ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 278

11/7/2020

Σ’ αυτό το άλμπουμ της Charter του Κώστα Γιαννίκου από το 1977, που έχει πουληθεί έως και 100 ευρώ στο discogs, υπάρχουν κάτι αριστουργήματα του Morricone (ανάμεσα σε άλλα διάφορα), που για πρώτη φορά κυκλοφορούσαν τότε στην Ελλάδα. Τα tracks, που υπάρχουν σ’ αυτό το LP βρίσκονται και στα δύο άλμπουμ με συνθέσεις του Morricone, που είχε τυπώσει τότε (1977) ο Γιαννίκος, και που είχαν αμφότερα γυναικεία στήθη στα εξώφυλλα. Αυτό το cover είναι πιο cool και πιο ωραίο. Άμα το δεις έγχρωμο δηλαδή... 

Ό,τι βλέπετε στη φωτογραφία είναι από ένα «δισκορυχείον» στο Jazz & Τζαζ (#168, Μάρτιος 2007), που κάποια στιγμή θα το «χτυπήσω», για να το περάσω και στο blog…

10/7/2020

Χωρίς λόγια. Από την κορυφαία τζαζ τραγουδίστρια της Ευρώπης...

https://www.youtube.com/watch?v=qz57W89y-xo

9/7/2020

Δεν μπορώ να καταλάβω τι τον έπιασε τον Γιώργο Μαζωνάκη καλοκαιριάτικα, να βγει για να υπερασπίσει το μπουζούκι.
Προσωπικά, τον συμπαθώ τον Μαζωνάκη, τον έχω δει και live στο ξεκίνημα της καριέρας του στην Πάτρα, μου αρέσουν και κάποια τραγούδια του (μερικά, λίγα, πολύ), μου φέρνει και στη μνήμη μου κάπως τον Καφάση, αλλά αυτό το ζόρι τώρα που τραβάει με το μπουζούκι δεν το καταλαβαίνω. Πάει να μπλέξει κι αυτός με τους «ποιοτικούς» τώρα που μεγάλωσε; Σε κακό θα του βγει...
Άμα δεις τα τραγούδια του Μαζωνάκη τα μισά ή και παραπάνω δεν έχουν μπουζούκι, ακούς κάτι νιαουρίσματα μέσα, ενώ και όσα έχουν... είναι για να ’ναι. Μέτρια ή αδιάφορα κομμάτια, με το μπουζούκι να είναι ο φτωχός συγγενής (και με ήχο, για να τραβάς τα μαλλιά σου και να φεύγεις τρέχοντας).
Τώρα ξαφνικά ο ωραίος Γιώργος, που ξέρει να ντύνεται (ίσως καλύτερα κι απ’ όσο ξέρει να τραγουδάει) την είδε προστάτης του μπουζουκιού, του λαϊκού, της πενιάς κ.λπ. Ώρα να τον δούμε και σε κανένα σίριαλ, με μπουζουξήδες, να το παίζει... Νίκος Φέρμας. 

Τίποτα… ψευτοκουλτουριάρηδες σίγουρα θα τον μπλέξανε. Και ο Μαζώ, καλό παιδί, παρασύρθηκε και τους έδωσε σημασία...

9/7/2020

>>Αμερική 1971, δοκίμαζα με το μπουζούκι μου έναν νέο ενισχυτή Fender και παραπέρα ο Tζίμι Χέντριξ έκανε το ίδιο. Κάποια στιγμή σταματάει να παίζει, γυρνάει προς το μέρος μου και του φωνάζω «Ελλάδα, μπουζούκι!».<<
TA NEA, 13 Οκτωβρίου 2018

Τι απάντησε ο... μακαρίτης από τον Σεπτέμβριο του ’70 Χέντριξ δεν μας το λέει ο Θανάσης Πολυκανδριώτης. Μπορεί να μην τον ρώτησε και ο δημοσιογράφος κι έτσι θα μείνουμε όλοι με την απορία...
Δεν είναι μόνον το ότι έχουν ειπωθεί απίστευτα πράγματα από ποικίλους επαΐοντες κατά καιρούς, είναι και το γεγονός (κι αυτό είναι ακόμη χειρότερο) πως όλα αυτά μεταφέρονται στα μίντια ελαφρά τη καρδία από πρόχειρους, άσχετους ή και αφελείς γραφιάδες (δεν ξέρω τι από τα τρία μπορεί να συμβαίνει κάθε φορά ή ποιος ακριβώς συνδυασμός τους), οι οποίοι, με τον τρόπο τους, εκθέτουν τελικά κι εκείνους τους οποίους θέλουν να τιμήσουν, υποτίθεται, με τις συνεντεύξεις τους.

8/7/2020 

«Απ’ τη Σπηλιά του Παρασκευά, όπου δούλευε ο Χιώτης, έρχεται ένα βράδυ στο δικό μου μαγαζί ο Κατσιμίχας μεθυσμένος και με ύφος προκλητικό, όταν κατέβηκα στα τραπέζια μού λέει: “Τι σου ’χω κάνει και δεν μ’ αφήνεις ν’ ανέβω κι εγώ στο πάλκο σαν τραγουδιστής;”.
Όχι, εγώ δεν τον είχα βασανιστή στη Μακρόνησο. Εγώ είχα έναν άλλο, τον Μιχαηλίδη τον Θωμά. Ο Κατσιμίχας αυτός ήταν της κλάσης του Μπιθικώτση και του Θεοδωράκη. Πασίγνωστος. Τον γράφουν και τα βιβλία, όπως τον Θεοφιλογιαννάκο της ΕΣΑ. Του λέω: “Δε σε καταλαβαίνω”. Μου λέει: “Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω να πω. Θα τα πούμε στο σχόλασμα”.
Στο σχόλασμα μπαίνει στο καμαρίνι μεθυσμένος μ’ ένα καπάκι από κονσερβοκούτι. Τα μάτια του είχαν σακουλιάσει. Μου λέει: “Αν σου πάρω τώρα το λαρύγγι, τι θα γίνει;”. “Βρε Γιάννη σύνελθε, τι έχεις πάθει;”. Μου λέει: “Έχεις θέσει όρο στον Λαμπρόπουλο τον Τάκη [της εταιρείας Κολούμπια] ή εσύ ή εγώ!”. Του λέω: “Τρελός είσαι; Ποιος σου τα ’χει πει αυτά;”. “Ο ίδιος ο Μανώλης, ρε, μου τα ’χει πει”. “O Χιώτης, μιλάς σοβαρά;. Ο Μανώλης είναι φίλος μου”. Μου λέει: “Aυτά που σου λέω”. Μου ορκιζότανε κιόλα».

Στέλιος Καζαντζίδης «Υπάρχω / Μιλάει στον Βασίλη Βασιλικό» [Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, 2000]