καλοκαίρι και surf μουσική – τo surf στην Ελλάδα, από τα σίξτις μέχρι σήμερα

Η μουσική surf ή απλά το surf είναι αμερικάνικο προϊόν, συνδεμένο στενά με την Καλιφόρνια των αρχών των σίξτις και με το άθλημα του σερφ.
Βασικά το surf είναι μία από τις μετεξελίξεις του ορχηστρικού rock and roll, που παιζόταν στα τέλη του ’50 από μουσικούς όπως ο Duane Eddy και από συγκροτήματα όπως οι Ventures και που, στην πορεία, θα επηρεαζόταν από μουσικές που έρχονταν από την Ανατολική Μεσόγειο κυρίως ή και από το Μεξικό. Η ελληνική “Misirlou” (την πατρότητα της οποίας διεκδικούν διάφορες χώρες) και το εβραϊκό παραδοσιακό “Hava Nagila” ήταν δύο κομμάτια, δύο «ξένες» μελωδίες, που επηρέασαν αποφασιστικά το ορχηστρικό surf, εκεί στις αρχές του ’60.
Μουσικοί όπως ο Dick Dale, ντουέτα όπως οι Jan & Dean και συγκροτήματα όπως οι Beach Boys, οι Surfaris, οι Bel Airs, οι Chantays, οι Trashmen, οι Rivieras, οι Astronauts και οι Atlantics (αυτοί δεν ήταν Αμερικάνοι), με τις επιτυχίες που έκαναν, διέδωσαν, μέσω της δισκογραφίας, το surf σε όλο τον κόσμο και βεβαίως στην Ελλάδα.

To surf στην Ελλάδα
Το 1962, για να μην πούμε νωρίτερα, το surf ακουγόταν ήδη στη χώρα μας, καθώς όλοι θυμούνται μια μνημειακή σκηνή του ελληνικού κινηματογράφου από την ταινία «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» (1962) του Σωκράτη Καψάσκη, γυρισμένη στο μπαρ Lagoudera της Ύδρας, με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Γεωργία Βασιλειάδου, Νίκο Ρίζο κ.ά. και με την Έφη Μελά να χορεύει υπό τους ήχους του “Surfer’s slide”, ή “Not so quiet”, του Richie Allen.
Περαιτέρω, τα ελληνικά συγκροτήματα που άρχισαν να ξεπετάγονται μετά το 1963-64 κατά εκατοντάδες, είχαν το surf και τα παρακλάδια του, στις βασικές επιρροές τους. Έτσι, στοιχεία surf μπορείς να εντοπίσεις σε πάμπολλα γκρουπ, από τους Forminx, τους Charms και τους Mariners, μέχρι τους Γαλαξίες, τους Play Boys και τους Olympians – οι οποίοι διασκεύαζαν κιόλας, στα live τους, ένα από τα πιο θρυλικά surf instros, το “Bombora” των Αυστραλών Atlantics.
Οι Atlantics, που είχαν και δύο Έλληνες στη σύνθεσή τους (Jim Skiathitis, Theo Penglis), πολλά χρόνια αργότερα, το 2013, θα επισκέπτονταν και την Αθήνα, για συναυλίες (με support τους Dirty Fuse).
Φυσικά, το surf σχετίστηκε από νωρίς και με την jazz, και όχι μόνο στην Αμερική (Kai Winding, Kenny Burrell κ.ά.), μα ακόμη και στην Ελλάδα (Μίμης Πλέσσας, Γεράσιμος Λαβράνος).
Παρότι τα καλοκαίρια και η διάθεση για χορό και ξεφάντωμα δεν σταμάτησε να υπάρχει και μετά την Βρετανική Εισβολή (των british groups στην Αμερική και οπουδήποτε στον κόσμο), από το 1964-65 και μετά το surf πατάει φρένο, καθώς άλλα νεότερα ήδη φαίνεται πως το καλύπτουν. Καλύπτουν, δηλαδή, τη δύναμη και την αύρα του στη δισκογραφία και τις χορευτικές πίστες.
Και θα μείνει έτσι καλυμμένο και κρυμμένο το surf, ως επιρροή εδώ κι εκεί, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’70, με αρχές του ’80, όταν και θα επανέλθει στο προσκήνιο μέσω της αναβίωσης του garage-punk ή και μέσω του psychobilly.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/kalokairi-kai-surf-moysiki-apo-tin-athina-kai-ton-peiraia