Το label κασετών του Στυλιανού Τζιρίτα A Man out of a Man χτυπάει
και πάλι με δύο άλμπουμ. Το ένα προέρχεται από έλληνα καλλιτέχνη, με ιστορία
στο χώρο και το άλλο από Ιάπωνα. Ακούμε...
ΗΛΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: No Smoke, No Fire [A Man Out of a Man, 2022]
Ο Ηλίας Αναστασόπουλος έχει γράψει ιστορία με τους Clown, ένα από τα σημαντικότερα
ελληνικά συγκροτήματα του new wave,
από τις αρχές των 80s.
Ο Η. Αναστασόπουλος δεν έγραφε μόνο το υλικό των Clown (μουσική και λόγια – τα τελευταία
με την συμμετοχή και του Γιάννη Αναστασόπουλου), αλλά έπαιζε επιπλέον κιθάρες,
σύνθια και ντραμς (beats),
τραγουδώντας κιόλας.
Κατά καιρούς κάνει εμφανή την παρουσία του ο Η. Αναστασόπουλος, αλλά τώρα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά του, ένα πλήρες, σχεδόν 40λεπτο, άλμπουμ, που αποκαλείται “No Smoke, No Fire”.
Φυσικά, οι μέρες των Clown έχουν παρέλθει προ πολλού –λογικότατο– κι εδώ έχουμε, πια, ένα τελείως διαφορετικό «πρόσωπο» του Η. Αναστασόπουλου, περισσότερο ηλεκτρονικό και ambient, που συνάδει με τις πάντα σε εξερεύνηση «περιβαλλοντικές» περιοχές (αστικές ή μη), μέσα από τις οποίες (περιοχές) αναδεικνύονται νέα ζητήματα και πέραν του ήχου ή με την βοήθεια αυτού.
Ναι μεν ο ήχος, ως αποκλειστικότητα, θα είναι πάντα ένα ζήτημα κι ένα ζητούμενο, αλλά εξ ίσου ενδιαφέροντα είναι και όλα εκείνα που εκπορεύονται δια του ήχου και που σχετίζονται με τις νέες περιβαλλοντικές ευαισθησίες, την διαλεκτική επικοινωνία φυσικών και τεχνητών στοιχείων, την λειτουργία της πόλης ως φυσικός χώρος, την χρήση της τεχνολογίας, την αποτύπωση τέλος πάντων όλων αυτών μέσω ενός συγκεκριμένου κλίματος, που οδηγεί σε ανάλογη ψυχολογία κ.λπ.
Οι μουσικές του Ηλία Αναστασόπουλου (τρεις συνθέσεις ανά πλευρά κασέτας) διαθέτουν αυτή την ικανότητα. Όχι μόνον να σε «ταξιδεύουν», ως μιαν ολοκληρωμένη ηχητική πρόταση, αλλά και να σε ευαισθητοποιούν σε σχέση με όλα τα προαναφερόμενα.
KOJI ASANO: Spirit of the Wardrobe [A Man Out of a Man, 2022]
Ο Koji Asano
είναι ένας ιάπωνας πειραματιστής, ο οποίος έχει κυκλοφορήσει δεκάδες δουλειές
από το 1995 και μετά (στο discogs
καταγράφονται 70 τίτλοι). Ένα απ’ αυτά τα άλμπουμ του είναι και το “Spirit of the Wardrobe”, που προέρχεται από
το 2001 και που είχε κυκλοφορήσει τότε σε CD, από την δική του εταιρεία Solstice. Τώρα, το άλμπουμ αυτό κυκλοφορεί και πάλι, αλλά σε
κασέτα, από την A Man Out of a Man,
η οποία εγκαινιάζει, έτσι, την συνεργασία της με και μη-Έλληνες καλλιτέχνες.
Το “Spirit of the Wardrobe” είναι ένα τελείως abstract, εικονοκλαστικό-πειραματικό άλμπουμ, απ’ αυτά που ενδεχομένως ξεχωρίζουν και μέσα στο experimental κύκλωμα.
Εντάξει, έχουμε ακούσει «τα πάντα», κάποιοι σίγουρα έχουν ακούσει και περισσότερα από «τα πάντα», ακόμη και αυτά που... δεν ακούγονται, και εδώ, σε κάθε περίπτωση, έχουμε μία τέτοια καταγραφή, που... δεν ακούγεται. Προσέξτε, όμως! Όχι πως δεν ακούγεται επειδή πρόκειται για κάτι «δύσκολο», «αυτοαναφορικό» και τα συναφή (είναι και τέτοιο το “Spirit of the Wardrobe”), αλλά γιατί στο μεγαλύτερο μέρος του, το έργο αυτό, που βασικά αποτελείται από ένα κομμάτι, περίπου 58 λεπτών (για τις ανάγκες της κασέτας, κόβεται, για να γεμίσει τις δύο πλευρές), είναι... κενό. Δεν ακούς απολύτως τίποτα. Βεβαίως, στην κασέτα, ακούς τον ήχο της ταινίας, το φύσημα, αλλά στην digital αποτύπωσή του ακούς... το τίποτα, το κενό.
Είναι «κενή» η κασέτα; Είναι «κενό» το “Spirit of the Wardrobe”; Όχι. Ανά διαστήματα, κάθε ένα-δυο λεπτά ας πούμε, το «κενό», γεμίζει από ξαφνικούς και έντονους θορύβους, rapid-μηδαμινής διάρκειας. Σαν κάτι να εξελίσσεται, συνεχώς και θορυβωδώς σε μιαν άλλη διάσταση, και ξαφνικά, όλο αυτό να περνάει, στις δικές μας διαστάσεις (τις αντιληπτές εννοούμε, από τις δικές μας αισθήσεις).
Εντάξει, είναι δοκιμασία το ν’ ακούσεις το “Spirit of the Wardrobe” σε όλη την διάρκειά του –εγώ, πάντως, το έπραξα–, κυρίως γιατί αφαιρείσαι, νομίζοντας πως το track (που έχει τον ίδιο τίτλο με το άλμπουμ, “Spirit of the Wardrobe” δηλαδή) κάπου έχει τελειώσει, με αποτέλεσμα να το... ξεχνάς, παρότι το ίδιο φροντίζει να σου υπενθυμίζει την παρουσία του μέχρι το τέλος.
Τα τελευταία εγκάρσια «σχισίματα» καταγράφονται στα 37:30, 39:30, 40:51, 41:40, 42:57, 44:00, 44:40, 45:54, 48:00, 50:06, 52:17, 54:37, 55:46, 56:33, 57:33 και 57:41 (ακριβώς στο τέλος). Με bold έχω σημειώσει κάποιες «παρεμβολές», που διαρκούν λίγο περισσότερο (αντί για ένα δευτερόλεπτο ή για δέκατα του δευτερολέπτου – μπορεί να είναι δύο, τρία ή τέσσερα δευτερόλεπτα).
Εμπειρία.
Επαφή: https://manofman.bandcamp.com/
ΗΛΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: No Smoke, No Fire [A Man Out of a Man, 2022]
Κατά καιρούς κάνει εμφανή την παρουσία του ο Η. Αναστασόπουλος, αλλά τώρα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά του, ένα πλήρες, σχεδόν 40λεπτο, άλμπουμ, που αποκαλείται “No Smoke, No Fire”.
Φυσικά, οι μέρες των Clown έχουν παρέλθει προ πολλού –λογικότατο– κι εδώ έχουμε, πια, ένα τελείως διαφορετικό «πρόσωπο» του Η. Αναστασόπουλου, περισσότερο ηλεκτρονικό και ambient, που συνάδει με τις πάντα σε εξερεύνηση «περιβαλλοντικές» περιοχές (αστικές ή μη), μέσα από τις οποίες (περιοχές) αναδεικνύονται νέα ζητήματα και πέραν του ήχου ή με την βοήθεια αυτού.
Ναι μεν ο ήχος, ως αποκλειστικότητα, θα είναι πάντα ένα ζήτημα κι ένα ζητούμενο, αλλά εξ ίσου ενδιαφέροντα είναι και όλα εκείνα που εκπορεύονται δια του ήχου και που σχετίζονται με τις νέες περιβαλλοντικές ευαισθησίες, την διαλεκτική επικοινωνία φυσικών και τεχνητών στοιχείων, την λειτουργία της πόλης ως φυσικός χώρος, την χρήση της τεχνολογίας, την αποτύπωση τέλος πάντων όλων αυτών μέσω ενός συγκεκριμένου κλίματος, που οδηγεί σε ανάλογη ψυχολογία κ.λπ.
Οι μουσικές του Ηλία Αναστασόπουλου (τρεις συνθέσεις ανά πλευρά κασέτας) διαθέτουν αυτή την ικανότητα. Όχι μόνον να σε «ταξιδεύουν», ως μιαν ολοκληρωμένη ηχητική πρόταση, αλλά και να σε ευαισθητοποιούν σε σχέση με όλα τα προαναφερόμενα.
KOJI ASANO: Spirit of the Wardrobe [A Man Out of a Man, 2022]
Το “Spirit of the Wardrobe” είναι ένα τελείως abstract, εικονοκλαστικό-πειραματικό άλμπουμ, απ’ αυτά που ενδεχομένως ξεχωρίζουν και μέσα στο experimental κύκλωμα.
Εντάξει, έχουμε ακούσει «τα πάντα», κάποιοι σίγουρα έχουν ακούσει και περισσότερα από «τα πάντα», ακόμη και αυτά που... δεν ακούγονται, και εδώ, σε κάθε περίπτωση, έχουμε μία τέτοια καταγραφή, που... δεν ακούγεται. Προσέξτε, όμως! Όχι πως δεν ακούγεται επειδή πρόκειται για κάτι «δύσκολο», «αυτοαναφορικό» και τα συναφή (είναι και τέτοιο το “Spirit of the Wardrobe”), αλλά γιατί στο μεγαλύτερο μέρος του, το έργο αυτό, που βασικά αποτελείται από ένα κομμάτι, περίπου 58 λεπτών (για τις ανάγκες της κασέτας, κόβεται, για να γεμίσει τις δύο πλευρές), είναι... κενό. Δεν ακούς απολύτως τίποτα. Βεβαίως, στην κασέτα, ακούς τον ήχο της ταινίας, το φύσημα, αλλά στην digital αποτύπωσή του ακούς... το τίποτα, το κενό.
Είναι «κενή» η κασέτα; Είναι «κενό» το “Spirit of the Wardrobe”; Όχι. Ανά διαστήματα, κάθε ένα-δυο λεπτά ας πούμε, το «κενό», γεμίζει από ξαφνικούς και έντονους θορύβους, rapid-μηδαμινής διάρκειας. Σαν κάτι να εξελίσσεται, συνεχώς και θορυβωδώς σε μιαν άλλη διάσταση, και ξαφνικά, όλο αυτό να περνάει, στις δικές μας διαστάσεις (τις αντιληπτές εννοούμε, από τις δικές μας αισθήσεις).
Εντάξει, είναι δοκιμασία το ν’ ακούσεις το “Spirit of the Wardrobe” σε όλη την διάρκειά του –εγώ, πάντως, το έπραξα–, κυρίως γιατί αφαιρείσαι, νομίζοντας πως το track (που έχει τον ίδιο τίτλο με το άλμπουμ, “Spirit of the Wardrobe” δηλαδή) κάπου έχει τελειώσει, με αποτέλεσμα να το... ξεχνάς, παρότι το ίδιο φροντίζει να σου υπενθυμίζει την παρουσία του μέχρι το τέλος.
Τα τελευταία εγκάρσια «σχισίματα» καταγράφονται στα 37:30, 39:30, 40:51, 41:40, 42:57, 44:00, 44:40, 45:54, 48:00, 50:06, 52:17, 54:37, 55:46, 56:33, 57:33 και 57:41 (ακριβώς στο τέλος). Με bold έχω σημειώσει κάποιες «παρεμβολές», που διαρκούν λίγο περισσότερο (αντί για ένα δευτερόλεπτο ή για δέκατα του δευτερολέπτου – μπορεί να είναι δύο, τρία ή τέσσερα δευτερόλεπτα).
Εμπειρία.
Επαφή: https://manofman.bandcamp.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου