ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 206

15/12/2019

Οι ανακρίβειες που είπε ο Σαββόπουλος στον Τσίμα είναι ατελείωτες. Μπορώ να γράφω όλη τη βδομάδα.
Κάποια στιγμή αναφέρεται στην προβολή της ταινίας Γούντστοκ στην Αθήνα πως γινόντουσαν «απανωτές» προβολές στο Παλλάς στην αρχή αλλά το αφήνω αυτό (έγινε μόνο μία αβάντ) και πως οι θεατές φώναζαν «freedom-ελευθερία» (επηρεασμένοι από το τραγούδι του Richie Havens), μια ιαχή που βγήκε, λέει, έξω από την αίθουσα και πυροδότησε (αντιχουντική) διαδήλωση.

Σιγά μη φώναζαν «ελευθερία ή θάνατος».
Ο Σαββόπουλος έχει μπερδέψει το Παλλάς με το Κούγκι...

14/12/2019

«Δανειστήκαμε, δανειστήκαμε και στο τέλος χρεοκοπήσαμε» (γέλια)
[Διονύσης Σαββόπουλος, χθες στον ΣΚΑΪ]

[Αναφέρεται στον ελληνικό λαό φυσικά, τον οποίον «δείχνει» για τη χρεοκοπία της χώρας. Είναι το κλασικό αφήγημα της λουμπενοαστικής κλεπτοκρατίας]

14/12/2019

O Σαββόπουλος στην εκπομπή του Τσίμα χθες (ΣΚΑΪ) είπε ανακριβή πράγματα και ως προς τα θέματα του ροκ, του Γούντστοκ κ.λπ. (ειπώθηκε ανάμεσα σε άλλα τρελά πως... δεν είναι λίγο που το ροκ ακούγεται πια όχι σαν κινηματική μουσική, αλλά σαν Τέχνη – κάτι που, για όσους καταλαβαίνουν δυο πράγματα παραπάνω, συνιστά τη χρεοκοπία του ροκ και τη μετατροπή του σε αφήγημα για «όλη την οικογένεια», όπως είναι οι παραστάσεις του στο Άλσος), αλλά και ως προς όλα τα άλλα, τα πολιτικοκοινωνικά, πλέκοντας το εγκώμιο του Μητσοτάκη, με αστεία τσιτάτα (πως είναι συγκινητικό που ο κόσμος τηλεφωνεί στο 1142, πως ελπίζει στο Μητσοτάκη, επειδή έχει καλύτερη μόρφωση από τον Τσίπρα και ντύνεται καλύτερα, και πως υπήρχε μπάχαλο προηγουμένως και πως τώρα πρέπει να βάλουμε μπρος και άλλα τέτοια τραγελαφικά).
Και το ωραιότερο (σε φάση πατριωτικής έξαρσης)... «και πόλεμος να γίνει θα επιδείξουμε φρόνημα και θα βρουν τον μπελά τους οι Τούρκοι», όταν λίγο πριν μιλούσε για το ροκ, την ειρήνη και τη σύνδεσή του με το αντιπολεμικό κίνημα στα σίξτις.
Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα...

11/12/2019

Με αφορμή τον εορταστικό στολισμό...
>>Εν τέλει είναι και κάπως «να έχουμε να λέμε» αυτή η γκρίνια από πολίτες που, όπως όλοι μας, έχουν ενσωματώσει την κακογουστιά στις εικόνες που προσλαμβάνουν στην καθημερινότητά τους. Είναι η δυσανεξία μας στο αντισυμβατικό, ένας βαθύς αισθητικός συντηρητισμός, μία εκ του ασφαλούς ροπή προς τη χλεύη που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα συλλογικά μας αντανακλαστικά.<<
[Kώστας Γιαννακίδης / Πηγή: Protagon.gr]

Έχει γεμίσει ο τόπος... ψυχαναλύσεις της δεκάρας. Και κοινωνικούς παρατηρητές από τα γαριδάκια, που την έχουνε δει... Ουμπέρτο Έκο.
Απ’ αυτούς τους ανθρώπους, εν τω μεταξύ, δεν πρόκειται να μάθεις ποτέ τίποτα. Απλά, μέσα στα χρόνια, με τις πλουμιστές σαχλαμάρες τους, φροντίζουν να σε κάνουν να ξεχάσεις κι αυτά που ξέρεις.

9/12/2019

Όταν ο Δήμος Αθηναίων, ο μεγαλύτερος δήμος της χώρας, δεν έχει τα φράγκα να στολίσει την πόλη, γιατί περί αυτού πρόκειται, και απευθύνεται στις εταιρείες, τα ιδρύματα, τις ποδοσφαιρικές ομάδες κ.λπ., αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από ποτέ.
Και κάπως έτσι οι εταιρείες και τα ιδρύματα διεκπεραίωσαν μιαν αγγαρεία, «στολίζοντας» μιαν ολόκληρη πόλη με το ελάχιστο δυνατό κόστος.
Γιατί πέρα από την αισθητική (στη Βασιλίσσης Σοφίας ή όπου αλλού) το θέμα είναι πόσο βαθιά στην τσέπη έβαλαν το χέρι τους οι ντόπιοι μπουρζουάδες, για να κάνουν υποφερτή μιαν άσχημη πόλη τούτες τις λίγες γιορτινές νύχτες.
Θέλω να πω πως... και από τα ψιλικατζίδικα της γειτονιάς να αγόραζαν στολίδια δεν θα έφθαναν σ’ ένα τόσο ανάξιο αποτέλεσμα. Γιατί δεν είναι μόνον η Βασιλίσσης Σοφίας, είναι παντού.
Η φτήνια, η αγγαρεία, το ξεπέταγμα και η κοροϊδία (κι ας μείνω σ' αυτά) είναι όσα διαμορφώνουν την αντίληψη των σημερινών «εθνικών ευεργετών» για την «πλέμπα».

8/12/2019

Μετά την Σωτηρία Λεονάρδου έφυγε από τη ζωή (όπως διάβασα σε λίγους «τοίχους» φίλων και γνωστών) και ο Θέμος Λεονάρδος. Ήταν σύζυγός της παλιά. Λίγα τραγούδια του έγιναν κάπως γνωστά, αλλά όλα έχουν «κάτι», ένα στυλ, που τα κάνει ξεχωριστά...

8/12/2019

Όταν γράφεις «ο γνωστός συνθέτης Δήμος Μούτσης» (Athens Voice), σημαίνει πως κατά βάθος τον θεωρείς άγνωστο και συζητήσιμης αξίας. Ξεκάθαρα τον υποτιμάς. Για τον Μούτση και για ορισμένους ακόμη δεν υπάρχουν προσδιορισμοί. Ένα «είπε ο Δήμος Μούτσης» ή «έγραψε ο Δήμος Μούτσης» αρκεί, και είναι το πλέον σωστό και τιμητικό για το πρόσωπό του και το έργο του.
Σκεφτείτε πόσο γελοίο ακούγεται το «ο γνωστός συνθέτης Διονύσης Σαββόπουλος», για να γίνει εντελώς κατανοητό αυτό που έγραψα.

7/12/2019

>>Λίγο πριν έρθει το 2020, τι θα θυμάσαι από αυτή τη δεκαετία;
Τον διχασμό, τη μισαλλοδοξία, την εχθροπάθεια και την κατάθλιψη, με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του ’12 που αισθανόμουν πως ήμασταν έτοιμοι να αυτοκτονήσουμε. Λόγω αγανάκτησης. Θύμωσε ο καλόγερος κι έκαψε τα γένια του, όπως έλεγε η μάνα μου.<<
Ο Πορτοκάλογλου, στην Athens Voice, θυμάται το «διχασμό», την «εχθροπάθεια» και άλλες τέτοιες ασυναρτησίες και δεν θυμάται την κλεφτολουμπεναρία της Εκάλης, που οδήγησε τη χώρα στον τάφο –με τη φτωχοποίηση του μισού και βάλε ελληνικού πληθυσμού, με χιλιάδες θύματα (νεκρούς, άστεγους, κατατρεγμένους κ.λπ.)– εκεί όπου χοντρικά είναι ακόμη (η χώρα στον τάφο) λίγο πριν ξεκινήσουν τα νέα φαγοπότια.
Ένας υποΣαββόπουλος, ένας ακόμη συστημικός παπαγάλος, στο γνωστό φιλελέ τροπάρι.

6/12/2019

Κάποιος άσχετος ονόματι Διονύσης Θανάσουλας έγραψε στο Πρώτο Θέμα ένα κείμενο για τον Παύλο Σιδηρόπουλο γεμάτο κοινοτυπίες, λάθη και βλακείες. Να μία...
>>Όταν ξεκίνησε την διαδρομή του σπούδαζε στο μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στα τέλη της δεκαετίας του '60, αλλά τα μαθηματικά και οι εξισώσεις δεν τον συγκίνησαν ποτέ.<<
Πώς είναι δυνατόν ρε μεγάλε να μπει κάποιος στο Μαθηματικό το 1967 (όταν, τότε, έμπαιναν στις Σχολές μόνο οι μαθηταράδες και όχι τα ναυάγια που γράφουν σήμερα 8 και 9 στα 20) και να μην τον συγκινούσαν τα μαθηματικά και οι εξισώσεις;
Όλο ασυναρτησίες. Δεν βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει λιγάκι...
[Βάζω στοίχημα πως τα μαθηματικά και οι εξισώσεις δεν θα συγκίνησαν ποτέ αυτόν τον τύπο. Τον Θανάσουλα εννοώ...]