Την κασετο-ετικέτα Logarithm την ξέρουμε, εδώ στο blog, εξαιτίας των
κυκλοφοριών των Sugar Factory.
Η πιο πρόσφατη έκδοση τής Logarithm
αφορά σε μια δουλειά τού πρωτοεμφανιζόμενου Transparent Man, που περιλαμβάνει
πέντε tracks,
έχοντας τίτλο “Shame”…
ντροπή. Οι τίτλοι των
κομματιών είναι: “My good man”, “Who was that girl in
my dream?”, “So”, “I don’t’know” και “First no”. H κασέτα είναι ωραία συσκευασμένη σε
χάρτινο περίβλημα, με ιδιαίτερο κούμπωμα – παρέχοντας όλα τα σχετικά στοιχεία
στο ξεδιπλωμένο cover της.
Ο Transparent Man (κανονικό όνομα
Σταύρος Παπαδόπουλος εκ Θεσσαλονίκης) χειρίζεται (ή παράγει) κιθάρες, εφφέ,
σύνθια, μπάσο, noises,
samples,
ο Δημήτριος Αστραντίνης ασχολείται με τα τεχνικά (ηχογράφηση, μείξη, mastering, παραγωγή),
δημιουργώντας και τον ήχο (ενορχηστρώνοντας ας πούμε), ενώ η Μαρία Ζλατάνη
κάνει φωνητικά σ’ ένα κομμάτι.
Οι μουσικές τού Transparent Man είναι υπαινικτικές, διαθέτοντας
ένα old fashion αποτύπωμα.
Μπορείς να τις χαρακτηρίσεις electro / rock / ambient σε γενικές γραμμές,
έχοντας (ως μουσικές) έναν τρόπο να σε αγγίζουν – να σε μεταφέρουν δηλαδή στις
καταστάσεις εκείνες, που προβάλλει ο δημιουργός τους (όπως αναφέρει ο ίδιος στο
bio του πρόκειται για... αναμνήσεις, εμπειρίες πόνου, μοναξιάς, χαράς και συντροφικότητας).
Τα ηχοχρώματα είναι eighties γενικώς, τα samples
παίζουν σοβαρό ρόλο (στο πρώτο track, για παράδειγμα, ακούγεται η φωνή του
Θανάση Βέγγου από την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου Το Βλέμμα του Οδυσσέα), όπως τον ίδιο σοβαρό ρόλο παίζουν και τα
σύνθια, που δημιουργούν άψογα αισθητικώς περιβάλλοντα (“First
no”),
φέρνοντας στην μνήμη τις εγγραφές της 4AD.
Από συμπαθητική και πάνω, έως και πολύ ενδιαφέρουσα,
θα έλεγα, η πρόταση τού Transparent Man αξίζει να εξελιχθεί και να προχωρήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου