ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΙΛΙΛΗΣ sotto voce

Γνωστός, πολύ καλός τραγουδιστής, ο Μανώλης Χατζημανώλης μάς έχει απασχολήσει ξανά στο blog, καθώς έχουμε αναφερθεί σε δίσκους στους οποίους έχει κατά καιρούς συμμετάσχει. Λέμε για τα άλμπουμ “One Night Stand” [Universal Music Greece] του Αντώνη Σουσάμογλου και «Μέρα Πρώτη, Μέρα Δεύτερη» [Private] του Φώτη Λαζίδη. Φυσικά ο Χατζημανώλης έχει και άλλα άλμπουμ, προσωπικά, όπως το «Σ’ Αυτόν τον Τόπο που Άλλαξε Χρώμα» το 1998 ή το «Αμφίβολες Μέρες» του 2005, για το οποίον θυμάμαι να γράφω κριτική στο Jazz & Τζαζ εκείνη την εποχή.

Ο Χατζημανώλης είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής. Η φωνή του είναι καθαρή, δυνατή, στεντόρεια σχεδόν, ενώ συγχρόνως είναι εύπλαστη, λυρική, καθώς μπορεί να αποδώσει τέλεια (και) στις μπαλάντες. Είναι μια φωνή από εκείνες που μπορείς να τις απολαύσεις ακόμη και a cappella ή έστω μ’ ένα πιάνο, όπως συμβαίνει στο παρόν CD, το “Sotto Voce” [Ιδιωτική Έκδοση, 2020], στο οποίον ο Χατζημανώλης συνοδεύεται από τον πιανίστα Θανάση Μπιλιλή.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει δεκατέσσερα τραγούδια, έντεκα διασκευές και τρία πρωτότυπα – όλα επιμελημένα για πιάνο-φωνή.

Ο Χατζημανώλης, ως ένας πρώτης τάξεως τραγουδιστής λοιπόν, βρίσκει την ευκαιρία στο “Sotto Voce” να αποδείξει τις ερμηνευτικές ικανότητές του. Και αυτό συμβαίνει επειδή οι επιλογές του είναι και... περιπετειώδεις, και όχι πάντα αναμενόμενες. Άρα μπορεί να κριθεί για διαφορετικών ειδών τραγούδια, τα οποία ενοποιεί εμπνευσμένα το σχήμα πιάνο-φωνή. Τραγούδια παμπάλαια, σαν το αριστούργημα του Κώστα Γιαννίδη (Μάνεσης-Ρηγόπουλος οι στιχουργοί) «Πέρσι τέτοιο καιρό» (που αποθέωσε η Στέλλα Γκρέκα), μα και μεταγενέστερα, όπως το εξαίσιο «Απ’ την αρχή» του Σταύρου Παπασταύρου από τους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας, το 1981. Ανάμεσα στα υπόλοιπα τα «Μου ’ταξες ταξίδι να με πας» (Νικολόπουλος-Τσώτου), «Δακρυσμένα μάτια» (Μ. Θεοδωράκη-Γ. Θεοδωράκη), «Το γράμμα» (Μπακαλάκος), «Αν μ’ αγαπάς» (Κουγιουμτζής-Τεάζης), «Το τραγούδι της ερήμου» (Λ. Παπαδόπουλος-Μ. Κριεζή) και βεβαίως τα τρία πρωτότυπα «Μέσα μου μείνε» (Χατζημανώλης-Αδαμόπουλος), «Φως στις καρδιές» (Π. Τσακαλίδης) και «Με παραμύθια να με ξυπνάς» (Διάφας), τα οποία εντάσσονται με άνεση στο κυρίως σώμα των σκοπών.

Το “Sotto Voce” είναι φαινομενικά ένα απλό άλμπουμ, που βαδίζει σε «σίγουρα νερά». Φαινομενικά όμως. Γιατί στην πράξη και το σχήμα πιάνο-φωνή δεν το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στο ελληνικό τραγούδι (θαυμάσια, περαιτέρω, η μεταφορά των μελωδιών στο πιάνο – ο Μπιληλής κάνει σπουδαία δουλειά σε τραγούδια όπως «Το γράμμα» φερ’ ειπείν), ενώ και φωνές σαν κι αυτήν του Μανώλη Χατζημανώλη δεν τις ακούς πλέον κάθε μέρα, τόσο «γυμνές», τόσο αμόλυντες και εν τέλει τόσο συναρπαστικές.

[Στο CD δεν αναγράφεται καμμία συμβατική διεύθυνση, κανένα site, κανένα e-mail επικοινωνίας]