SPIRABASSI αυτοσχεδιασμός και Προκόφιεφ

Το όνομα Spirabassi προέρχεται από συλλαβές των επωνύμων δύο εξεχόντων, σύγχρονων  ευρωπαίων τζαζ μουσικών, του 54χρονου σοπράνο σαξοφωνίστα Stéphane Spira και του 50χρονου πιανίστα Giovanni Mirabassi.

Οι δύο αυτοί μουσικοί συνεργάζονται στο παρόν “Improkofiev” [jazzmax, 2020] (λογοπαίγνιο, όχι άνευ λόγου, με τις λέξεις “improvisation” και “Prokofiev”) με τους Steve Wood μπάσο, Donald Kontomanou ντραμς (συν τον φλουγκελχορνίστα Yoann Loustalot σ’ ένα track), παρουσιάζοντας όλοι μαζί ένα άλμπουμ θαυμάσιας σημερινής jazz, με originals και versions, που ακούγεται συναρπαστικό κατά τόπους.  

Δύο originals λοιπόν εδώ (συνθέσεις του Spira) και πέντε versions (η πρώτη στο “Lawns” της Carla Bley, η δεύτερη στο “Gymnopedie no 1” του Erik Satie και οι υπόλοιπες τρεις, κάπως σαν σουίτα, σε αποσπάσματα από το “Violin concerto no 1” του Σεργκέι Προκόφιεφ), που αντιμετωπίζονται με ουσία και απλότητα από ένα αποτελεσματικό κουαρτέτο.

Το άλμπουμ ανοίγει με το “Ocean dance” του Spira, ένα οπωσδήποτε εύθυμο track, με ραφινάτη βαλς-μελωδία και με άψογο ρυθμικό τμήμα, που είναι ό,τι πρέπει για εισαγωγή, για να συνεχιστεί με το “Lawns” της Carla Bley (από το άλμπουμ της “Sextet” στην WATT Works το 1987), μια σύνθεση που φανερώνει, στην περίπτωση των Spirabassi, την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν, με την ίδιαν άνεση και πιο μοντέρνες στην διάταξή τους συνθέσεις. Το “After the rain” του Spira, που ακολουθεί, ξεκινά με open drumming από τον Kontomanou, και διακρίνεται για την μελωδική γραφή του (σοπράνο και πιάνο, τα κύρια όργανα μεταφοράς της μελωδίας). Πρόκειται για ένα φουριόζο track, που, στο βάθος, ίσως να δείχνει και το ενδιαφέρον του γκρουπ για την «σύγχρονη κλασική». Ωραία η γέφυρα με το “Gymnopedie no 1” του Satie, πριν περάσουμε στα “Improkofiev”, “New York dream” και “No strings attached”, τα οποία συναποτελούν την σουίτα, την βασισμένη στο “Violin concerto no 1” του Προκόφιεφ και που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό το αισθητικό πλαίσιο που κινείται αυτό το γαλλο-ιταλικό γκρουπ.

Έβαλα και άκουσα από το YouTube το βιολιστικό κονσέρτο του μεγάλου ρώσου-σοβιετικού συνθέτη έτσι όπως το αποδίδει ο Λεωνίδας Καβάκος, με την Mariinsky Orchestra – και δεν χρειάζονται πολλά, εδώ που τα λέμε, για να αντιληφθείς την μαεστρική δουλειά που έχει γίνει στο “Improkofiev” από τους Spirabassi, πάνω στη σύνθεση του Προκόφιεφ. Το πώς δηλαδή την αντιμετωπίζουν από αρμονικής πλευράς, ώστε να την φέρουν στα μέτρα τους, δίχως να αλλοιώσουν την κυρίαρχη μελωδική ακολουθία της. H jazz, το rock και η pop, δοκιμάζουν τον Προκόφιεφ από νωρίς –να θυμηθούμε Jimmy Smith, να θυμηθούμε Blood, Sweat & Tears, να θυμηθούμε Emerson, Lake & Palmer, να θυμηθούμε Sting– και οπωσδήποτε δεν κάνει εντύπωση μια τέτοια επιλογή, χωρίς, βεβαίως, τούτο να σημαίνει πως εδώ ακούμε κάτι προφανές και αναμενόμενο.

Επαφή: www.spirajazz.com