JOHN FEDCHOCK NY SEXTET ένα τζαζ σεξτέτο, με τρία πνευστά, στην παράδοση θρυλικών σχηματισμών του είδους

Τρομπονίστας της jazz είναι ο John Fedchock, και όχι τυχαίος φυσικά. Στο δισκορυχείον δεν έχουμε αναφερθεί ξανά σε δική του, προσωπική, δουλειά, αν και τον έχουμε συναντήσει να παίζει στο “Down a Rabbit Hole” [Summit, 2018] της Ayn Inserto Jazz Orchestra. Το “Into the Shadows” (2020) είναι το δέκατο άλμπουμ τού John Fedchock, με τον ίδιο σε θέση leader, κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από την Summit, και θα γράψουμε γι’ αυτό αμέσως τώρα.

Το σχήμα με το οποίον κατεβαίνει ο Fedchock στο “Into the Shadows” είναι ένα σεξτέτο, το NY Sextet, χαρακτηριστικό του οποίου είναι οι τρεις πνευστοί. Ο τρομπετίστας-φλουγκελχορνίστας Scott Wendholt, ο τενορίστας Walt Weiskopf και o τρομπονίστας Fedchock φυσικά. Από ’κει και πέρα υπάρχει ο πιανίστας Allen Farnham και το ρυθμικό τμήμα των David Finck μπάσο και Eric Holvorson ντραμς. Υπάρχει δηλαδή η ανάγκη να δημιουργηθεί ένα σχήμα, που να ανταποκρίνεται σε μία μακραίωνη τζαζ παράδοση, εκείνη των σεξτέτων με τρία πνευστά, την οποία στήριξαν κορυφαίοι μουσικοί και μπάντες (από τον Louis Armstrong και τον Miles Davis, μέχρι τον Charles Mingus και τον John Coltrane), μέσα στην ιστορία.

Με πέντε originals και με τρεις versions (στο “I should care” των Stordahl / Weston, στο “Nature boy” του Eden Ahbez και στο “Star Eyes” του Gene de Paul) το John Fedchock NY Sextet έχει όλες τις προϋποθέσεις για να δείξει πόσο αξίζει – και το δείχνει απαρεγκλίτως και απολύτως.

Το εισαγωγικό “RSVP” είναι ένα θαυμάσιο, δυναμικό track, με ωραίες στιγμές ομαδικού παιξίματος και πιο προσωπικών καταδείξεων, εμφανίζοντας ένα ρυθμικό latin feeling. Έξοχος ο Fedchock στο δικό του σόλο, και ακριβείς ο ένας μετά τον άλλον οι υπόλοιποι σολίστες (ακόμη και ο ντράμερ) στα δικά τους μέρη.

Στο “Alpha dog” που ακολουθεί, ένα blues κατά βάση και επί της ουσίας, το αίσθημα παραπέμπει στις εγγραφές των Art Blakey’s Jazz Messengers από τα late fifties, με τον τρομπετίστα Wendholt να διαπρέπει και με τον πιανίστα Farnham να ρολάρει στο ύφος της Νέας Ορλεάνης.

Το “Manaus”, έχει να κάνει φυσικά με την πρωτεύουσα της Αμαζονίας. Το σεξτέτο προσκλήθηκε και έπαιζε σ’ ένα jazz festival της πόλης, πριν από μερικά χρόνια, και η ανάμνηση εκείνου του γεγονότος μετατράπηκε σε μια πολύ ωραία σύνθεση – πολύ εύηχη και πολύ ευχάριστη.

Από τις διασκευές θα μέναμε στην απολαυστική 8λεπτη εκδοχή τού “Nature boy”, που διαθέτει και αυτή latin στοιχεία, ανακατεμένα όμως με μαύρους «πνευματικούς» υπαινιγμούς. Υπέροχη και υπέροχοι!

Από τα υπόλοιπα tracks θα μέναμε στο επίσης 8λεπτο “Into the shadows”, που δίνει και τον τίτλο στο άλμπουμ, ένα λαμέντο βασικά, που υποστηρίζεται με θέρμη από το σεξτέτο. Το κομμάτι είναι γραμμένο, όπως και τα περισσότερα από τα originals, στο καλλιτεχνικό ησυχαστήριο Yaddο, στην Saratoga Springs της Νέας Υόρκης, μια καλλιτεχνική κοινότητα τέλος πάντων στην οποία μπορείς να ζήσεις, να κατοικήσεις, ασχολούμενος παραλλήλως με την τέχνη που σ’ ενδιαφέρει, μέσα σ’ ένα θαυμάσιο (φυσικό) περιβάλλον. Ίσως κάποια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα της εκεί ζωής να θέλει να αποτυπώσει με αυτήν την κάπως θλιμμένη σύνθεσή του ο John Fedchock στο συγκεκριμένο track, και το καταφέρνει.

Επαφή: www.johnfedchock.com, www.summitrecords.com