειστικότητα, οι Dark Rags
έκαναν ένα άλμπουμ χωρίς τραγούδια-κράχτες (άιντε να ξεχωρίσω το φερώνυμο “Suburbia” εκεί στη μέση του CD ή στη θέση B2 του δίσκου βινυλίου), που
σίγουρα θα ενδιαφέρει. Αυτούς τους πιστούς τριακόσιους...
Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr
Τρίτο άλμπουμ από άλλο ένα συγκρότημα που το ακούω Πρώτη φορά! Σε τυφλή ακρόαση δεν υπήρχε περίπτωση να καταλάβω ότι είναι Έλληνες. Κυρίως γιατί δεν ξέρω τόσο καλά αγγλικά για να πιάνω προφορές κλπ. Αν το πας και παραπέρα πολλές φορές δεν καταλαβαίνω και τι λένε. Τους εκτιμώ για την προσπάθεια όπως εκτιμώ και όλα τα παιδιά που παλεύουν να ηχογραφήσουν και να ακουστούν. Του χρόνου όμως θα βγούν ακόμη 10 ελληνικά συγκροτήματα που θα παίζουν το ίδιο είδος και θα βγάλουν το 2ο ή 4ο η 1ο δίσκο τους. Θα μου πεις αφου τα βαριέσαι τι θες και γράφεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τεχνικούς λόγους. Πες ότι σε λίγα χρόνια αλλάζει κάποιος γούστα και θέλει να τα πάρει τα πράγματα από την αρχή. Από την πολλή αρχή δηλαδή. Από τις πρώτες ελληνικές γκαραζοπάνκ κυκλοφορίες. Μιλάμε για Villa21 / YelloYell / Last Drive κλπ κλπ μέχρι σήμερα. (Φυσικά άμα το ψάξεις θα βρεις και καμιά δεκαριά παλιότερες που ακόμη κι αν αυτοί που έπαιζαν δεν το γνώριζαν - εντάσσονται άνετα στο είδος - προς το παρόν δεν είναι αυτό το θέμα).
Πρέπει να είναι εκατοντάδες οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν. Μπορεί και χιλιάδες. Ειδικά στο χάος του διαδικτύου όπου πολλοί δίκοι είναι μόνο σε ψηφιακή μορφή. Πού στο καλό να τα βρεις όλα αυτά συγκεντρωμένα για να βγάλεις μια άκρη; Γι' αυτό αναγνωρίζω σε μερικούς δημοσιογράφους ότι είναι πραγματικοί σκαπανείς !
Και για να μη λέτε ότι δεν συμπονώ τη σκηνή θα βάλω το τελευταίο κομμάτι που με συγκίνησε πραγματικά, από το μακρινό 1986.
https://www.youtube.com/watch?v=w6rx4F2VSbs
και θα παρακαλέσω άμα το δισκορυχείο βρει καμιά φορά χρόνο, να μας κάνει μια λίστα με 2-3 τραγούδια ανά χρονιά μέχρι σήμερα για να ακούσουμε κι αυτά που μας διέφυγαν.