OPERA CHAOTIQUE στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη

Όπως διαβάζουμε στο μέσα μέρος τού gatefold CD (τα κεφαλαία δεν είναι δικά μου): «Το παράξενο ντουέτο του πληκτροφόρου αοιδού ΤΕΝΟΡΜΑΝ και του κυμβαλοτυμπανοκρούστη ΒΟΥΝΤΟΥ εμπνέεται από αγαπημένους ποιητές, συνθέτες και στιχουργούς, και παρουσιάζει το πρώτο του ΧΑΟΤΙΚΟ και ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ελληνόφωνο άλμπουμ». 

Βασικά μπροστά μας έχουμε το τρίτο άλμπουμ των Opera Chaotique, τους οποίους αποτελούν, πάντα, οι Γιώργος Τζιουβάρας φωνή, πιάνο και Χρήστος Κουτσογιάννης ντραμς (οι Τένορμαν και Βουντού αντιστοίχως). Ο τίτλος του άλμπουμ είναι «Στων Διακαμένων σας Χειλιών την Άκρη» [Ogdoo Music Group, 2020] (από έναν στίχο του Κώστα Βάρναλη), ενώ σε αυτό ακούγονται μελοποιήσεις του ντούο πάνω σε στίχους ελλήνων ποιητών-λογοτεχνών, όπως και ορισμένες διασκευές. Τα tracks είναι δεκατέσσερα στον αριθμό, με διάρκειες μάλλον μικρές (από 1:36 έως 4:09).
Μελοποιούνται λοιπόν στο συγκεκριμένο άλμπουμ και σε πρώτη φάση, ή εν πάση περιπτώσει απαγγέλλονται, λόγια των Γιάννη Ρίτσου, Ανδρέα Εμπειρίκου, Κώστα Βάρναλη, Μίλτου Σαχτούρη, Κώστα (και όχι Κωνσταντίνου) Καρυωτάκη και Ναπολέοντος Λαπαθιώτη. Και το θέμα που μπαίνει είναι ένα. Έχουν κάτι κοινό όλοι αυτοί οι στίχοι και τα λόγια; Κάτι που να τα συνδέει; Δεν θα το έλεγα. Πέραν από το γεγονός πως αφορούν, γενικώς, σε τελείως διαφορετικούς δημιουργούς (ιδεολογικά, αισθητικά κ.λπ.) τα ποιήματα και τα λόγια δεν μπαίνουν ούτε κάτω από μιαν ενιαία ταμπέλα – ας πούμε την «ερωτικός λόγος». Υπάρχει φυσικά το ερωτικό στοιχείο στα περισσότερα λόγια, μα όχι σε όλα. Αυτά, στο πρώτο μέρος του δίσκου. Γιατί στο δεύτερο υπάρχουν βασικά οι διασκευές...
Διασκευές πού; Στο «Δε λες κουβέντα» (Μούτσης-Τριπολίτης), στο «Στην Κ» (Σιδηρόπουλος), στην «Ταυτότητα» (Δανίκας-Ιατρόπουλος, από το ρεπερτόριο του Γιώργου Μαρίνου), στο «Αποδομητικά πουλιά» (Δολόξα, Σταυρακάκης, Αντωνίου), ενώ ανάμεσα υπάρχει κι ένα πρωτότυπο του Κουτσογιάννη, ενώ είναι ηχογραφημένο και ένα κάτι σαν-κλείσιμο (όμως αυτό είναι τόσο σύντομο και παιγνιώδες, ώστε να μην μπορεί να λογαριαστεί ως κάτι πολύ συγκεκριμένο).
Το συνολικό αποτέλεσμα στο «Στων Διακαμένων σας Χειλιών την Άκρη» είναι τουλάχιστον... παράξενο. Αλλά το παράξενο δεν είναι κάτι, που αποφεύγουν να το δείξουν στα άλμπουμ τους οι Opera Chaotique. Οπότε, και σ’ αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να το ξεπεράσουμε και να δούμε πέρα απ’ αυτό. Τι άλλο καταγράφεται στο άλμπουμ, εννοούμε, που να δείχνει πως αυτό θα μπορούσε να σταθεί σαν ένα αυτοδύναμο έργο.
Δυσκολεύομαι να το εντοπίσω. Το άκουσμα μού δημιουργεί ανάμεικτες εντυπώσεις. Υπάρχουν μελοποιήσεις και διασκευές που είναι εμπνευσμένες ή απλώς ωραίες, όπως οι μελοποιήσεις σε Σαχτούρη και Λαπαθιώτη ή η διασκευή στο «Αποδομητικά πουλιά», αλλά υπάρχουν και tracks που με αφήνουν κάπως... παγωμένο. 
Οπωσδήποτε σε όλα τα επιμέρους ζητήματα οι Opera Chaotique έχουν κάνει πολύ καλή και προσεγμένη δουλειά – και αναφερόμαστε στις ενορχηστρώσεις τους (με την σταθερή παρουσία του Σταύρου Παργινού στο τσέλο, μα και όλων των υπολοίπων φωνών και οργανοπαικτών), στην ηχογράφηση και την παραγωγή. Όμως το άλμπουμ δεν έχει την ενότητα, που απαιτούν αυτού του τύπου οι δισκογραφικές προτάσεις.
Το concept, δηλαδή, είναι ασαφές, ίσως, δε, να μην υπάρχει κιόλας – το λέμε κάπως περιφραστικά, αλλά ας το πούμε όπως πρέπει. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα στιβαρό και απαρέγκλιτο concept στο άλμπουμ δημιουργεί θέμα – όπως θέμα δημιουργούν και οι διασκευές, που μοιάζουν τυχαίες ως επιλογές, όχι όσον αφορά στην καθαυτή ποιότητά τους, αλλά στο πώς είναι μαζεμένες στο δεύτερο μέρος του δίσκου.
Μια πολύ καλή, σε επιμέρους κατευθύνσεις, παραγωγή έχουμε εδώ, που επιζητά εναγωνίως την παρουσία ενός εμπνευσμένου παραγωγού (που δεν υπάρχει), ώστε να ανέλθει στα... υψηλότερα τής Τέχνης δωμάτια.

[Επειδή η ανάρτηση μαζί με την φωτογραφία της προβάλλεται και από το facebook, και επειδή τους έχει φοβηθεί το μάτι μου με τις απαγορεύσεις που υπάρχουν στο γυμνό, κάλυψα το εξώφυλλο στο επίμαχο σημείο, για να μην κατεβάσουν το ποστ] 
Επαφή: www.ogdoomusicgroup.gr