Δεν θέλω να πω πως το κείμενο των Middle Fingers στο
τετρασέλιδο insert τού δίσκου τους “Let There be Chaos! 1995-2003” [B-otherside Records, Wipe Out records, 2022] είναι
πιο ενδιαφέρον από τα τραγούδια τους, αλλά σε κάθε περίπτωση κρίνεται ως
σημαντικό, επειδή δείχνει την ταλαιπωρία, μέσα από την οποία πορεύεται ένα ροκ
συγκρότημα στην Ελλάδα, από την στιγμή όπου θα αποφασίσει να σταθεί πιο
επαγγελματικά στον χώρο – με δισκογραφία, εταιρείες, συνεννοήσεις, στούντιο, live κ.λπ. Και αν το μυαλό
κάποιων πάει στις... καταραμένες πολυεθνικές, θα πρέπει να τους πούμε πως και
με πολλές μικρές, ανεξάρτητες και εναλλακτικές εταιρείες, μπορεί να συμβαίνουν
τα ίδια και χειρότερα – οι ακυρώσεις, η κακή πίστη, ακόμη και η λογοκρισία ενός
ονόματος γκρουπ, και η αντικατάστασή του από κάτι άλλο (λιγότερο φορτισμένο).
Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί η ιστορία τούτων των παιδιών (Λευτέρης «Φρέσκος» Καφετζής, Μιχάλης «Μίχος» Κουσίδης, Νίκος «Βάχρας» Βαχρατσάς, Κώστας «Χίπις» Κετσέρης), που ξεκίνησαν, τα περισσότερα, στα τέλη των 80s από την Αλεξανδρούπολη, προκειμένου να δώσουν μια κάποια όψη στα όνειρά τους. Να παίξουν τη μουσική που αγαπούσαν, ένα σκληροτράχηλο punk-rock, επιδιώκοντας την αγνή και αμόλυντη επικοινωνία με τον κόσμο.
Πώς, λοιπόν, από Heavy Bollocks, όπως ήταν το αρχικό όνομά τους, κατέληξαν να ηχογραφούν ως Middle Fingers για την Lazy Dog της Θεσσαλονίκης (1994) και πώς ενώ όλα ήταν έτοιμα για να κυκλοφορήσει ένα EP τους (2003) από την επίσης θεσσαλονικιώτικη Kitchen Records, τελικώς ούτε αυτό συνέβη, καθώς η εταιρεία... «ενώ αρχικά συμφώνησε, εντέλει έθεσε ως προϋπόθεση να ξαναγραφτούν τα φωνητικά»;
Τέλος πάντων ο μεγάλος και κύριος όγκος των ηχογραφήσεων των Middle Fingers, από το 1995 έως και το 2003, περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση, την “Let There be Chaos! 1995-2003”, η οποία αποτελείται από ένα LP, με δέκα επτά συνολικώς τραγούδια, όπως και από ένα CD (με είκοσι δύο tracks!), με την αποτύπωση ενός live τους, στο Vinci της Φλωρεντίας, από τον Μάρτιο του 1995.
Οι Middle Fingers, δηλαδή οι Μιχάλης «Μίχος» Κουσίδης φωνή, κιθάρες, Κώστας «Χίπις» Κετσέρης μπάσο, φωνητικά και Λευτέρης «Φρέσκος» Καφετζής ντραμς, με την συμβολή και κάποιων ακόμη μουσικών (Κώστας Μουρατίδης, Δούκας Σισκόπουλος) σε ορισμένα tracks, ήταν ένα σκληρό punk γκρουπ, με ήχο κάποιες φορές, που άγγιζε τα όρια του hardcore, έχοντας αγγλικό στίχο, και εμφανίζοντας μιαν αμεσότητα στην εκφορά τους, είτε ηχογραφούσαν σε στούντιο, είτε βρίσκονταν πάνω στη σκηνή. Τώρα, το ότι θα μπορούσε να τους πάρεις και σαν... παραπαίδι των Motörhead, αυτό οφειλόταν στο ότι ο Κουσίδης κάποιες φορές, βράχνιαζε και έφτυνε τα λόγια κάπως σαν τον Lemmy και αυτό, οπωσδήποτε, ήταν ένα από τα προσόντα των Middle Fingers – το ότι είχαν «μπροστά» έναν τέτοιο τραγουδιστή.
Punk-rock, σκληρό rock, hardcore, σπιντάτο, και με τα νεύρα τεντωμένα είναι το ύφος των Middle Fingers, που, στην περίπτωση τού ιταλικού live, μεταφέρεται και στις τέσσερις versions, δηλαδή στα “Emergency” των Girlschool, “Seventeen” των Sex Pistols, “All or nothing” των Small Faces και “I wanna be well” των Ramones. Άμα μπορούσες να «ανακατέψεις» αυτά τα σχήματα είναι σίγουρο πως θα έβγαζες κάτι από τον ήχο των Middle Fingers, σίγουρα πρωτόλειο και ακατέργαστο, μα καταγραμμένο με όρεξη και αποφασιστικότητα.
Να συμπληρώσουμε μόνον πως μέσα από τους Middle Fingers ξεπήδησαν οι Answer?, για τους οποίους τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση...
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/
Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί η ιστορία τούτων των παιδιών (Λευτέρης «Φρέσκος» Καφετζής, Μιχάλης «Μίχος» Κουσίδης, Νίκος «Βάχρας» Βαχρατσάς, Κώστας «Χίπις» Κετσέρης), που ξεκίνησαν, τα περισσότερα, στα τέλη των 80s από την Αλεξανδρούπολη, προκειμένου να δώσουν μια κάποια όψη στα όνειρά τους. Να παίξουν τη μουσική που αγαπούσαν, ένα σκληροτράχηλο punk-rock, επιδιώκοντας την αγνή και αμόλυντη επικοινωνία με τον κόσμο.
Πώς, λοιπόν, από Heavy Bollocks, όπως ήταν το αρχικό όνομά τους, κατέληξαν να ηχογραφούν ως Middle Fingers για την Lazy Dog της Θεσσαλονίκης (1994) και πώς ενώ όλα ήταν έτοιμα για να κυκλοφορήσει ένα EP τους (2003) από την επίσης θεσσαλονικιώτικη Kitchen Records, τελικώς ούτε αυτό συνέβη, καθώς η εταιρεία... «ενώ αρχικά συμφώνησε, εντέλει έθεσε ως προϋπόθεση να ξαναγραφτούν τα φωνητικά»;
Τέλος πάντων ο μεγάλος και κύριος όγκος των ηχογραφήσεων των Middle Fingers, από το 1995 έως και το 2003, περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση, την “Let There be Chaos! 1995-2003”, η οποία αποτελείται από ένα LP, με δέκα επτά συνολικώς τραγούδια, όπως και από ένα CD (με είκοσι δύο tracks!), με την αποτύπωση ενός live τους, στο Vinci της Φλωρεντίας, από τον Μάρτιο του 1995.
Οι Middle Fingers, δηλαδή οι Μιχάλης «Μίχος» Κουσίδης φωνή, κιθάρες, Κώστας «Χίπις» Κετσέρης μπάσο, φωνητικά και Λευτέρης «Φρέσκος» Καφετζής ντραμς, με την συμβολή και κάποιων ακόμη μουσικών (Κώστας Μουρατίδης, Δούκας Σισκόπουλος) σε ορισμένα tracks, ήταν ένα σκληρό punk γκρουπ, με ήχο κάποιες φορές, που άγγιζε τα όρια του hardcore, έχοντας αγγλικό στίχο, και εμφανίζοντας μιαν αμεσότητα στην εκφορά τους, είτε ηχογραφούσαν σε στούντιο, είτε βρίσκονταν πάνω στη σκηνή. Τώρα, το ότι θα μπορούσε να τους πάρεις και σαν... παραπαίδι των Motörhead, αυτό οφειλόταν στο ότι ο Κουσίδης κάποιες φορές, βράχνιαζε και έφτυνε τα λόγια κάπως σαν τον Lemmy και αυτό, οπωσδήποτε, ήταν ένα από τα προσόντα των Middle Fingers – το ότι είχαν «μπροστά» έναν τέτοιο τραγουδιστή.
Punk-rock, σκληρό rock, hardcore, σπιντάτο, και με τα νεύρα τεντωμένα είναι το ύφος των Middle Fingers, που, στην περίπτωση τού ιταλικού live, μεταφέρεται και στις τέσσερις versions, δηλαδή στα “Emergency” των Girlschool, “Seventeen” των Sex Pistols, “All or nothing” των Small Faces και “I wanna be well” των Ramones. Άμα μπορούσες να «ανακατέψεις» αυτά τα σχήματα είναι σίγουρο πως θα έβγαζες κάτι από τον ήχο των Middle Fingers, σίγουρα πρωτόλειο και ακατέργαστο, μα καταγραμμένο με όρεξη και αποφασιστικότητα.
Να συμπληρώσουμε μόνον πως μέσα από τους Middle Fingers ξεπήδησαν οι Answer?, για τους οποίους τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση...
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου