τo σπάνιο άλμπουμ της ΦΛΕΡΥΣ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ, με τα τραγούδια του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ από το 1973 – λίγο μετά τον «Μεγάλο Ερωτικό» η σπουδαία ερμηνεύτρια αποδίδει μερικά ελαφρά τραγούδια, που αγνοήθηκαν στην εποχή τους

Δεν είναι παράξενο άλμπουμ αξιόλογων ερμηνευτών, και εδώ και στο εξωτερικό, να μην «περπατούν» εμπορικά στην εποχή τους, εν συγκρίσει με άλλα, και να εξαφανίζονται συν τω χρόνω από τις αγορές και τα παζάρια.

Βεβαίως κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και για αυτούς τους δίσκους, τους από δεκαετίες ξεχασμένους – όχι για όλους, για ορισμένους. Εννοούμε πως με κάποιο τρόπο, με κάποια αφορμή, μαθαίνονται, ξαναγίνεται λόγος γι’ αυτούς, τους ανακαλύπτουν οι νεότεροι, επανεκτιμούνται κιόλας, ενώ από κοντά θα καιροφυλαχτούν πάντα οι έμποροι, που θα εκμεταλλεύονται τη νέα ξαφνική ζήτηση, προσφέροντας τα παλαιά αντίτυπα σε υψηλές τιμές.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, όλο αυτό το «μπουμ» να ολοκληρώνεται με κάποια επανέκδοση του ξεχασμένου άλμπουμ, ενώ αν ο καλλιτέχνης βρίσκεται εν ζωή υπάρχει η πιθανότητα να εμφανισθεί ξανά στο πάλκο, να ξαναδώσει συνεντεύξεις, να ηχογραφήσει νέα τραγούδια, να γίνει ντοκιμαντέρ η ζωή και το έργο του κ.ο.κ. Όλα τα έχουμε δει, κατά καιρούς... 

Το άλμπουμ, που μας απασχολεί εδώ, το άλμπουμ της Φλέρυς Νταντωνάκη (1937-1998) και του Γιώργου Ποταμιάνου (1926-2019), από το 1973, που είχε τίτλο «Δώδεκα Τραγούδια» είναι τέτοιο. Είναι ένα άγνωστο, γενικώς, LP, που πάντα κάποιοι θα το ανακαλύπτουν μέσα στα χρόνια. Ένα άλμπουμ ξεχασμένο, ακριβοθώρητο, που δεν έχει επανεκδοθεί ποτέ σε βινύλιο, ενώ και η μοναδική επανέκδοσή του σε CD από το 1998 είναι πλέον και αυτή δυσεύρετη και ακριβή.

Αξίζει το άλμπουμ να επανεκδοθεί σήμερα; Γιατί όχι; Η Φλέρυ Νταντωνάκη τραγουδά. Είναι αυτός επαρκής λόγος; Απολύτως!

Τα τραγούδια τού συγκεκριμένου δίσκου πρέπει να ηχογραφούνται προς το τέλος του 1972 ή στις αρχές του ’73, λίγο πιο μετά δηλαδή από τα τραγούδια του ιστορικού άλμπουμ του Μάνου Χατζιδάκι (με την Φλέρυ Νταντωνάκη και τον Δημήτρη Ψαριανό) «Ο Μεγάλος Ερωτικός» [NOTOΣ, 1972]. Δεν έχουν όμως ουδεμία σχέση με τα τραγούδια του Χατζιδάκι. Είναι άλλου στυλ, ελαφρά και ελαφρολαϊκά, και φυσικά κατώτερα αισθητικώς. Δεν θα ήταν εντελώς λάθος η άποψη πως μόνον η φωνή τής Νταντωνάκη τους δίνει την όποιαν αξία μπορεί να έχουν (να είχαν τότε, και να έχουν σήμερα).

Οπότε ένα θέμα που ανακύπτει είναι το γιατί να επέλεξε, τότε, το 1972-73, να τραγουδήσει αυτά τα κομμάτια η Φλέρυ Νταντωνάκη. Γιατί να το έκανε; Αρκούσε μόνον η γνωριμία της με τον εφοπλιστή, τραγουδοποιό Γιώργο Ποταμιάνο ή υπήρχαν και άλλοι λόγοι;

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/music_articles/289676/akoyste-to-spanio-almpoym-tis-flerys-ntantonaki-me-ta-tragoydia-toy-giorgoy-potamianoy-apo-to-1973