ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 329

27/12/2020
JOE HARRIOTT: the forgotten father of European free jazz

[Μεγάλο ξεσκόνισμα το συγκεκριμένο άρθρο, σε ακούσματα και βιβλιογραφία, γι' αυτή την τρανή μορφή τής euro-jazz. Η μόνη δημοσίευση προέρχεται από το Jazz & Tζαζ, τεύχος #59, Φεβρουάριος 1998 - σχεδόν 23 χρόνια πριν]

27/12/2020
Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν μοιράζει φαΐ σε συσσίτια, με τις κάμερες μπροστά, εφαρμόζει μόνον πολιτικές κατά της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που να τα αποτρέπουν (τα συσσίτια).
Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν αγοράζει βιβλία, με τις κάμερες μπροστά, εφαρμόζει μόνον πολιτικές που να αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού.
Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν εμβολιάζεται πρώτος-πρώτος, με τις κάμερες μπροστά, εφαρμόζει μόνον πολιτικές δημόσιας υγείας, που να δίνουν τις ίδιες δυνατότητες σ’ έναν που έχει λεφτά και σ’ έναν άφραγκο να γίνουν καλά.
Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν είναι μπαίγνιο και άθυρμα της εικόνας του, αλλά ένας άνθρωπος σοβαρός που δουλεύει αδιάκοπα για το κοινό καλό και κρίνεται από το έργο του – ούτε από τα λόγια, ούτε από την εικόνα του.
Ό,τι δεν κάνει, δεν είναι, και δεν πρόκειται ποτέ να είναι ο Μητσοτάκης δηλαδή.

27/12/2020
Πλέκω στιχάκια κι έχω ένα φόβο 

να μη χτυπήσει το τηλέφωνο
κι είναι ο τύπος απ’ το κράτος που ελέγχει 

αν υπακούει το φερέφωνο
Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς μωρό μου...
https://www.youtube.com/watch?v=0aRi4R01CZM

26/12/2020
Πάνε πολλά χρόνια από τότε (15 με 20) που είχα βρει στο Μοναστηράκι, στην αρχή της Λεωκορίου, μια ντάνα με παλαιά τεύχη του πολύ καλού γαλλικού μουσικού περιοδικού La Discographie Française, από το πρώτο μισό των σίξτις. Είχα σηκώσει καμιά δεκαριά – αν κι έπρεπε να πάρω κι άλλα...
Το τεύχος που βλέπετε είναι το #126, από την 1η Δεκεμβρίου 1962 κι έχει στο εξώφυλλό του την ισραηλινή τραγουδίστρια, αλλά με μεγάλη καριέρα στην Γαλλία, Rika Zaraï.

H Zaraï πέθανε πριν από τρεις μέρες στα 82 της, κι εκείνη την εποχή, τής μεγάλης επιτυχίας της, είχε τραγουδήσει ακόμη και Χατζιδάκι. Ακούστε στα σχόλια...

26/12/2020
Για να τελειώνουμε προς ώρας με τον... Νίκι Λάουντα από τις γκοφρέτες, γιατί έχουμε κι άλλα πράγματα να κάνουμε...
>>Όπως ξέρουν καλά οι γνώστες της αυτοκίνησης, ασφάλεια και επιδόσεις πάνε μαζί κάτι που γνωρίζει και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης λάτρης του αυτοκινήτου και των επιδόσεων… και όποτε του δoθεί η ευκαιρία συνδυάζει “εργασία” και αυτοκίνητα τα οποία πολλές φορές οδηγεί και ο ίδιος.<<

Αν παρ' ελπίδα κάψατε ήδη τα βιβλία σας (βλέπε προηγούμενο ποστ), κάψτε τώρα και τ’ αυτοκίνητά σας... αν οδηγείτε εσείς οι ίδιοι.

26/12/2020
Χθες ήταν Γιορτή κι είπα να μην το χαλάσω, αλλά τώρα πέρασε η... χαρά και πιάνουμε πάλι δουλειά.
>>«Είστε από τους λίγους οι οποίοι ασχολούνται με το βιβλίο», ανέφερε στον Κυριάκο Μητσοτάκη ένας από τους πολίτες που περίμεναν στην ουρά και συζήτησαν για τις τελευταίες εκδόσεις.<<
Σημασία δεν έχει η μ@λακία ενός άσχετου πολίτη (αν ειπώθηκε κι αυτή), αλλά το γεγονός πως υπάρχουν «δημοσιογράφοι» του «κυβερνητικού ρεπορτάζ» που την αναπαράγουν στα μίντια, στο πλαίσιο της τριτοκοσμικής και γελοίας φιλοτέχνησης τού προφίλ τού... Μεγάλου Ηγέτη. Ούτε στην Ουγκάντα του Ιντί Αμίν Νταντά.

[Και δεν το πάω στο προσωπικό (επειδή ασχολούμαι με το βιβλίο), γιατί αν ήταν έτσι θα έπρεπε να βγάλω όλα τα βιβλία μου στο μπαλκόνι και να τα κάψω]

24/12/2020
O Leslie West που πέθανε προχθές στα 75 του, κυρίως μέσω των West, Bruce & Laing υπήρξε πολύ μεγάλη επιρροή για τους Socrates και για το άλλο μεγάλο, ελληνόφωνο, σκληρό γκρουπ της εποχής (circa ’73) τους Κάστορες. Το “Why Dontcha” τους είχε κυκλοφορήσει ελληνικό το 1972 και το είχαν ακούσει άπαντες στη χώρα. Ο αείμνηστος Γιάννης Σπάθας και ο Γιώργος Σιέρρας χρωστούσαν και χρωστάνε πολλά στις πενιές τού Leslie West και στο ροκ τρίο του…
https://www.youtube.com/watch?v=CZL32LAtVVA

24/12/2020
Κινητοποίηση μηχανισμού «έλευσης Αγίου Φωτός». Τιμές «αρχηγού κράτους». Ελικόπτερα, ντρονς, μεραρχίες, ίλες ιππικού, τεθωρακισμένα, υποβρύχια, βατραχάνθρωποι, οϋκάδες, πουλαδεροί, μέχρι και ο... Σπύρος ο Λοκατζής θα είναι κρυμμένος στη γωνία.
Η δεξιά ψοφάει να βγάζει το στρατό στους δρόμους. Θυμάται τα «μεγαλεία» τής επταετίας και λιποθυμάει από συγκίνηση.

Η στρατοκαυλίαση ως μόνιμη πάθηση τού δεξιο-ακροδεξιού φαντασιακού, ερμηνεύεται, ως γνωστόν, μόνο με όρους ψυχιατρικής.