ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ οβολός στο στόμα

Το 2018 ήταν το «4 ½» [Puzzlemusik], το 2021 ήταν το “Registry of Inadequate Self-Healing Attempts” [Same Difference Music] και τώρα είναι το «Οβολός στο Στόμα» [Puzzlemusik, 2022]. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο Αντώνης Λιβιεράτος (από Chapter 24, Sigmatropic, Illegal Operation, Dr. Atomik κ.λπ.) ηχογραφεί και προτείνει τρεις δίσκους – πράγμα που σημαίνει πως ο ίδιος βρίσκεται σε δημιουργικό οίστρο, πως υπάρχουν γεγονότα και καταστάσεις που τον κινητοποιούν, και πως όλα αυτά μετασχηματίζονται άλλοτε σε ορχηστρικά και άλλοτε σε τραγούδια. Έτσι, αν στο «4 ½» ήταν τα τραγούδια εκείνα που κυριαρχούσαν, αν στο “Registry of Inadequate Self-Healing Attempts” είχαμε μια καθ’ ολοκληρίαν ορχηστρική πρόταση, τώρα, με το «Οβολός στο Στόμα», τα τραγούδια επανέρχονται στο προσκήνιο, και μάλιστα μ’ έναν εμφατικό τρόπο – καθώς και τα δέκα tracks του νέου CD είναι τέτοια. 

Το βασικό ηχητικό αμπαλάζ του Αντώνη Λιβιεράτου είναι πάντα το electro, που σε κάποια κομμάτια μετατοπίζεται και προς το electro-rock, με το drum machine και τα αναλογικά σύνθια να προσδίδουν στα κομμάτια έναν ξεκάθαρο eighties «αέρα».

Το άλμπουμ ξεκινά κάπως «δύσκολα» από πλευράς στίχου, καθώς ο Αντώνης Λιβιεράτος επιχειρεί στην «Οκτάνα» (1980) του Ανδρέα Εμπειρίκου, μελοποιώντας το ερωτικό ποίημα «Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριον βοών μέσα στην πλάσι». Μια παράξενη, αλλά ενδιαφέρουσα απόπειρα (και εισαγωγή βεβαίως).
Το ερωτικό στοιχείο είναι ένα από εκείνα που καθορίζουν, στιχουργικώς, το «Οβολός στο Στόμα», αλλά δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν και στίχοι περισσότερο προσωπικοί-υπαρξιακοί, φιλοσοφικοί ή και με κάποιο κοινωνικό περιεχόμενο ακόμη, στίχοι ελεύθεροι, που δημιουργούν εικόνες, συμβάλλοντας και αυτοί από την μεριά τους στην τελική συγκρότηση των τραγουδιών.
Τραγούδια, που, γενικώς, θα τα χαρακτηρίζαμε απαιτητικά, παράξενα, που διαθέτουν πολλές φορές μιαν ελκυστική μουσικότητα, με έντονα vibes (άκου ας πούμε τα «Πολαρόιντ», «Οβολός στο στόμα» και «Επιστροφή στο σπίτι, μέρος 2ο»), ωραίες αναπτύξεις και κατανοητή εξωστρέφεια.
Θα μπορούσε να «παίξει» και το pop στα τραγούδια του Αντώνη Λιβιεράτου; Ενδεχομένως και αυτό, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το σημαντικότερο είναι να στηθεί ένα electro σκηνικό, με ελληνικό ποιητικό στίχο, που να δημιουργεί αναπτερωτικές διαθέσεις.
Συμβαίνει; Θα λέγαμε ναι. Ο Αντώνης Λιβιεράτος δεν είναι τυχαίος μουσικός. Γνωρίζει πολύ καλά τα συγκεκριμένα κατατόπια και σχεδόν 40 χρόνια μετά –40 χρόνια από τότε που εμφανίστηκε στη σκηνή–, εξακολουθεί και ιδέες να διαθέτει και να δημιουργεί μέσω αυτών πρωτότυπα τραγούδια, που να στέκονται γερά, φέρνοντας στη μνήμη (χωρίς εκπτώσεις – γιατί αυτό έχει σημασία) τις παλιές καλές μέρες (των Chapter 24 κ.λπ.).
Επαφή: www.puzzlemusik.com