Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

JACK ELLISTER cosmic-folk από έναν Πολωνογερμανό, που το ψάχνει

Για τον Πολωνό, μεγαλωμένο στην Γερμανία Jack Ellister (πραγματικό όνομα Jacek Janiszewski) είχα διαβάσει για πρώτη φορά στο ελληνικό fanzine TimeMazine (Vol.9, Autumn 2016). Εκεί υπήρχε και παρουσίαση τού τότε άλμπουμ του “Tune Up Your Ministers And Start Transmission From Pool Holes To Class O Hypergiants” [Fruits de Mer Records, 2016] και συνέντευξή του, μα και δικό του κομμάτι, από το συγκεκριμένο LP, στο σχετικό CD που συνόδευε την έκδοση. Υπήρχαν, δηλαδή, όλα τα εχέγγυα για μια καλή γνωριμία με τον συγκεκριμένο μουσικό, που τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, τον συναντάμε και πάλι στην πιο καινούρια δουλειά του, που τιτλοφορείται “Lichtpyramide” [Tonzonen Records, 2020] και που αποτελεί ένα cosmic-folk κατασκεύασμα. Και... κομψοτέχνημα μαζί; Πιθανώς, κάποιοι να το αποκαλέσουν κι έτσι...
Παρότι, λοιπόν, το νέο LP τού Ellister περιλαμβάνει δεκατέσσερα tracks μικρής και μέσης διάρκειας (από 1:49 έως 5:22), θεωρητικώς και μόνον τούτο ακούγεται «σαν ένα» – καθώς τα tracks δεν χωρίζονται με κενά, παρέχοντας την εντύπωση ενός ενιαίου και συμπαγούς έργου. Υπάρχει, λοιπόν, αυτό το χαρακτηριστικό, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν, στην περίπτωσή μας, λειτουργεί όπως πρέπει, και τούτο επειδή τα κομμάτια, παρ’ όλη την λείανσή τους, ώστε να προσαρμοστούν κάτω από ένα ενιαίο πλέγμα, διατηρούν την ειδική ιδιαιτερότητά τους. Έτσι, ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά αυτού τους είδους του rock ή του folk-rock, με την «κοσμική» εξέλιξη, που έχει να κάνει με το «τράβηγμα» των συνθέσεων, τους αυτοσχεδιασμούς, τους πειραματισμούς κ.λπ. –θυμηθείτε ας πούμε το “Crawling to Lhasa” των Kalacakra– εδώ δεν εφαρμόζεται στη βάση του, παρά μόνον σ’ έναν εξωτερικό τύπο του.
Ακούγοντας το “Lichtpyramide” τρεις φορές λέω πως το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον κατά τόπους, ιδίως στις πιο ακουστικές στιγμές του (“Stand auf”), βρήκα ενδιαφέρουσα τη χρήση των γερμανικών, όπου αυτά ακούγονται (οι περισσότεροι τίτλοι των tracks είναι στα γερμανικά, αλλά υπάρχουν τίτλοι και στα πολωνικά, όπως και στα αγγλικά), ενώ μου φάνηκε κάπως «τυπικό», για να μην πω «ανέμπνευστο» (επειδή αυτή είναι βαριά κουβέντα, και δεν είμαι 100% βέβαιος αν ισχύει στην περίπτωση τού Jack Ellister) στα σημεία όπου κυριαρχούν τα πλήκτρα, κάτι vintage πλήκτρα προφανώς, που προσθέτουν στο “Lichtpyramide” ακόμη περισσότερη «σεβεντίλα».
Οι fans της kosmische musik μάλλον θα γουστάρουν, αλλά μην περιμένουν εδώ ν’ ακούσουν Flute & Voice, Witthüser + Westrupp και τα συναφή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου