NTENTENIS το “Motto” είναι μια ωραία dance προσπάθεια

Όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ “Motto” [Veego Records, 2022], ο Ntentenis γράφει μουσική, λόγια, χειρίζεται σύνθια, προγραμματίζει και σχεδιάζει τον ήχο των κομματιών του, με επιπρόσθετο προγραμματισμό να του παρέχει ο Bhukhurah (a.k.a. Chris Bekiris). Στα τέσσερα tracks του δίσκου του δεν είναι, πάντως, μόνος του, καθώς οι βοήθειες που δέχεται σε φωνές και σε επιπρόσθετα όργανα δεν είναι λίγες.

Το πρώτο track έχει τίτλο “Plumidisco”, διαθέτει φωνή από την Vassilina και επιπρόσθετα λόγια, συν φωνητικά από την/τους Colorgraphs. Τα λόγια είναι ελληνικά, με το όλον κομμάτι να χαρακτηρίζεται electro-pop, με πολλά επιμέρους στοιχεία και από disco, μα και από late 80s-early 90s dance music (πείτε και για στοιχεία από deep house ακόμη). Το όλον κομμάτι «τραβάει», αφού ξεπερνάει τα επτά λεπτά, αλλά αυτό δεν το αντιλαμβάνεσαι, γιατί η δουλειά που έχει γίνει, σε όλα τα επίπεδα, είναι προσεγμένη, ιδίως στις καταγραφές των synths, που τ’ ακούς ακόμη και σε ρόλο σαξοφώνου.
Το επόμενο “Polybag” διαρκεί και αυτό πάνω από επτά λεπτά, έχει ελληνικούς στίχους γραμμένους από τους Ntentenis & Metaman, φωνή από την Colorgraphs και μπάσο από τον Konstantinos Vavousis. Το electro-pop στοιχείο είναι κι εδώ κυρίαρχο, με το κομμάτι τόσο σαν τραγούδι, όσο και σαν ορχηστρικό (στα instro parts του δηλαδή) να ηχεί ακόμη πιο πειστικά από το προηγούμενο, καθώς εμπλουτίζεται και από... ήχους καλίμπα, ή σαν καλίμπα τέλος πάντων, αποκτώντας μιαν αίσθηση jive. Λέμε, κοντολογίς, για ένα πολύ καλό χορευτικό track σε όλη την εξέλιξή του.
Το 5λεπτο “Stress”, που ανοίγει την B Side, είναι αποκλειστικότητα του Ntentenis. Το κομμάτι στηρίζεται σε μια δυνατή συνθετική bassline, πάνω στην οποία «κάθεται» αφήγηση (spoken word), πάντα στα ελληνικά, με τα breaks, σε ποικίλους ρόλους (ακόμη και...κιθάρας) να πλαισιώνουν σωστά, ένα track, που θέλει να συνδεθεί με μια late 80s-early 90s «αθωότητα», χωρίς να το καταφέρνει πάντα. Μπορεί και να μη ήθελε ο ίδιος ο Ntentenis να το καταφέρει. Το κομμάτι είναι απροσδιόριστο «χρονικά» και αυτό μπορείς να το εκλάβεις (με την καλή έννοια) και ως κατόρθωμα.
Το “Motto” θα ολοκληρωθεί με το “Southwave”, που διαρκεί 6:30 και που, επιπροσθέτως, διαθέτει μόνο μια... κραυγή (Konstantina Athanasopoulou). Εδώ ακούς ακόμη και italo, ελαφρώς κεκαλυμμένο πάντως, ιδίως καθώς ολοκληρώνεται το track, ενώ, γενικώς, θα γράφαμε για ένα πολύ ενδιαφέρον instro, ασυζητητί χορευτικό, με πολλά και διάφορα επινοήματα, που σε κάνουν να το απολαμβάνεις.
Γενικώς, το “Motto” είναι μια ωραία προσπάθεια.
Επαφή: https://veegorecords.com/