ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ τρία άλμπουμ

Για τον κιθαρίστα Γιώργο Ταμπάκη έχουμε ξαναγράψει στο blog. Πιο συγκεκριμένα για το άλμπουμ του “ViewPoint” [ekfrassis productions, 2016]. Εκεί είχαμε σημειώσει, μεταξύ άλλων, πως ο Γ. Ταμπάκης... μπορεί να έχει κλασικές σπουδές, δίχως, όμως, να εμφανίζεται προς εμάς ως ο «τυπικός» κλασικός κιθαριστής. Του αρέσουν και ενδιαφέρεται και γι’ άλλες μουσικές, που μπορεί να σχετίζονται με την jazz ή την πρωτοπορία, και στοιχεία απ’ όλα τούτα διοχετεύονται στις συνθέσεις του.

Για τα τρία πιο πρόσφατα άλμπουμ τού Γ. Ταμπάκη θα σημειώσουμε τώρα μερικά λόγια, ξεκινώντας από το πλέον πρόσφατο.

GIORGOS TABAKIS / REBECCA TRESCHER: Dual Nature, live sessions [ekfrassis productions, 2020]

Στο άλμπουμ αυτό, το “Dual Nature, live sessions”, ο Γιώργος Ταμπάκης, που χειρίζεται 7χορδη κιθάρα, συνεργάζεται με την κλαρινίστρια και μπάσο-κλαρινίστρια Rebecca Trescher. Η Trescher δεν είναι τυχαίο όνομα. Πριν κάποιο καιρό (2017), γράφοντας για ένα άλμπουμ της στην Enja, το “Floating Food”, σημειώναμε μεταξύ άλλων:

«Γερμανίδα συνθέτρια, η Rebecca Trescher τα τελευταία χρόνια επενδύει στο συγκρότημά της Ensemble 11 – το οποίον, προφανώς, είναι 11μελές. Εκτός από τα πνευστά τής Trescher στο “Floating Flood” ακούγονται και σαξόφωνα, φλάουτο, τσέλο, άρπα, βιμπράφωνο, πιάνο, μπάσο, ντραμς, ενώ υπάρχει και φωνή. Τι υπάρχουν περαιτέρω; Εννέα συνθέσεις, όλες ανήκουσες στην Trescher.(...) Η Γερμανίδα, η οποία –και ως Γερμανίδα δηλαδή– έχει βαθιά μουσική εκπαίδευση, αγαπά οπωσδήποτε την κλασική μουσική και όχι αναγκαστικά τα πιο μοντέρνα ιδιώματά της. Κλασικές και ρομαντικές αναφορές, λοιπόν, συναντάμε διάσπαρτες στις συνθέσεις της, οι οποίες αναφορές ανακατεύονται με πολύ συγκεκριμένα jazz patterns, δημιουργώντας έτσι ένα ενιαίο και αδιαχώριστο σύνολο».

Στο “Dual Nature, live sessions” καταγράφονται επτά συνθέσεις, πέντε από τις οποίες ανήκουν στον Ταμπάκη, μία ανήκει στην Trescher (η προτελευταία “Moon elegy”) και μία είναι αυτοσχεδιασμός των δύο (η τέταρτη στη σειρά και σύντομη “Shapes & shades”).

Το κλίμα στο άλμπουμ είναι οπωσδήποτε «έντεχνο», διαθέτοντας κλασικά μα και πιο  σύγχρονα στοιχεία, ακόμη και avant θα έλεγα, αναμεμιγμένα, όμως, με jazz και ethnic υπαινιγμούς. Αυτό τού δίνει όχι μιαν αίσθηση, αλλά μια βεβαιότητα «σοβαρότητας», δίχως, πάντως, να καθίσταται και «δύσκολο» ως άκουσμα. Άρα, λοιπόν, η λέξη «ευχάριστο» είναι η πρώτη και ίσως η πιο σημαντική, που ταιριάζει στο ακρόαμα. Φυσικά, η λέξη «ενδιαφέρον» ακολουθεί.

GIORGOS TABAKIS QUARTET: Colored Minds [Private Pressing, 2019]

Το περυσινό άλμπουμ τού Γιώργου Ταμπάκη, που είχε τίτλο “Colored Minds”, υποστηριζόταν από ένα κουαρτέτο, το οποίον αποτελούσαν οι Γιώργος Ταμπάκης 7χορδη κιθάρα, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα, φλούγκελχορν, Σταύρος Παργινός τσέλο και Παναγιώτης Κοκκίνης ντραμς, κρουστά. Πώς ηχεί το “Colored Minds”, που περιλαμβάνει έξι συνθέσεις του Ταμπάκη; Βασικά, είναι ένα... σύγχρονο τζαζ άλμπουμ.

Οι τέσσερις μουσικοί, με τα παιξίματά τους, και ο καθένας από την θέση του, συμβάλλουν βεβαίως στην διατύπωση των μελωδιών, οι οποίες (μελωδίες) είναι κάπως ιδιόμορφες, καθώς αναπτύσσονται αργά και νωχελικά, έχοντας όμως οριοθετημένες προσωπικές καταδείξεις (εξαιρετικός ο Παργινός στο “View from above”, ο Πολυζωγόπουλος στο “Days of the past” και βεβαίως ο ίδιος ο Ταμπάκης με τον ιδιαίτερο κιθαριστικό ήχο του, σε κάθε track, είτε «βγαίνει μπροστά» είτε συνοδεύει).

GIORGOS TABAKIS: Light Vibrations [Private Pressing, 2018]

Το τρίτο άλμπουμ τού Γιώργου Ταμπάκη, αυτής της σειράς, είναι το “Light Vibrations” από το 2018. Λέμε για ένα CD, το οποίον ολοκληρώνεται από ένα τρίο, το οποίον αποτελούν οι Τάκης Πατερέλης σοπράνο σαξόφωνο, Γιώργος Ταμπάκης βαρύτονη & 7χορδη κιθάρα και Γιάννης Παπαγιαννούλης ντραμς, κρουστά.

Το ύφος των συνθέσεων του Ταμπάκη (όλες δικές του) δεν αλλάζει. Υπάρχει κι εδώ η ίδια αυτή ανάμειξη κλασικών-κιθαριστικών και τζαζ στοιχείων, με ωραία, περίτεχνα κατά τόπους soli (“Weightless”) και με θετική, οπωσδήποτε, συνεισφορά και από τον Τάκη Πατερέλη (κάτι, τέλος πάντων, αναμενόμενο), μα και από τον Παπαγιαννούλη, ο οποίος έχει έναν πολύ δημιουργικό ρόλο στην ηχογράφηση – με συνεχή «γεμίσματα» και αποφασιστική συμβολή στη διαμόρφωση των συνθέσεων.

Το “Light Vibrations”, συγκριτικώς, μου άρεσε περισσότερο από τα τρία CD. Αν αυτό λέει κάτι. Που καλό είναι να μην λέει... Οι μελωδίες τού Ταμπάκη είναι πιο επικεντρωμένες (ο Πατερέλης είναι εξαιρετικός στο “Parallel orbits”), ο Ταμπάκης συνοδεύει ουσιωδώς διακριτικά, όπου απαιτείται (υποκαθιστώντας και το μπάσο, ανά περιπτώσεις – δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σε κανένα από τα τρία CD δεν ακούγεται μπάσο), ενώ και ο ντράμερ, σ’ έναν κάπως πιο ελεύθερο ρόλο, είναι εξαιρετικός.

Ωραίο άλμπουμ!

Επαφή: www.giorgostabakis.com