Κυριακή 21 Ιουνίου 2020

ΑΓΟΡΙΑSTONILIO υπόθεση: Mr: Pleasure

Το πιο νέο άλμπουμ των Αγόριαstonilio εμφανίστηκε πρώτα στο bandcamp, τον προηγούμενο Νοέμβρη (2019), ενώ τώρα (2020) έχουμε και βινυλιακό τύπωμά του από την B-Other Side Records. Για το συγκρότημα έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο παρελθόν, και μάλιστα πολύ καλά λόγια, για τα LP τους «Αυτοκράτορας της Μπούρδας» (2017) και «Paranoika – Παρανόικα» (2015), οπότε υπάρχει ένα επιπρόσθετο ενδιαφέρον, όπως και να το κάνουμε, γι’ αυτόν τον τρίτο δίσκο τους.
Και στην «Υπόθεση: Mr: Pleasure» λοιπόν τα Αγόριαstonilio (Μαρίνος Τζιάρος φωνή, Socos κιθάρες, Κυριάκος Βοργιάς μπάσο, Ντίνος Ξαρχάκος ντραμς) είναι αυτοί που πρέπει να είναι. Αυτοί, εννοώ, που έχουμε γνωρίσει και στις δύο προηγούμενες δουλειές τους.
Όλα τα βασικά χαρακτηριστικά του ήχου και του ύφους των Αγόριαstonilio είναι, φυσικά, παρόντα και εδώ, δίχως εκπτώσεις, δίχως αμφιταλαντεύσεις, και με την ίδια πάντα δύναμη, θυμό, κατακραυγή κ.λπ., ανακατεμένα όλα τούτα με μιαν αίσθηση ποίησης του δρόμου, η οποία δρα ναι μεν με εξουθενωτικό τρόπο, αλλά στο τέλος και με λυτρωτικό.
Όμως και οι μουσικές είναι εξουθενωτικές, σπιντάτες, αστραπιαίες, με κιθαριστικές εκτραχύνσεις, αλλά και με μιαν ακαταμάχητη συνοχή, που τις κάνει να ακούγονται σαν ένα σφιχτό μπλοκ, δίχως σκαμπανεβάσματα.
Βεβαίως σ’ αυτές τις υπερταχύτητες που κινούνται τα Αγόριαstonilio κάπως στριμώχνονται οι ελληνικοί στίχοι των τραγουδιών τους (είναι αναπόφευκτο), αλλά ο πολύ καλός τραγουδιστής Μαρίνος Τζιάρος προσπαθεί για το καλύτερο (και το καταφέρνει). Εξάλλου η έκδοση βινυλίου περιλαμβάνει και τετρασέλιδο με στίχους (και φωτογραφίες), οπότε η παρακολούθηση των τραγουδιών διευκολύνεται όπως και να το κάνουμε (και) μέσω του ενθέτου.
Αν και βασικά αυτό που έχει νόημα εδώ, σ’ αυτό το εκρηκτικό punk-rock των Αγόριαstonilio, είναι η συνολική «εικόνα» που εισπράττεις από την πρώτη κιόλας φορά που θα ρίξεις το βινύλιο στο πικάπ, πριν αρχίσεις να ακούς τα τραγούδια τους με μεγαλύτερη προσοχή, συμβουλευόμενος το ένθετο κ.λπ.
Και κάπως έτσι... είναι η δύναμη, το πάθος, η ένταση, ο τρόπος εν τέλει που διαμορφώνονται τραγούδια όπως η «Απάτη» ή το «Κάτι σαν ψέμα» και που βγαίνει πάνω απ’ όλα, προσφέροντάς σου δίχως φειδώ όλα εκείνα τα ηλεκτροφόρα vibes, που πάντα θα είναι σε αναζήτηση – πόσω μάλλον όταν τούτα συνοδεύονται και από λόγια που έχουν λόγους να λέγονται («κύκλους κάνει το μυαλό μου / κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου / γύρω να με τρώει νιώθω / χάνω τη ζωή μου / χαραγμένη στο μυαλό μου / μια φανταχτερή πληγή μου / ψάχνω τρύπα για να φύγω / από το κορμί μου»).

2 σχόλια:

  1. Κυριε τρουσσα.
    Εδω αγοριαstonilio
    Προς αποκατασταση της ιστορικης αληθειας, της καλλιτεχνικης αξιας ολων και αποφυγης οποιων παρεξηγησεων...
    Οι στιχοι που παραθετετε στην κριτικη σας ανηκουν στον γιωργο παυλιδη. Το κομματι ειναι διασκευη σε κομματι των χασμα.

    https://youtu.be/lIrWSX7R4EI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά κάνετε και το σημειώνετε. Το γράφετε και στο ένθετο με τους στίχους - έπρεπε να το αναφέρω κι εγώ.

      Διαγραφή