NUMEA έλληνες που κινούνται σε jazz, fusion και jazz-funk δρόμους

Οι Numea είναι ένα σύγχρονο ελληνικό ηλεκτρικό γκρουπ, που κινείται στο χώρο της jazz, του fusion και του jazz-funk. Μέλη των Numea είναι οι Σάκης Τσινούκας κιθάρα, Γιάννης Παπαδόπουλος fender rhodes, πιάνο, πλήκτρα, Γιώργος Κωστόπουλος μπάσο και Παναγιώτης Κωστόπουλος ντραμς. Το “Prozac Youth” [Ikaros Records, 2020] είναι φυσικά το πρώτο άλμπουμ τους (CD), το οποίον περιέχει οκτώ πρωτότυπες συνθέσεις, γραμμένες όλες από τον μπασίστα Γ. Κωστόπουλο.

Το άκουσμα είναι χαρακτηριστικό ενός ήχου, που ακουγόταν βασικά στα eighties, καθώς φέρνει στη μνήμη την jazz του Mike Stern ή των Yellowjackets, μπολιασμένη όμως και με seventies «Hancock-ικά» στοιχεία ή ακόμη και με sixties «ψυχεδελικά».

Σε γενικές γραμμές αυτού του τύπου η jazz μπορεί να δείχνει κάπως «επιφανειακή», σε σχέση με άλλα πιο απαιτητικά υποείδη, αλλά στην βάση της έχει ποικίλες απαιτήσεις (που δεν είναι καθόλου αυτονόητες).

Κατ’ αρχάς απαιτείται συνθετική επάρκεια, γιατί τα κομμάτια στηρίζονται στις συνθέσεις και όχι κατ’ ανάγκην στους αυτοσχεδιασμούς, που πάντα υπάρχουν και που δεν μπορεί παρά να είναι λελογισμένοι. (Και οι αυτοσχεδιασμοί απαιτούν συνθετική ικανότητα εννοείται, αλλά αντιλαμβάνεστε πώς το λέμε).

Έπειτα απαιτείται όχι απλώς οργανοπαικτική επάρκεια, αλλά και κάτι παραπάνω.

Τρίτον, η όλη εγγραφή θα πρέπει να βοηθιέται από την παραγωγή που οφείλει να είναι «λαμπερή», αναδεικνύοντας τα παιξίματα και την «ατμόσφαιρα».

Εδώ, στην περίπτωση των Numea και του “Prozac Youth” ικανοποιούνται όλα αυτά σ’ ένα καλό ή και αρκετά καλό βαθμό.

Οι συνθέσεις έχουν ενδιαφέρον. Όχι όλες στον ίδιο βαθμό, αλλά οι περισσότερες έχουν – και μάλιστα, κάποιες, αρκετό (“Frank fetes”, “In the middle of a lucid dream”). Βεβαίως υπάρχει διασπορά αναφορών, που δεν βοηθάει στην συγκεκριμενοποίηση ενός κλίματος, αλλά ok. Τα παιξίματα, επίσης, είναι κάτι παραπάνω από επαρκή (οι μουσικοί είναι και εξασκημένοι στην πράξη, και με ακούσματα, και γνωρίζουν τις «διαδρομές» αυτών των κατευθύνσεων), ενώ και η παραγωγή είναι καλή (φυσικά θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη), «ζεστή» και με δίχως εκείνο το αντιαισθητικό τεχνοκρατικό περίβλημα που είχαν τα αντίστοιχα άλμπουμ στα eighties.

Γενικώς, δεν έχεις να πεις πολλά για ένα γκρουπ σαν τους Numea και για ένα άλμπουμ σαν το “Prozac Youth”, που είναι καλό και ουσιαστικό, δίχως αναγκαστικώς να εντυπωσιάζει καθ’ όλη την διάρκειά του.

Επαφή: www.ikarosrecords.gr