Η Mr. Nakayasi Records
είναι μια εταιρεία προχωρημένης jazz (improv-jazz
και τα σχετικά εννοούμε), η οποία μέχρι πρότινος είχε τυπώσει πέντε
βινύλια, για τέσσερα εκ των οποίων υπάρχουν ήδη reviews στο
δισκορυχείον (είναι τα δύο LP των Punk Kong, το άλμπουμ των Don
Kapot και το session των
Sakata / Yermenoglou / Di Domenico / Damianidis). Το έκτο νούμερο τής
Mr. Nakayasi αφορά σ’ ένα
ακόμη σχήμα, που κινείται
και αυτό στον
χώρο της improv-jazz, τους (The) Miracle, μέλη των
οποίων είναι οι
Giovanni Di Domenico σε Hohner pianet (ηλεκτρικό πιάνο της Hohner
δηλαδή), Γιώτης Δαμιανίδης μπάσο και João Lobο ντραμς. (Και οι τρεις μουσικοί έχουν συμμετοχές
σε πολλά επιμέρους projects,
διαθέτοντας συγχρόνως αναπτυγμένη δισκογραφία). Το “The Miracle” (2020), έτσι λέγεται
και το LP τους,
περιλαμβάνει δύο tracks,
ένα 23λεπτο (“Eulogia”)
και ένα 20λεπτο (“Aforismos”),
που καταλαμβάνουν αντιστοίχως τις δύο πλευρές του δίσκου.
Πρόκειται για μουσική ηλεκτρική φυσικά, καθότι τούτη καθορίζεται
από τον ήχο τού ηλεκτρικού πιάνου, αυθόρμητη και αυτοσχεδιαστική, που φέρνει
στη μνήμη μου από Joe Zawinul
(με Weather Report ή χωρίς) και Sun Ra,
μέχρι κάτι περίεργα συγκροτήματα σαν τους Γάλλους Dharma Trio ή
και κάποιες ειδικές φάσεις των Soft Machine και γενικότερα του Canterbury sound. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως οι Miracle έχουν ακούσει τους Dharma Trio και έχουν επηρεαστεί απ’
αυτούς, απλώς επισημαίνω προς ποια κατεύθυνση κινείται ο ήχος τους. Πάντως μας
βοηθούν και οι ίδιοι πάνω σ’ αυτό –και τούτο θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’
όψιν μας– καθώς στο bandcamp τους αναφέρουν πως ένα από τα άλμπουμ που τους έχουν πιο
πολύ επηρεάσει είναι το “Mirakle”
[Tzadik, 2000] των Derek
Bailey
κιθάρα / Jamaaladeen Tacuma
μπάσο / Calvin Weston
ντραμς, που όντως μοιάζει πολύ στην εξέλιξή του με το “The
Miracle”,
αν αντικαταστήσεις την κιθάρα του Derek Bailey,
με το ηλεκτρικό πιάνο του Giovanni Di Domenico. Και στα δύο άλμπουμ
παρατηρείται η ίδια καταιγιστική εξέλιξη με άξονα το βασικό lead όργανο, ενώ
το μπάσο και τα ντραμς δημιουργούν κλασικά, θα τα έλεγα, no wave ρυθμικά σχήματα, στην
παράδοση των Material και της νεοϋορκέζικης avant-jazz σκηνής της δεκαετίας του ’80 (εδώ φυσικά εμφιλοχωρεί και το free funk και
η ηλεκτρική avant και το noise
ακόμη).
Και στα δύο tracks,
τα “Eulogia” και “Aforismos”, δεν παρατηρούνται
ιδιαίτερες διαφορές, με τους τρεις μουσικούς να δείχνουν όχι απλώς κυρίαρχοι
των οργάνων τους, μα και ιδιαιτέρως εμπνευσμένοι σαν δημιουργοί, παράγοντας μια
μουσική ορμητική, που δεν... κυλάει, απλώς για να κυλάει, πάλλουσα, από την
αρχή μέχρι το τέλος της, με αισθητική συνέπεια και με εσωτερική ενότητα (είναι
εξάλλου ζωντανά ηχογραφημένη, η μουσική τους, στο στούντιο Grez των Βρυξελλών, τον Δεκέμβριο του
2018).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου