KLYMT: Murder on the Beach [Atypeek Music / KdB
Records / Anesthetize Prod., Araki Records / Postghost Recordings, 2022]
Γάλλοι πρέπει να είναι οι KLYMT, ένα κάπως παράξενο trio (Julien B., Dimitri P., Romain L.), το οποίο τώρα κυκλοφορεί ένα mini άλμπουμ, με διάρκεια κάτι λιγότερο από 25 λεπτά.
Έξι είναι τα tracks,
που καταγράφονται στο “Murder on the Beach”,
ένα CD με πολλά eighties χαρακτηριστικά,
όσον αφορά στην χρήση των πλήκτρων και των ντραμς, μα και της ερμηνείας του
τραγουδιστή.
Ναι, το synth-wave κάπως κυριαρχεί εδώ, με συνεχή γεμίσματα από keyboards και τραβηγμένα φωνητικά (οι Cure, ας πούμε, θα μπορούσε να ήταν μία πολύ πρώτη αναφορά), οικοδομώντας σταδιακώς μία κάπως σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Φυσικά και τα συγκροτήματα των 90s, με πρώτους τους Portishead, θα μπορούσε να προστεθούν με άνεση στο πακέτο επιρροών των KLYMT, με τα πλήκτρα, σε κάθε περίπτωση, και τις ηλεκτρονικές ατασθαλίες να κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος των τραγουδιών-συνθέσεων.
Υπάρχουν tracks, στο “Murder on the Beach”, που ακούγονται ελαφρώς πιο «φωτεινά» από ηχητικής πλευράς, με έντονες χορευτικές τάσεις, σαν το “Stay at the bottom” για παράδειγμα (χωρίς, πάντως, οι στίχοι να ακολουθούν το... αισιόδοξον της μουσικής) και άλλα που είναι πιο δραματικά, σκοτεινά και υποβλητικά, σαν το “Blue song”.
Σε γενικές γραμμές θα γράφαμε για μια αρκετά ενδιαφέρουσα νέα πρόταση, που κινείται με πίστη στις βασικές αξίες του cold-wave.
Επαφή: www.klymt.com, www.atypeekmusic.com
DATADYR: Woolgathering [Is It Jazz? Records,
2022]
Η Is It Jazz? Records είναι ένα νέο label από την Νορβηγία, που ανήκει στην γνωστή μας Karisma Records. Έχουμε ήδη γράψει για ένα γκρουπ (και άλμπουμ) τής Is It Jazz? Records, εκείνο των jazz-progsters Soft Ffog, ενώ τώρα θα αναφερθούμε σ’ ένα ακόμη γκρουπ της εταιρείας, τους Datadyr (από το Μπέργκεν).
Trio είναι οι Datadyr, κιθαριστικό τρίο βασικά, στο setting του οποίου χωράει και σαξόφωνο, με το progressive που παίζουν να διαθέτει, οπωσδήποτε, και τζαζ στοιχεία. Και όχι μόνον jazz, μα ακόμη και americana, όπως ακούμε στο “Woolgathering”, για παράδειγμα, με τα slide παιξίματα και την γενικότερη rural ατμόσφαιρα. Όπως λένε και οι ίδιοι, για τον τρόπο που χειρίστηκαν το στούντιο και τον ήχο τους:
«Ήταν μια συνειδητή επιλογή να ηχογραφήσουμε τα πάντα στο ίδιο δωμάτιο του στούντιο, με όσο το δυνατόν λιγότερα overdubs. Θέλαμε να έχουμε καλή επικοινωνία μεταξύ μας για να κάνουμε το παιχνίδι όσο πιο εύκολο γίνεται και να συλλάβουμε την ενέργεια που προέρχεται από τη χαρά της μουσικής, που εκτελείται επί τόπου. Θέλαμε τα όργανα βρίσκονταν σε επικοινωνία μεταξύ τους, ώστε να παραγόταν ένας ζωντανός ήχος δωματίου».
Οι Odd Erlend Mikkelsen κιθάρες, Øystein Høynes μπάσο και Amund Nordstrøm ντραμς δεν είναι πρωτοφανέρωτοι μουσικοί, καθώς έχουν περάσει από πλείστα όσα σχήματα, άγνωστα εν πολλοίς στην Ελλάδα (Finnseth Trio, Herkules, Atari, Tara Martine, Treverket, Avian Art, Thomas Lossius Septett, Cort Pill, Shakai κ.λπ.).
Όπως έχουμε ξαναγράψει στην Νορβηγία επικρατεί οργασμός από τζαζ και ροκ συγκροτήματα, τα οποία, πολύ συχνά, φθάνουν και στην δισκογραφία, με αξιολογότατα αποτελέσματα.
Οι Datadyr αποδεικνύουν, λοιπόν, πως δεν είναι κάποια μπάντα της σειράς, αλλά ένα αρκετά δεμένο ή και εμπνευσμένο jazz-prog trio, διαθέτοντας συνθέσεις που, οπωσδήποτε, παραπέμπουν στα seventies, έχοντας να προτείνουν, όμως, και σημερινά στοιχεία – που σχετίζονται, βασικά, με το δημιουργικό ανακάτεμα των επιμέρους genres.
Μπορείς ν’ ακούσεις, δηλαδή, στο “Woolgathering”, από funk-jazz και punk-jazz, μέχρι jazz-rock και country jazz-rock, με τις κιθάρες να εκμαιεύουν άλλοτε περισσότερο rock (prog) πρακτικές και άλλοτε περισσότερο jazz.
Το ενδιαφέρον υπάρχει λοιπόν και είναι δεδομένο.
Επαφή: https://isitjazzrecords.no/
LA REINE SEULE: Visages [Kapitän Platte, 2022]
Δεν ξέρω αν θυμόσαστε τους We Stood Like Kings, ένα σύγχρονο συγκρότημα από το Βέλγιο, για το οποίον έχουμε γράψει παλαιότερα στο blog – πιο συγκεκριμένα για τα άλμπουμ του “Classical Re:Works” [Kapitän Platte, 2020] και “1982” [Kapitan Platte, 2017].
Οι We Stood Like Kings είναι ένα κάπως παράξενο συγκρότημα με neo-classical, post-rock και cinematic αναφορές, που αξίζει κάποιος να το προσέξει και να το ακούσει με προσοχή. Μέλος των We Stood Like Kings είναι η πιανίστρια Judith Hoorens, η οποία κάτω από το όνομα La Reine Seule, μας προτείνει τώρα το προσωπικό σόλο-πιάνο άλμπουμ της “Visages”.
Τα θέματα κυλάνε αργά και σε αγγίζουν εντελώς θωπευτικά, μέσα από απλές αλλά διακριτικές μελωδικές γραμμές, οι οποίες παίζουν με τις εντάσεις, χωρίς, γενικώς, να ξεφεύγουν προς ανεβασμένα volumes, με το piano-playing να ακούγεται κάπως σαν... θρόισμα, που σβήνει κι επανέρχεται στο ίδιο, κάπως... γκρι σκηνικό.
Κάπως... μελαγχολικό και... φθινοπωρινό άκουσμα, που πάει κόντρα στην εποχή.
Επαφή: www.lareineseule.com, www.kapitaen-platte.de
Γάλλοι πρέπει να είναι οι KLYMT, ένα κάπως παράξενο trio (Julien B., Dimitri P., Romain L.), το οποίο τώρα κυκλοφορεί ένα mini άλμπουμ, με διάρκεια κάτι λιγότερο από 25 λεπτά.
Ναι, το synth-wave κάπως κυριαρχεί εδώ, με συνεχή γεμίσματα από keyboards και τραβηγμένα φωνητικά (οι Cure, ας πούμε, θα μπορούσε να ήταν μία πολύ πρώτη αναφορά), οικοδομώντας σταδιακώς μία κάπως σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Φυσικά και τα συγκροτήματα των 90s, με πρώτους τους Portishead, θα μπορούσε να προστεθούν με άνεση στο πακέτο επιρροών των KLYMT, με τα πλήκτρα, σε κάθε περίπτωση, και τις ηλεκτρονικές ατασθαλίες να κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος των τραγουδιών-συνθέσεων.
Υπάρχουν tracks, στο “Murder on the Beach”, που ακούγονται ελαφρώς πιο «φωτεινά» από ηχητικής πλευράς, με έντονες χορευτικές τάσεις, σαν το “Stay at the bottom” για παράδειγμα (χωρίς, πάντως, οι στίχοι να ακολουθούν το... αισιόδοξον της μουσικής) και άλλα που είναι πιο δραματικά, σκοτεινά και υποβλητικά, σαν το “Blue song”.
Σε γενικές γραμμές θα γράφαμε για μια αρκετά ενδιαφέρουσα νέα πρόταση, που κινείται με πίστη στις βασικές αξίες του cold-wave.
Επαφή: www.klymt.com, www.atypeekmusic.com
Η Is It Jazz? Records είναι ένα νέο label από την Νορβηγία, που ανήκει στην γνωστή μας Karisma Records. Έχουμε ήδη γράψει για ένα γκρουπ (και άλμπουμ) τής Is It Jazz? Records, εκείνο των jazz-progsters Soft Ffog, ενώ τώρα θα αναφερθούμε σ’ ένα ακόμη γκρουπ της εταιρείας, τους Datadyr (από το Μπέργκεν).
Trio είναι οι Datadyr, κιθαριστικό τρίο βασικά, στο setting του οποίου χωράει και σαξόφωνο, με το progressive που παίζουν να διαθέτει, οπωσδήποτε, και τζαζ στοιχεία. Και όχι μόνον jazz, μα ακόμη και americana, όπως ακούμε στο “Woolgathering”, για παράδειγμα, με τα slide παιξίματα και την γενικότερη rural ατμόσφαιρα. Όπως λένε και οι ίδιοι, για τον τρόπο που χειρίστηκαν το στούντιο και τον ήχο τους:
«Ήταν μια συνειδητή επιλογή να ηχογραφήσουμε τα πάντα στο ίδιο δωμάτιο του στούντιο, με όσο το δυνατόν λιγότερα overdubs. Θέλαμε να έχουμε καλή επικοινωνία μεταξύ μας για να κάνουμε το παιχνίδι όσο πιο εύκολο γίνεται και να συλλάβουμε την ενέργεια που προέρχεται από τη χαρά της μουσικής, που εκτελείται επί τόπου. Θέλαμε τα όργανα βρίσκονταν σε επικοινωνία μεταξύ τους, ώστε να παραγόταν ένας ζωντανός ήχος δωματίου».
Οι Odd Erlend Mikkelsen κιθάρες, Øystein Høynes μπάσο και Amund Nordstrøm ντραμς δεν είναι πρωτοφανέρωτοι μουσικοί, καθώς έχουν περάσει από πλείστα όσα σχήματα, άγνωστα εν πολλοίς στην Ελλάδα (Finnseth Trio, Herkules, Atari, Tara Martine, Treverket, Avian Art, Thomas Lossius Septett, Cort Pill, Shakai κ.λπ.).
Όπως έχουμε ξαναγράψει στην Νορβηγία επικρατεί οργασμός από τζαζ και ροκ συγκροτήματα, τα οποία, πολύ συχνά, φθάνουν και στην δισκογραφία, με αξιολογότατα αποτελέσματα.
Οι Datadyr αποδεικνύουν, λοιπόν, πως δεν είναι κάποια μπάντα της σειράς, αλλά ένα αρκετά δεμένο ή και εμπνευσμένο jazz-prog trio, διαθέτοντας συνθέσεις που, οπωσδήποτε, παραπέμπουν στα seventies, έχοντας να προτείνουν, όμως, και σημερινά στοιχεία – που σχετίζονται, βασικά, με το δημιουργικό ανακάτεμα των επιμέρους genres.
Μπορείς ν’ ακούσεις, δηλαδή, στο “Woolgathering”, από funk-jazz και punk-jazz, μέχρι jazz-rock και country jazz-rock, με τις κιθάρες να εκμαιεύουν άλλοτε περισσότερο rock (prog) πρακτικές και άλλοτε περισσότερο jazz.
Το ενδιαφέρον υπάρχει λοιπόν και είναι δεδομένο.
Επαφή: https://isitjazzrecords.no/
Δεν ξέρω αν θυμόσαστε τους We Stood Like Kings, ένα σύγχρονο συγκρότημα από το Βέλγιο, για το οποίον έχουμε γράψει παλαιότερα στο blog – πιο συγκεκριμένα για τα άλμπουμ του “Classical Re:Works” [Kapitän Platte, 2020] και “1982” [Kapitan Platte, 2017].
Οι We Stood Like Kings είναι ένα κάπως παράξενο συγκρότημα με neo-classical, post-rock και cinematic αναφορές, που αξίζει κάποιος να το προσέξει και να το ακούσει με προσοχή. Μέλος των We Stood Like Kings είναι η πιανίστρια Judith Hoorens, η οποία κάτω από το όνομα La Reine Seule, μας προτείνει τώρα το προσωπικό σόλο-πιάνο άλμπουμ της “Visages”.
Τα θέματα κυλάνε αργά και σε αγγίζουν εντελώς θωπευτικά, μέσα από απλές αλλά διακριτικές μελωδικές γραμμές, οι οποίες παίζουν με τις εντάσεις, χωρίς, γενικώς, να ξεφεύγουν προς ανεβασμένα volumes, με το piano-playing να ακούγεται κάπως σαν... θρόισμα, που σβήνει κι επανέρχεται στο ίδιο, κάπως... γκρι σκηνικό.
Κάπως... μελαγχολικό και... φθινοπωρινό άκουσμα, που πάει κόντρα στην εποχή.
Επαφή: www.lareineseule.com, www.kapitaen-platte.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου