ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ, που έφυγε από τη ζωή λίγο πριν από το Πάσχα, ήταν ένας κορυφαίος τραγουδιστής της ελληνικής ποπ και του ροκ – μέλος των Blue Birds, των Idols και άλλων συγκροτημάτων, είχε ερμηνεύσει μεγάλες επιτυχίες

Αυτό το Πάσχα (5 Μαΐου) σημαδεύτηκε από το χαμό του μπασίστα, κιθαρίστα και τραγουδιστή των Socrates Αντώνη Τουρκογιώργη. Όμως, την ίδια μέρα θα μαθαίναμε και για τον θάνατο ενός ακόμη μεγάλου τραγουδιστή της ελληνικής ποπ και του ροκ, του Γιώργου Πετρίδη.
Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν πως ο Πετρίδης δεν ήταν απλώς ένας από τους πρώτους πολύ σπουδαίους τραγουδιστές της ελληνικής ποπ, αλλά ταυτοχρόνως και ένας από τους μεγαλύτερους. Και δεν έχουν άδικο, υπό την έννοια πως ο Πετρίδης είχε κάνει «όνομα» πριν ακόμη και από τον Ντέμη Ρούσσο και σχεδόν ταυτόχρονα με τον Τάσο Παπασταμάτη.

Ο Γιώργιος Πετρίδης (στο κέντρο) με τους Idols

Τον Πετρίδη τον συναντάμε κατά πρώτον στους Blue Birds, ένα νεανικό συγκρότημα από τον Πειραιά, το οποίο τον Οκτώβριο του 1965 κυκλοφορεί το δεύτερο 45άρι του με το φοβερό γκαράζ τραγούδι “Julie” (σύνθεση του Σωκράτη Αρδαβάνη). Το τραγούδι χρωστούσε πολλά στην ερμηνεία του Πετρίδη, με τα πολύ καλά για την εποχή αγγλικά, που με την πληθωρική φωνή του (αν και πιτσιρικάς ακόμη, μαθητής Γυμνασίου) δημιουργεί ένα από τα πρώτα σπουδαία τραγούδια της (αγγλόφωνης) ελληνικής ποπ.
Φυσικά θα έλεγε και άλλα ωραία τραγούδια με τους Blue Birds ο Πετρίδης, όπως τα “Just remember”, “Sweet Polly”, “Fancy”, “Waiting” (στα περισσότερα ήταν συνδημιουργός), ενώ θα ξέσκιζε και το “Out of time” των Rolling Stones, δίνοντας, για μιαν ακόμη φορά, μία υπέροχη ερμηνεία.
Αυτά όλα έως τον Φλεβάρη του 1967, γιατί εκείνον τον μήνα ο Πετρίδης θα αφήσει τους Blue Birds, για τους We Five, παίρνοντας τη θέση του Ντέμη Ρούσσου. Μάλιστα, οι We Five, με τον Πετρίδη ως τραγουδιστή, θα βρίσκονταν και στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στις 17 Απριλίου 1967, παίζοντας σαπόρτ (μαζί με άλλους) στο live των Rolling Stones.
Μέσα στο 1967, και πάντως μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, ο Πετρίδης θα περνούσε ακόμη από τους Σέττε Αμίτσι και τους Charms, για ένα φεγγάρι –πιθανώς να εμφανίστηκε με τους Σέττε Αμίτσι πριν πάει στους We Five και με τους Charms αφότου έφυγε από ’κείνους–, πριν καταλήξει στους Idols, τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς. Και θα ήταν οι Idols το γκρουπ, μέσω του οποίου θα απογείωνε τη φήμη του ως τραγουδιστής, καθώς τα τρία 45άρια τους από το 1968, θα ήταν όλα επιτυχημένα. Τα δισκάκια αυτά ήταν τα:
1. You only live twice / I see the light – Pan-Vox PAN 6100 – 1968
2. Το τελευταίο μας πάρτυ (The last waltz) / Ξαφνικά μ’ αγαπάς (Suddenly you love me) – Pan-Vox PAN 6105 – 1968
3. Τρικυμία στην καρδιά μου (La tempesta) / Να σε δω ξανά (The days go by) – Pan-Vox PAN 6128 – 1968
Οι επιτυχίες αναγνωρίζονται αμέσως. Λέμε για τα: «Το τελευταίο μας πάρτυ», διασκευή στο “The last waltz” (1967) που είχε πει ο Engelbert Humperdinck, «Ξαφνικά μ’ αγαπάς», διασκευή στο “Suddenly you love me” (που είχαν πει ο Ιταλός Riccardo Del Turco, οι Βρετανοί Tremeloes και ο Γαλλο-αμερικανός Joe Dassin) και βεβαίως για το «Τρικυμία στην καρδιά μου», δηλαδή τη διασκευή τους στο “La tempesta” του Βραζιλιάνου Roberto Carlos.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/o-giorgos-petridis-itan-enas-koryfaios-tragoydistis-tis-ellinikis-pop-kai-toy-rok