η τζαζ-πνευματικότητα στις εγγραφές των MATTHEW HALSALL και CHIP WICKHAM

MATTHEW HALSALL: Changing Earth EP [Gondwana Records, 2022]
Στην πιο νέα κυκλοφορία του (βγήκε στο bandcamp στις 2 Δεκ. 2022) ο ιδρυτής τής Gondwana Records, τρομπετίστας και συνθέτης Matthew Halsall μας παρουσιάζει πέντε tracks σ’ ένα CD, που ο ίδιος το αποκαλεί “EP”, αλλά διαρκεί περί την μισή ώρα. Άρα μπορείς να το εκλάβεις και σαν άλμπουμ... (Ελπίζουμε να μην σας μπερδέψαμε).

Στο “Changing Earth EP” o Halsall συνθέτει (όλα τα tracks είναι δικά του) στο γνωστό στυλ του, εκείνο της spiritual jazz πάνω-κάτω, έχοντας δίπλα του πολύ «δυνατές» μονάδες. Πιο συγκεκριμένα στην ηχογράφηση ακούγονται οι Matt Cliffe φλάουτο, σαξόφωνο, Maddie Herbert άρπα, Liviu Gheorghe πιάνο, Tom Harris πιάνο, Gavin Barras μπάσο (συνεργάτης του Nat Birchall), Alan Taylor ντραμς, Jack McCarthy κρουστά και Chris Davis κρουστά. Εντάξει, δεν παίζουν όλοι αυτοί οι μουσικοί ταυτοχρόνως, αλλά σε κάθε περίπτωση τα σχήματα συνοδείας είναι πλήρη.
Εν τω μεταξύ, οι περισσότεροι από τους μουσικούς, που ακούγονται εδώ, μπορεί να μην είναι πολύ γνωστοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Ο Halsall έχει, προφανώς, πλήρη γνώση του ανθρώπινου δυναμικού, στο χώρο της νέας βρετανικής jazz και κάπως έτσι οι επιλογές του σε πρόσωπα δεν μπορεί παρά να είναι οι «σωστές».
Αυτό φαίνεται, αμέσως, κατά την διάρκεια της ακρόασης, αφού οι συνθέσεις βρίσκουν, μέσω της παρουσίας όλων αυτών των ανθρώπων, τον πιο πρόσφορο τρόπο όχι μόνο για να καταγραφούν, αλλά και για να αναπτυχθούν.
Βεβαίως, για να πούμε την πάσα αλήθεια σε σχέση με τις παλαιότερες (καταπληκτικές) κυκλοφορίες του Halsall εδώ τα πράγματα είναι πιο... κομμένα και ραμμένα, προσαρμοσμένα σε κάποια καλούπια, με το spiritual κλίμα ναι μεν να κυριαρχεί, αλλά να μην είναι τόσο deep – παρότι και στο “Changing Earth EP” υπάρχουν tracks, που θυμίζουν τις παλιές-καλές μέρες του “Sending my Love” (2008) και του “Colour Yes” (2009). Κι ένα τέτοιο track είναι το φερώνυμο “Changing earth”, που είναι αργό, ικετευτικό, με σκοτεινά vibes «από πίσω» και με την τρομπέτα μπροστά (και δευτερευόντως την άρπα) να... προσεύχεται, για το καλό του κόσμου.

MATTHEW HALSALL: The Temple Within [Gondwana Records, 2022]
Στις 26 Αυγ. 2022 ο Matthew Halsall είχε δώσει ένα ακόμη CD, το “The Temple Within”, το οποίο διαρκούσε περί τα 23 λεπτά και που περιλάμβανε τέσσερις συνθέσεις του, ερμηνευμένες από το ίδιο σχεδόν σχήμα (μ’ εκείνο, εννοούμε, που εμφανίστηκε στο “Changing Earth EP”).
Πιο συγκεκριμένα, εδώ ακούμε τους Matthew Halsall τρομπέτα, Matt Cliffe φλάουτο, Maddie Herbert άρπα, Liviu Gheorghe πιάνο, Gavin Barras μπάσο, Alan Taylor ντραμς και Jack McCarthy κρουστά (στα τρία από τα τέσσερα tracks), σε κομμάτια πιο στενά «πνευματικά», που φέρνουν στην μνήμη ψυχεδελικές καταστάσεις είτε της jazz, είτε του ψαγμένου rock, πείτε το και progressive, από τα τέλη του ’60 και τις αρχές του ’70.
Ο Halsall θυμάται ως φαίνεται, εδώ, τον πυρήνα των δουλειών του, αποφασίζοντας να προσδώσει ένα βαθύτερο feeling στις συνθέσεις του, με το φλάουτο του Matt Cliffe να πρωταγωνιστεί, στις περισσότερες, και με τα υπόλοιπα όργανα (πιάνο, άρπα και τρομπέτα) να επιτείνουν με τα δικά τους breaks την επιδιωκόμενη πνευματικότητα.
Όλα τα tracks είναι «ένα κι ένα», επηρεασμένα καταφανώς από εκείνα των άλμπουμ της Alice Coltrane, του Pharoah Sanders, του Joe Henderson και όλων των υπόλοιπων «κολτρεϊνικών» επιγόνων, καθώς οι συγκεκριμένες αναφορές πρωτοστατούν, και με τον Matthew Halsall να αποδεικνύει, για μιαν εισέτι φορά, πως είναι ένας μουσικός με αληθινή αγάπη για τους εν λόγω ήχους, έχοντας μπει στο πετσί τους, διαθέτοντας συγχρόνως και την ικανότητα να δημιουργεί «ανάλογα» υψηλής αισθητικής και κύρους.

CHIP WICKHAM: Cloud 10 [Gondwana Records, 2022]
Βρετανός σαξοφωνίστας, με 15ετή τουλάχιστον παρουσία στα τζαζ δρώμενα της πατρίδας του, ο Chip Wickham μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Ισπανίας, Ηνωμένου Βασιλείου και Μέσης Ανατολής (έτσι διαβάζουμε στο site του), προτείνοντας κατά καιρούς διάφορες δουλειές του, είτε μέσα από ευρύτερα σχήματα, είτε μέσα από πιο προσωπικούς σχηματισμούς.
Πάντα από το σάιτ του μαθαίνουμε, επίσης, πως ο Wickham τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση για την spiritual jazz των Roland Kirk, Yusef Lateef και Sahih Shihab, ενώ σε μεγάλη υπόληψη έχει τους συμπατριώτες του από το χθες Tubby Hayes και Harold McNair (Τζαμαϊκανός, που έκανε καριέρα στην Βρετανία), δίχως να μένει ασυγκίνητος, πάντως, από την electro-jazz των Jazzanova και των Kyoto Jazz Massive ή και από τις μουσικές του Robert Glasper ακόμη.
Προφανώς, στοιχεία απ’ όλα αυτά εισβάλλουν και στην πιο νέα δουλειά του Chip Wickham, που αποκαλείται “Cloud 10” και που είναι ηχογραφημένη στην Μαδρίτη.
Σ’ αυτό το άλμπουμ λοιπόν, που περιλαμβάνει οκτώ συνθέσεις (όλες του Wickham), o βρετανός μουσικός, που χειρίζεται φλάουτο, άλτο φλάουτο και τενόρο σαξόφωνο, συνεργάζεται με τους Eoin Grace τρομπέτα, φλούγκελχορν, Ton Risco βιμπράφωνο, Phil Wilkinson πιάνο, Simon “Sneaky” Houghton κοντραμπάσο, John Scott ντραμς, Jack McCarthy κρουστά και Amanda Whiting άρπα, προτείνοντας ένα «σώμα» αξιόλογων τζαζ συνθέσεων, με πολλά hooks από το παρελθόν.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι οι αναφορές, τις οποίες περιγράφει, εξάλλου, και ο ίδιος ο Chip Wickham στο site του, και που είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς (δηλαδή ακουστές), αλλά το ότι μπορεί και συνθέτει, πάνω σ’ αυτά τα κλασικά πρότυπα, με γνώση και με ήθος. 

Αυτό είναι το σημαντικό, και αυτό απολαμβάνεις σε κομμάτια όπως στο καταπληκτικό, και εννιάλεπτο σχεδόν, “Tubby chaser” (ευθεία αναφορά στην jazz του Tubby Hayes) ή στο λίγο μεγαλύτερο από δύο λεπτά “Dark eyes” (με τα hints από Alice Coltrane και τους αμερικανούς σαξοφωνίστες, που αναφέρει και ο ίδιος).
Ένα πολύ καλό τζαζ άλμπουμ είναι το “Cloud 10” (χωρίς ούτε μία σύνθεση μέτρια ή αδιάφορη), προϊόν ενός μουσικού, που ξέρει πώς να κινηθεί στο spiritual παρελθόν, δημιουργώντας αθόρυβα τις δικές του trippy καταστάσεις.

Η Gondwana Records εισάγεται από την ΑΝ Music